Sugerowane pola (wstaw w kodzie):| liga2 = | trener2 = | asystent trenera2 = | liczba członków = | forma prawna = | płeć = | obiekt sportowy2 = | dyrektor sportowy =
Knicks powstali w 1946 roku. Występowali wówczas w lidze Basketball Association of America, która niedługo potem przekształcona została w NBA. W pierwszych latach istnienia ligi trzykrotnie awansowali dofinałów, jednak największe sukcesy odnosili w latach 70. Trenowana przezReda Holzmana drużyna zdobyła mistrzostwo NBA w 1970 i 1973 roku. W obu przypadkachnajlepszym zawodnikiem finałów wybranoWillisa Reeda. Przez kolejnych dwadzieścia lat Knicks ani razu nie awansowali do finałów NBA, aż do sezonu 1993/1994. Prowadzona przezPata Riley drużyna na czele z centremPatrickiem Ewingiem przegrała jednak wówczas walkę o mistrzostwo 4:3 zHouston Rockets. Pięć lat później, już pod wodząJeffa Van Gundy, Knicks ponownie awansowali do finałów NBA, ulegając tym razemSan Antonio Spurs 4:1. Od 2000 roku tylko pięć razy awansowali do playoffs, przy czym tylko raz udało im się przejść do drugiej rundy.
Związanych z Knicks było trzydziestu członkówgalerii sław[2]. Trenerzy – Pat Riley oraz Red Holzman, a także zawodnik – Willis Reed zdobywali nagrodę odpowiednio najlepszego trenera i zawodnika sezonu.
WedługForbes to najbardziej wartościowa drużyna koszykarska i siódma najbardziej wartościowa drużyna sportowa na świecie[3]. Ich wartość wyceniana jest na cztery miliardy dolarów[4].
W dniu 2 kwietnia 2008 roku, właściciel Knicks –James Dolan zatrudnił na stanowisku prezydenta zespołu kierującego wcześniejIndiana PacersDonniego Walsha, który przejął obowiązki odIsiah Thomasa[5]. Na wprowadzającej konferencji Walsh oznajmił, że nie zamierza być „zbawcą” zespołu, tylko będzie dążył do realizacji dwóch celów: zejścia poniżejsalary cap i przywrócenia Knicks do rywalizacji z najlepszymi[6]. Pierwszym ruchem kadrowym Walsha było zwolnienie z funkcji głównego trenera Thomasa, i zastąpienie go w dniu 13 maja 2008 rokuMikiem D’Antonim[7]. D’Antoni podpisał czteroletnią umowę opiewającą na kwotę 24 milionów dolarów[8]. Następnie Knicks, 20 maja, wybrali z szóstym numeremdraftu NBA 2008Danilo Gallinariego[9].
Od dawna trwające kontrowersje związane zeStephonem Marburym zakończyły się, gdy obie strony zgodziły się na wykupienie przez Knicks jego kontraktu, co później pozwoliło Marubary’emu na podpisanie umowy zBoston Celtics[13]. Mimo częstych zmian w składzie, Knicks w pierwszym sezonie pracy Mike D’Antoniego poprawili swój bilans o 9 zwycięstw, notując ich łącznie 32 oraz 50 porażek[14]. Owo wydarzenie zbiegło się z zajęciem pierwszego miejsca w klasyfikacjidouble-double przezDavida Lee z wynikiem 62 podwójnych zdobyczy[15], a także ciągłym rozwojem statystycznymNate’a Robinsona[16], iWilsona Chandlera[17].
Podczasdraftu NBA 2009, Knicks wybrali z ósmym numerem wJordana Hilla. Pozyskali oni wtedy takżeToneya Douglasa, którego otrzymali zLos Angeles Lakers za przyszłościowy wybór w drafcie[18]. Niedługo potem Knicks dokonali wymiany zMemphis Grizzlies, w ramach której pozyskali oniDarko Miličića w zamian zaQuentina Richardsona[18]. Sezon Nowojorczycy rozpoczęli od dziewięciu porażek i jednego zwycięstwa w 10 kolejnych meczach, co było ich najgorszym startem w historii[19]. Jednakże w grudniu poprawili swój bilans, wygrywając 9 z 15 spotkań[20]. 24 stycznia, Knicks w meczu z Dallas Mavericks osiągnęli najgorszy wynik w historii wMadison Square Garden. Była to też druga w historii porażka Knicks 50 punktami[21].
