Ten artykuł dotyczy muzeum w Belinie. Zobacz też:inne lokalizacje. Główne wejście do Muzeum Historii Naturalnej w Berlinie | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||
| Adres | Museum für Naturkunde der Humboldt-Universität zu BerlinInvalidenstrasse 43 | ||
| Zakres zbiorów | historia naturalna i Ziemi, mineraologia, palentologia, astronomia | ||
| Wielkość zbiorów | ponad 30 mln eksponatów | ||
| Powierzchnia ekspozycji | 4400 m² | ||
Położenie na mapie Berlina  | |||
Położenie na mapie Niemiec  | |||
 52°31′49,19″N 13°22′45,08″E/52,530330 13,379190 | |||
| |||
| Strona internetowa | |||
Muzeum Historii Naturalnej w Berlinie (niem.Museum für Naturkunde) –muzeum wBerlinie, znane także jakoNaturkundemuseum, rzadziej jakoHumboldt-Museum. W swoich zbiorach posiada kolekcję ponad 30 milionów eksponatówzoologicznych,paleontologicznych,mineralogicznych i innych. Najbardziej znanymi eksponatami są: największy zrekonstruowany i złożonyszkieletdinozaura na świecie oraz najlepiej zachowany, skamieniały okaz wczesnego ptaka z rodzajuArchaeopteryx.
Jest to największe muzeumhistorii naturalnej wNiemczech. Formalnie jest to częśćUniwersytetu Humboldta w Berlinie. Kolekcje muzealne obejmują głównie trzy dziedziny nauk przyrodniczych: zoologię, paleontologię i mineralogię. Oprócz funkcji dydaktycznych, muzeum prowadzi szeroko zakrojone prace naukowe, organizuje ekspedycje badawcze i wydaje czasopisma naukowe.
Okazy zoologiczne pochodzą między innymi z niemieckiej wyprawy głębokomorskiej Valdiva (1898–1899), Niemieckiej Wyprawy naBiegun Południowy (1901–1903), czy Niemieckiej Ekspedycji Sunda (1929–1931). W zbiorach znajdują się także już wymarłe gatunki zwierząt jakkwagga właściwa czywilk workowaty.
Wyprawy do złóżskamieniałości wTendaguru, w przeszłości wNiemieckiej Afryce Wschodniej, dziśTanzanii, wzbogaciły muzeum w okazy paleontologiczne. Zbiory te są tak bogate, że obecnie wystawia się jedynie jeden na trzysta okazów.
Dodatkowa wystawa obejmuje kolekcjęminerałów, reprezentującą około 75% minerałów świata, kolekcjęmeteorytów, czy największe bryłybursztynu na świecie. Muzealna kolekcja minerałów wywodzi swe początki zPruskiej Akademii Nauk z 1700.
Okaz zrekonstruowanego dinozaura gatunkuBrachiosaurus (lubGiraffatitan)brancai[1] zajmuje główne miejsce w środkowej sali wystawowej i jest największym złożonym szkieletem dinozaura na świecie.
Okaz składa się ze skamieniałychkości, wykopanych podczas wyprawy niemieckiego paleontologaWernera Janenscha do Tanzanii, w latach 1909–1913. Większość szczątków pochodzi z jednego zwierzęcia, z wyjątkiem kilkukręgówogona, które są pozostałością innego zwierzęcia podobnej wielkości i tego samego gatunku.
Cały okaz mierzy sobie 11,72 metra wysokości i 22,25 metra długości. Szacuje się, że samo zwierzę ważyło ponad 50ton. Co prawda szkieletDiplodocus carnegiei zmontowany w Carnegie Museum of Natural History wPittsburghu wUSA jest dłuższy (27 metrów), ale okaz berlińskiego dinozaura jest wyższy i znacznie masywniejszy.
„Berliński okaz”Archaeopteryx lithographica (HMN 1880) jest także elementem wystawy w środkowej sali. Okaz kopalny łączący w sobie cechy dinozaurów z cechami ptaków był bezpośrednim dowodem na istnienieogniwaewolucyjnego łączącegogady iptaki. Tym samym okaz ten stał się jedną z najsławniejszych skamieniałości świata.
Okaz odnaleziono w 1874 lub 1875 w Blumenberg obokEichstätt, Niemcy, przez rolnika Jakoba Niemeyera. Jest to jeden z dziesięciu odkrytych okazówArchaeopteryxa i jednocześnie najbardziej kompletny. Inny cenny okaz to skamieniałepióro, o wiekudatowanym na 150 milionów lat, a odnalezione w 1860, także jest w zbiorach muzeum, podobnie jak kopie większości pozostałych znalezisk archeopteryksa.
Kolekcja minerałów, zanim stała się ona okazem muzealnym, stanowiła część zbioru dydaktycznego Berlińskiej Akademii Górniczej. Po powołaniu uniwersytetu w Berlinie w 1809, przejął on część tych kolekcji w 1814 pod szyldem nowego Muzeum Mineraologii. W 1857 powołano wydział paleontologii, a w 1854petrografii i geologii, które całkowicie przejąły pieczę nad zbiorami. W 1886 uniwersytet, nie mając już wolnych powierzchni magazynowych dla zbiorów, zaczął nieopodal budowę nowego budynku na Invalidenstrasse 43, który otwarto już jako Muzeum Historii Naturalnej w 1889.
Muzeum podczasII wojny światowej było poważnie uszkodzone. Różnenaloty uszkodziły dach, jakkolwiek zbiory, przeniesione w bezpieczniejsze miejsce, pozostały w większości nieuszkodzone. Jednak podczas nalotu 3 lutego 1945 uległo zniszczeniu wschodnie skrzydło budynku, a wraz z nim zmiażdżone zostały kolekcjessaków i szkieletywielorybów. Skrzydła nigdy później do końca nie odbudowano.
W 1993 muzeum podzieliło się na istniejące obecnie: Instytut Mineralogii, Zoologii i Paleontologii.
