| Joakim Papakonstandinu Ιωακείμ Παπακωνσταντίνου | |||
| Patriarcha Konstantynopola | |||
 | |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 1832 | ||
| Data i miejsce śmierci | 1909 | ||
| Miejsce pochówku | ?↗ | ||
| Patriarcha Konstantynopola | |||
| Okres sprawowania | 1891–1894 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Śluby zakonne | do 1858 | ||
| Diakonat | do 1858 | ||
| Nominacja biskupia | 1867 | ||
| Chirotonia biskupia | 26 listopada 1867 | ||
| Wybór patriarchy | 1891 | ||
| |||
Neofit VIII, imię świeckieJoakim Papakonstandinu (ur. 1832 w Proti, zm. 1909 naBurgazadzie) –grecki biskupprawosławny,patriarcha Konstantynopola w latach 1891–1894.
Był synem prawosławnego duchownego Konstandina Papakonstandinu i jego żony Margarity. W 1851, dzięki pomocy metropolity Dramy Neofita, podjął naukę wseminarium duchownym na Chalki. Podczas nauki w szkole zostałpostrzyżony na mnicha przez rektora szkoły, biskupa Konstantyna, przyjmującimię zakonne Neofit. On teżwyświęcił go nadiakona. Po ukończeniu nauki został nauczycielem w szkole greckiej w Alistratis, po krótkim czasie przeniósł się do Nissy, następnie był przez pewien czas sekretarzem metropolity Strumicy Hieroteusza. Następnie wyjechał doNiemiec, by kontynuować studia teologiczne wMonachium. Przerwał je jednak, gdy nagle zmarł jego brat. Po powrocie doTurcji został sekretarzem metropolity Amasji Sofroniusza, który wyświęcił go nakapłana, a następnie nadał godnośćarchimandryty[1].
W 1867 został nominowany, a 26 listopada tego roku wyświęcony na biskupa Eleftheropolis. Na katedrze pozostawał pięć lat. W styczniu 1872 został przeniesiony dometropolii Filippolis (Płowdiw) na miejsce metropolityPanareta, usuniętego z urzędu przez patriarchę za działanie wbułgarskim ruchu narodowym i na rzecz restytucjiBułgarskiego Kościoła Prawosławnego. Był jednym z najpoważniejszych kandydatów na urząd patriarchy Konstantynopola podczas wyborów w 1878, w których zwyciężyłmetropolita SalonikJoachim. Dwa lata później metropolita Neofit został przeniesiony nakatedrę adrianopolską. W 1886 z powodu choroby zrzekł się katedry i odszedł do monasteruWatopedi. Rok później został metropolitą Pelagonii, zaś cztery lata później przeniesiono go dometropolii Nikopolis[1].
W 1891 został wybrany na patriarchę Konstantynopola po śmierciDionizego V. O jego elekcji przesądziły wpływy metropolity HeraklionuGermana, najbliższego współpracownika zmarłego hierarchy (sam German nie mógł kandydować na patriarchę, gdyż sprzeciwiły się temu władze tureckie). W okresie sprawowania urzędu patriarchy przez Neofita metropolita German nadal współdecydował o polityce Patriarchatu[2]. Drugim bliskim współpracownikiem Neofita VIII był metropolita Kyziku Nikodem[1].
W okresie kierowania Patriarchatem przez Neofita VIII doszło do nowego sporu między Kościołem a władzami tureckimi na tle organizacji szkół greckich prowadzonych przez Patriarchat. Kwestią sporną była obowiązek nauki języka tureckiego w szkołach greckich. W 1894 Neofit VIII został zmuszony do odejściu z urzędu po konflikcie z Synodem Kościoła. Osiadł naBurgazadzie, gdzie przebywał do śmierci w 1909. Został pochowany w sąsiedztwie budynków seminarium duchownego na Chalki[1].
| Do 1204 |
|
|---|---|
| W Nicei 1204–1261 |
|
| 1261–1453 |
|
| Po 1453 |
|
