Przed wyznaczeniem początkuery chrześcijańskiej lata liczonood założenia Rzymu[potrzebny przypis]. Dopiero po prawie 500 latach od śmierci Chrystusa papieżJan I postanowił wprowadzić sposób liczenia lat od daty narodzin Jezusa.
Obliczenia wykonał w roku 525 n.e. mnichDionizjusz Mały pochodzący zeScytii Mniejszej, który określił datę narodzin Chrystusa na 753 rokod założenia Rzymu i pierwszy rok po narodzinach (754 od założenia Rzymu) przyjął za1 ery chrześcijańskiej. Późniejsze badania wykazały, że pomylił się o kilka lat[2]. Brak jest ponadto roku zerowego, dlatego rok 753 od założenia Rzymu stał się rokiem 1 p.n.e. Przyjęty przez Dionizego sposób liczenia lat stał się na tyle powszechny, że jest używany do dnia dzisiejszego.
Współcześniedatę narodzin Chrystusa szacuje się na rok 5 p.n.e.[3], stąd stopniowo odchodzi się od terminu „roku pańskiego” na rzecz neutralnej „naszej ery” lub „ery powszechnej”. Najstarszy znany przykład użycia wyrażenia „naszej ery” pochodzi z książkiJohannesa Keplera z 1615 roku[4][5].
