| Data i miejsce urodzenia | 13 września 1923 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 16 marca 1993 | ||
| Narodowość | portugalska | ||
| Język | portugalski | ||
| Dziedzina sztuki | literatura | ||
| Epoka | XX w. | ||
| |||
Natália de Oliveira Correia (ur. 13 września 1923 wFajã de Baixo (Ponta Delgada), zm. 16 marca 1993 wLizbonie) –portugalska intelektualistka, poetka i działaczka społeczna, autorka „Hino dos Açores”,hymnu Regionu AutonomicznegoAzorów.
Natália de Oliveira Correia jako dziecko przeniosła się do Lizbony, gdzie później ukończyła studia. Swoją działalność literacką rozpoczęła bardzo wcześnie. Była ważną postacią współczesnej poezji portugalskiej. Jej twórczość oprócz poezji obejmowała także eseistykę, badania teatralne i literackie. Nie była przywiązana do żadnego nurtu literackiego. Początkowo związana zsurrealizmem, ale później zaliczona do twórcówromantycznych. Wybitna bojowniczka w walce z faszyzmem, co poruszała w swoich książkach, zatrzymywanych przez cenzurę. Była ważną postacią portugalskiej kultury i literatury z lat 50. i 60. XX w. Znana ze swojej energicznej i kontrowersyjnej osobowości, co znajdowało odzwierciedlenie w jej pisarstwie. Współpracowała z kilkunastoma gazetami i czasopismami, często przy wielu publikacjach krajowych i zagranicznych. Była członkinią parlamentu i założycielką Narodowego Frontu Obrony Kultury. Wielokrotnie interweniowała politycznie w sprawach kultury i dziedzictwa, w obronie praw człowieka i praw kobiet. Zawsze odwoływała się do literatury jako formy interwencji społecznej, mając aktywną rolę w przeciwstawianiu sięfaszystowskiemuNowemu Państwu. Jej prace były tłumaczone na kilka języków[1].