| Murrayglossus | |||
| Flanneryet al., 2022 | |||
| Okres istnienia:plejstocen | |||
 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | Murrayglossus | ||
| Gatunki | |||
| |||
| |||
| |||
Murrayglossus –rodzaj ssaka z rodzinykolczatkowatych (Tachyglossidae). Zawiera jedenwymarłygatunek,Murrayglossus hacketti, żyjący wplejstocenie wAustralii Zachodniej. Znany jest tylko z kilku skamieniałości[1].M. hacketti mierzył około 1 m długości[1] i prawdopodobnie ważył około 30 kg. To sprawia, że jest to największystekowiec, jaki kiedykolwiek żył. Pierwotnie opisany jako gatunek z rodzajuprakolczatka (Zaglossus)[1][2], został wydzielony do własnego rodzajuMurrayglossus w 2022 roku. Nazwa rodzajowa łączy nazwiskopaleontologaPetera Murraya iglossus, greckie słowo oznaczające „język”[3].
Osiągając 1 m długości, 60 cm wysokości i około 30 kg masy ciała,M. hacketti był największym znanym stekowcem[1]. Miał dłuższe, prostsze nogi niż jakiekolwiek współczesne kolczatki. Przez to Augee (2006) spekuluje, że ta cecha uczyniła zwierzę bardziej biegłym w przemierzaniu gęstych lasów[1]. Główne cechy diagnostyczne rodzajuMurrayglossus to zestaw cechkości udowej: niskagłówka kości udowej, bardzo niskie położeniekrętarza mniejszego w stosunku do główki kości (położone bezpośrednio pod wewnętrznym brzegiem kości udowej), dość dużykrętarz, który jest dość wysoko położony w stosunku do głowy kości udowej, rozszerzony nadkłykieć przyśrodkowy oraz skośnie skierowanekłykcie[3].
SkamielinyMurrayglossus odkryto wMammoth Cave w stanieAustralia Zachodnia i odkopano je w 1909 roku. Znaleziono je zmieszane ze szczątkami innych taksonów, takich jakkangurów z rodzajówSthenurus iMacropus. Australijski paleontologLudwig Glauert opisał skamieliny w publikacji z 1914 roku.Epitet gatunkowyhacketti honorujeJohna Winthropa Hacketta Seniora „jako drobne podziękowanie za jego hojne wsparcie, które jako jedyne umożliwiło eksplorację jaskiń, gdzie odkryto szczątki”. Materiał kopalny tego ssaka jest ubogi, zawiera główniekręgi i kości nóg, a materiałczaszkowy na chwilę obecną nie został znaleziony, co sprawia, że historyczna klasyfikacjaM. hacketti do rodzajuZaglossus jest niepewna[1].
Odnalezione wZiemi Arnhema naTerytorium Północnymmalowidła naskalne datowane na 40 000 lat mogą przedstawiaćM. hacketti lub żyjącą do dzisiajprakolczatkę nowogwinejską (Zaglossus bruijni)[4][5].
