 Główny budynek | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Miejscowość | obokDoucun | ||
| Rodzajklasztoru | |||
| Prowincja | |||
| Typzakonu | męski | ||
| Materiał budowlany | drewno, cegła, kamień | ||
| Data budowy | przed782 | ||
Położenie na mapie Chin  | |||
 38°42′04″N 113°06′50″E/38,701111 113,113889 | |||
| |||
Nanchan si (Południowy Klasztor Medytacyjny,chiń. trad.南禅寺; pinyinNánchánsì) – chińskiklasztor, słynny z najstarszego drewnianego budynku w Chinach.
Nie wiadomo dokładnie, kiedy klasztor został wybudowany, jednak z historycznych zapisków wiadomo, że został odnowiony i rozbudowany w 782 roku w czasie panowaniadynastii Tang w okresiejianzhong (建中) (780-783) za cesarzaDezonga (德宗) (pan.780-805). Znajduje się na północnym brzegu rzeki Xiaoyin obok wioski Lijia w pobliżu miastaDoucun, około 21 kilometrów od miastaWutai w rejonie góryWutai w prowincjiShanxi.
Klasztor, zapewne ze względu na jego odosobnione położenie, uniknął antybuddyjskiego pogromu w roku 845, w którym zniszczono około 45000 świątyń i klasztorówbuddyjskich. Z tego powodu budynek Wielkiego Buddy, wybudowany w 782 roku (co wiadomo z inskrypcji na belce), jest najstarszym zachowanym drewnianym budynkiem w Chinach. Z okresu Tang zachowały się w Chinach zaledwie cztery drewniane budynki, wszystkie w prowincji Shanxi. Oprócz Nanchan si są toFoguang si (oba te klasztory znajdują się na górze Wutai), Tiantai an (w powieciePingshun) i Guangrenwang si (w powiecieRuicheng).
Z innej inskrypcji na belce wiadomo, że w 1086 roku budynek ten (a zapewne i klasztor) został odnowiony.
W latach 50. XX wieku budynki zostały "odkryte" przez historyków architektury i w 1961 roku budynek Wielkiego Buddy został uznany najstarszym drewnianym budynkiem Chin.
W 1966 roku klasztor ucierpiał w czasie trzęsienia ziemi. W latach 1974 i 1975 przeprowadzono prace renowacyjne, w czasie których historycy mieli możliwość dokładnego zbadania architektury budynku Wielkiego Buddy.
Obecnie powierzchnia klasztoru wynosi 3078 m². Klasztor jest chronionym obiektem jako zabytek historyczny i kulturalny.
Klasztor zwrócony jest w kierunku południowym. Składa się m.in. z takich obiektów jak brama, Budynek Króla Smoków (chiń. Longwangdian), Budynek Wielkiego Buddy (chiń. Dafodian), który jest głównym budynkiem klasztoru i BudynekBodhisattwy (chiń. Pusadian). Oprócz budynków klasztor zawiera również szereg kamiennychstup.
Według inskrypcji na belce budynek ten został wybudowany w 782 roku. Z innej inskrypcji na belce wynika, że w 1086 roku przeprowadzono renowację budynku.
Wygląda bardzo skromnie, ma 11,75 metra długości (3 standardowe chińskie miary architektoniczne) i 10 metrów szerokości (głębokości) czyli jest prawie kwadratowy. Dach wsparty jest na dwunastu kolumnach, które są osadzone bezpośrednio w murowanych fundamentach i nie występują we wnętrzu pomieszczenia. Pierwotnie były one kwadratowe, jednak podczas renowacji w 1086 roku wymieniono wszystkie kolumny na okrągłe - oprócz czterech. Wygiętydach z podniesionymi okapami jest wspierany przez pięć uchwytówpuzuo. Nie ma natomiast żadnych wsporników wspierających dach pomiędzy kolumnami.
Został zbudowany na bardzo obszernej platformie.
Tak jak pobliski klasztor Foguang si tak i ten zawiera rzeźby z okresu Tang. We wnętrzu głównego budynku znajduje sięołtarz Buddy o wymiarach 8,4 m długości i 6,3 m szerokości. Na ołtarzu stoi siedemnaście wielokolorowych glinianych posągów ustawionych w kształcie odwróconej litery U, z których najważniejszym jest prawie 4-metrowej wysokości statuaŚakjamuniego siedzącego na górze Sumeru. Za Buddą znajduje się wielkaaureola. Nad nią wyrzeźbiono kwiatylotosu, niebiańskie istoty i mityczne ptaki. Po obu jego stronach ustawiono szesnaście pozostałych figur - są to służący bodhisattwowie. Całkiem po lewej stronie wnętrza znajduje się duża figuraSamantabhadry jadącego na słoniu, a po stronie prawej - figuraMańdziuśriego jadącego na lwie. Są tam również figury dwóch uczniów Śakjamuniego -Ānandy iMahakaśjapy. Pomimo kilkakrotnych prac restauracyjnych zachowały one charakterystyczne cechy rzeźb okresu Tang. Ich styl przypomina styl rzeźbJaskiń Mogao wDunhuangu w północnozachodniej prowincjiGansu.
W Budynku Wielkiego Buddy znajduje się mała, zaledwie 51-centymetrowej wysokości, rzeźbiona w kamieniu pięciokondygnacyjna stupa. Na pierwszej kondygnacji ukazana jest historia Buddy, a na każdym rogu znajduje się małapagoda. Na każdej stronie drugiej kondygnacji znajdują się wyrzeźbione wyobrażenia Buddy w centrum, w otoczeniu czterech mniejszych Buddów po obu jego stronach. Trzy najwyższe poziomy posiadają wyrzeźbione trzy figury Buddów z każdej strony. Jej styl wskazuje, że pochodzi z okresu powstania głównego budynku klasztoru.