Przed rozpoczęciem sezonu 2010/2012, Knicks mieli zamiar sprowadzić do swojego zespołu najlepszych zawodników ligi, a za główny cel obrano pozyskanieLeBrona Jamesa[27][28][29]. Jednakże ten zawarł kontrakt zMiami Heat[30]. 5 lipca 2011 roku, Knicks podpisali kontrakt z wolnym agentemAmar’e Stoudemire’em, realizując po części swój plan[31]. Trzy dni później ogłoszono, że kontakt został zawarty na pięć lat i Stoudemire zarobi dzięki niemu 100 milionów dolarów. Ówczesny prezydent Knicks,Donnie Walsh stwierdził na konferencji prasowej, że uważa ten transfer za punkt zwrotny w historii zespołu[32]. Knicks kontynuowali przebudowę składu, wymieniając doGolden State Warriors najlepszego punktującego zespołu w poprzednim sezonieDavida Lee[33], oraz podpisując kontrakty zRaymondem Feltonem iTimofiejem Mozgowem[34]. Po wykonaniu tych wszystkich ruchów transferowych, Knicks po raz pierwszy od 2002 roku wyprzedali wszystkie karnety sezonowe[35].
Popularny „Melo” dołączył do Knicks po wielomiesięcznych spekulacjach nazwanych przez media „Melodramatem”[36].
Po zwycięstwie nad Cleveland Cavaliers 3 kwietnia 2010 roku, po raz pierwszy od 2004 roku, Knicks zapewnili sobie awans do rozgrywek pozasezonowych[41]. Tydzień później, w spotkaniu zIndiana Pacers,Carmelo Anthony zapewnił drużynie pierwszy od 2000 roku dodatni bilans, trafiając zwycięski rzut, a potem blokując jeszcze odpowiedźDanny’ego Grangera[42]. Knicks ostatecznie zakończyli swój udział w playoffs przegrywając 0:4 rywalizację zBoston Celtics[43]. Mimo udanej przebudowy zespołu, pod koniec czerwca 2011, Donnie Walsh ogłosił, że nie zamierza w przyszłym sezonie powrócić do pełnienia roli prezydenta zespołu[44]. Jego obowiązki tymczasowo przejął wówczasGlen Grunwald[45].
Jeremy Lin sprawił, że o Knicks zrobiło się głośno na całym świecie.
Sezon 2011/2012 stanął pod znakiem zapytania, kiedy 1 lipca 2012David Stern ogłosił w NBA lokaut[46], jednakże zakończył on się pod koniec listopada[47]. Pierwszego ruchu transferowego w przygotowaniach do sezonu, Knicks dokonali 10 grudnia, pozyskując na zasadziesign and trade Tysona Chandler, który podpisał czteroletni kontrakt, opiewający się na kwotę 58 milionów dolarów[48]. Transfer ten pociągnął za sobą konsekwencje, gdyż Knicks przekroczyli budżet, przez co zmuszeni byli zwolnić za pomocą amnestiiChaunceya Billupsa[49]. Jego miejsce w skaldzie zająłMike Bibby, który podpisał roczny kontrakt za kwotę minimum dla weterana[50]. Knicks zatrudnili także innego rozgrywającego na podobnej umowie – Barona Davisa[51]. Jednakże w początkowych tygodniach sezonu miejsce w pierwszym składzie zajmowali tylko Bibby iToney Douglas, gdyż Davis leczył kontuzje[51]. Czas ten był dla Knicks trudny, ponieważ obaj rozgrywający nie spełniali oczekiwań[52]. Wkrótce jednak miejsce w pierwszej piątce zająłIman Shumpert, a Douglas został odsunięty na ławkę[53]. Na dodatek D’Antoni przesunął Anthony’ego na pozycję point forward, by zwiększyć tempo ofensywne zespoły, jednakże istniały obawy, że Anthony będzie przez zbyt długi czas trzymał piłkę, co miało przyczynić się do stagnacji ofensywnej Knicks[54][55].
