 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 30 października 1882 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |||
| Narodowość | |||
| Dziedzina sztuki | |||
| |||
Mychajło Bojczukukr.Миха́йло Льво́вич Бойчу́к (ur.30 października1882 wRomanówce, zm.13 lipca1937 wKijowie) – ukraiński malarz itaternik, twórca nowobizantyjskiej szkoły malarskiej, mążZofii Nalepińskiej, siostry pisarzaTadeusza Nalepińskiego. Jeden z przedstawicielirozstrzelanego odrodzenia.
Syn Lwa (lub Łeontija) Bojczuka – rolnika, który po śmierci swojej pierwszej żony – matki Bojczuka – Hanny, wziął ślub powtórnie. Po wojnie dom rodzinny Bojczuków spłonął, a wraz z nim pierwsze obrazy Mychajła.
1898 – przybył do Lwowa i rozpoczął studia w pracowniJuliana Pankewicza.
Na kosztTowarzystwa Naukowego im. Szewczenki i metropolityAndrzeja Szeptyckiego studiował na krakowskiejAkademii Sztuk Pięknych, wAkademii Sztuk Pięknych wWiedniu, później uLeona Wyczółkowskiego w Krakowie. Akademię zakończył ze srebrnym medalem i wyjechał na studia wAkademii Sztuk Pięknych wMonachium, później doParyża. Podczas pobytu w Paryżu stworzył ideę monumentalizmu (twórczość zespołowa). Współpracował z grupą artystów, tzw. „bojczukistów”, od jego nazwiska: Mykoła Kasperowicz,Zofia Baudouin de Courtenay,Zofia Nalepińska). Również w Paryżu, grupa zaczęła czerpać ze sztukiBizancjum iRusi Kijowskiej. Bojczuk marzył o odrodzeniu kultury ukraińskiej opierającej się na zasadach orientalizmu. Często bywał wTatrach, gdzie dokonał m.in. pierwszego zimowego wejścia bez nart naLiliowe,Skrajną Turnię iPośrednią Turnię (zMariuszem Zaruskim) oraz przejścia przezZawrat (z Mariuszem Zaruskim iTeodorem Czarneckim).
1909 – założył pracownię sztuki neobizantyjskiej
1910-1911 – brał udział w pokazach sztuki we Włoszech.
1911-1912 – powrócił do Lwowa, pracował nad monumentalizmem, odrestaurowywał ikony w Narodowym Muzeum we Lwowie, zaprojektował kościół ojców Bernardynów.
1912-1914 – przewodniczył pracom restauracyjnym w świątyni wguberni czernihowskiej.
PodczasI wojny światowej zesłany doArzamasu.
1917 – pracuje nad freskami wSoborze Sofijskim wKijowie.
1924 – został profesorem Kijowskiego Instytutu Sztuk Pięknych.
Listopad 1926 – maj 1927 – Bojczuk wraz z żoną oraz uczniami:Iwanem Padałką iWasylem Sedlarem udał się w podróż po Niemczech, Francji i Włoszech. Owa podróż stała się później oficjalną przyczyną aresztowania artysty, rzekomo podejrzanego o uczestnictwo w kontrrewolucyjnej organizacji.
25 listopada 1936 – został aresztowany przezNKWD.
13 lipca 1937 – artysta wraz z uczniami został rozstrzelany w Kijowie. Zofia Nalepińska-Bojczuk została stracona 11 grudnia 1937 roku. Po tych wydarzeniach pozostali uczniowie Bojczuka nie współpracowali już dalej.
W 1952 roku wydano nakaz zniszczenia wszystkich dzieł Bojczuka znajdujących się w muzeum we Lwowie. Niektóre jego prace udało się odzyskać dzięki lwowskiej artystce Jarosławnie Muzyci, które przechowała monumentalistyczne dzieła malarza.
Uczniowie Mychajła Bojczuka: Tymofij Bojczuk (brat), Kyryło Gwozdyk, Antonina Iwanowna, Serhij Kołos,Oksana Pawłenko, Iwan Padałka, Aleksander Myzin, Wasyl Sedljar, Mykoła Rokicki.
W swojej twórczości nawiązywał do meksykańskiego artysty –Diego Rivery. Oprócz tego, od 1909 roku pracował również w dziedzinie grafiki.
