Muzyka filmowa – jeden z gatunkówmuzyki. Komponowana specjalnie na potrzeby dziełafilmowego, dla jego ilustracji.
Muzyka filmowa może być ilustracją, albo też kontrapunktem obrazu – czyli warstwą dopełniającą, charakteryzującą postaci, nastrój, przeżycia psychiczne bohaterów. Po raz pierwszy o muzyce filmowej można było mówić w erzekina niemego, ale od tamtych czasów muzyka filmowa przeszła znaczną ewolucję.
W czasachfilmu niemego ilustracja muzyczna obrazu była wykonywana na żywo, w czasie seansu. Zazwyczaj były to utwory odgrywane na pianinie przeztapera, a w bogatszych kinach przez kameralne zespoły, a nawet duże orkiestry, jak np. The London Symphony Orchestra. Muzykę do takich orkiestrowych wykonań pisali na zamówienie realizatorów kompozytorzy, nierzadko uznani, jakSiergiej Prokofjew iDmitrij Szostakowicz. Taperzy natomiast najczęściej wykorzystywali utwory już istniejące, dobierane do dramaturgii filmu, w czym pomagały im wydawnictwa nutowe będące katalogami motywów uważanych za specjalnie nadające się do scen pogoni, kłamstwa, wyznań miłosnych, tęsknoty itd. Sytuacji tej położył kres film dźwiękowy.
We współczesnej muzyce filmowej dąży się do jak najściślejszego oddania świata przedstawianego w filmie, stąd wiele zapożyczeń i stylizacji, zgodnych z opowiadaną historią, z jej miejscem i czasem. Muzyka do filmu o amerykańskim południu będzie zawierała stylizację na muzykę charakterystyczną dla kultury osób czarnoskórych, elementygospel, zaś film oirlandzkim powstaniu – elementyfolkloru irlandzkiego.Michael Kamen, tworząc muzykę do filmów kostiumowych, czerpał zbarokowej tradycji, stylizując się naJ.S. Bacha iG.F. Händla.Basil Poledouris używał w filmie zimnowojennym motywów rosyjskich pieśni wojskowych, aJohn Williams w filmie o buncie niewolników afrykańskich rekonstruuje motywy muzyki afrykańskiej.