Naszyjnik – ozdoba na szyję noszona zazwyczaj przez kobiety, rzadziej przez mężczyzn[1]; ze względu na wartość materialną często zaliczana dobiżuterii.
Najczęściej wytwarzany z metalu w formie łańcuszka, który ma postać różnych splotów (m.in. „pancerki”, „kostki”), często połączonego zmedalionem albo wisiorkiem. W różnych kulturach i cywilizacjach wyrabiano też naszyjniki ze sznurków, rzemieni,tkanin i podobnie różnorodnych materiałów. Łączone bywały z kamieniami (równieższlachetnymi),muszlami, nasionami roślin bądź z elementami drewnianymi różnych kształtów i rozmiarów.
Naszyjniki stanowiły typowy i nieodłączny element biżuterii od czasów najstarszych cywilizacji. Znane były już w epocepaleolitu środkowego, wykonywane z muszlimięczaków. Później wytwarzano je również z kamienia, kości i zębów zwierzących. Dzięki opanowaniu technik pozyskiwaniametali zaczęto je wyrabiać zmiedzi,brązu,złota,srebra, a także zfajansu,szkła (pasty szklanej) i innych materiałów.