Po porażce zBoston Celtics, Knicks osiągnęli bilans 8-15, a D’Antoni, 4 lutego 2012 w meczu przeciwkoNew Jersey Nets, włączył do składu trzeciego rozgrywającego –Jeremy’ego Lina, co zostało odebrane jako akt desperacji[54][56]. Lin, który w obliczu kontuzjiImana Shumperta podpisał z Knicks kontrakt 27 grudnia, zanotował w tymże meczu 25 punktów i 7 asyst, zapewniając drużynie zwycięstwo[57][58]. Po tym meczu zaczęto chwalić Lina za umiejętność prostego prowadzenia ofensyw Knicks, którzy mieli z tym kłopoty od początku sezonu[54]. Jednakże nikt nie przypuszczał, że zagra on kolejny taki mecz[59]. Niespodziewanie w kolejnym spotkaniu zUtah Jazz, D’Antoni znów postawił na Lina, a ten jeszcze poprawił swoje statystyki z poprzedniego meczu, i zanotował 28 punktów i 8 asyst[60]. Po tym meczu NBA ogarnęło zjawisko nazwane później Linsanity – gracz Knicks stał się fenomenem publiczności, a miliony kibiców oglądały spotkania popularnych „Nowojorczyków”[61][62][63][64]. Pod nieobecność Carmelo Anthony’ego i Amar’e Stoudemire’a w pięciu meczach, Lin poprowadził Knicks do siedmiu kolejnych zwycięstw, przywracając drużynie bilans ponad połowy zwycięstw[65][66][67]. 18 lutego do zespołu dołączył takżeJ.R. Smith[68], lecz mimo to po powrocie Anthony’ego, Knicks przegrali 7 z 8 kolejnych meczów, aMike D’Antoni zrezygnował z pełnienia funkcji trenera[69]. Jego miejsce początkowo tymczasowo zajął jego asystent –Mike Woodson[70].
Pod wodząMike’a Woodsona, Knicks zakończyli sezon regularny z bilansem 18-6, zajmując siódme miejsce w konferencji i drugi sezon z rzędu awansując do playoffs, co było pierwszym awansem w minimum dwóch sezonach z rzędu od lat 1988–2001, gdy to brali udział w rozgrywkach pozasezonowych 13 razy z rzędu[71]. Tam ich przeciwnikami byliMiami Heat, z którymi to przegrali pierwsze trzy mecze, ustanawiając najdłuższą serię porażek w playoffs w historii NBA – 13[72]. Zespół osłabiony był brakiem trzech rozgrywającychJeremy’ego Lina,Barona Davisa iImana Shumperta, którzy odnieśli kontuzję[73]. Knicks wygrali mecz numer cztery, kończąc swoją passę porażek[74]. Jednakże w 5 meczu ulegli oni z Heat 106:94, przegrywając całą serię wynikiem 4:1[75]. Pomimo odpadnięcia już w pierwszej rundzie i spekulacji, że Woodson zostanie zwolniony, w dniu 25 maja został on zatrudniony jako pełnoetatowy trener Knicks[76].
Pod nieobecnośćAmar’e Stoudemire’a orazImana Shumperta, Knicks rozpoczęli sezon wygrywając pierwszych 6 spotkań, co było ich najlepszym wynikiem od 19 lat[83]. Pierwszy miesiąc rozgrywek zakończyli z bilansem 11-4, ustanawiając tym samym najlepszy wynik od marca 2000 roku, gdy to mieli bilans 11-6[84]. Głosami kibiców do pierwszej piątkiMeczu Gwiazd NBA 2013 został wybranyCarmelo Anthony[85], a później jako rezerwowego wybranoTysona Chandlera[86]. Był to pierwszy raz od 2001 roku, kiedy to Knicks mieli dwóch zawodników w meczu gwiazd[87].
↑Begley, Ian; Ramona Shelburne, Marc Stein and The Associated Press: Knicks announce J.R. Smith signing. ESPN New York, 18 lutego 2012. [dostęp 2012-02-21]. [zarchiwizowane ztego adresu (21 lutego 2012)]. (ang.).
