| przysiółek wsi | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Sołectwo | Muchocin |
| Część miejscowości | |
| Wysokość | 35 m n.p.m. |
| Strefa numeracyjna | 95 |
| Kod pocztowy | 64-400[2] |
| Tablice rejestracyjne | PMI |
| SIMC | 0183733 |
Położenie na mapie gminy Międzychód | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego | |
Położenie na mapie powiatu międzychodzkiego | |
Muchocinek –przysiółekwsiMuchocin wPolsce, położony wwojewództwie wielkopolskim, wpowiecie międzychodzkim, wgminie Międzychód[3][4], na lewym brzeguWarty, 2,5 km na pn.-zach. od Muchocina, wsisołeckiej.
Władysław Rusiński, badaczosadnictwa olęderskiego wPolsce, rejestruje Muchocinek pod nazwąMechocińskie Olędry, ale nie potrafił ustalić daty ich założenia. W źródłach niemieckich wspomniane w 1709 jakoMochodschiner Holländern, a w 1777 jakodie Holländerei Machtschin. W XIX w. ustaliła się nazwa urzędowaMuchocin Hauland, w ślad za nią pojawiły się polskie kalki:Muchocin Ol. (Leon Plater, 1846),Muchocin olędry (SGKP),Muchocińskie olędry (1888). Polska nazwa deminutywna upowszechniła się po 1920.
Kolonia założona została na gruntachMuchocina przez jego właścicieli i do 1873 pozostawała własnością dworską. Według źródeł liczyła wtedy 10 dymów (domostw), ale liczba ta systematycznie malała: w 1837 było ich 9, w 1871 – 7, w 1885 – 8, a w 1905 – 7. Zgodnie z tradycją olęderską posiadała zabudowę rozproszoną.
W okresieWielkiego Księstwa Poznańskiego (1815–1848) miejscowość wzmiankowana jakoMuchocin Olędry należała do wsi mniejszych w ówczesnym pruskimpowiecie Międzyrzecz wrejencji poznańskiej[5]. Muchocin Olędry należał do okręgu międzychodzkiego tego powiatu i stanowił część majątkuMuchocin, którego właścicielem był wówczas Kalkreuth[5]. Według spisu urzędowego z 1837 wieś liczyła 75 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 9 dymów[5].
W 1890 gmina obejmowała 237ha. W 1905 spisano tu 7 gospodarstw domowych.Przed 1920wieśprotestancka iniemiecka. Ludność zawsze uczęszczała dokościołów wMiędzychodzie. W końcu XIX w. dzieci chodziły do szkoły wStrychach.W 1871 mieszkało tu tylko 3 katolików, w 1885 – 4, a w 1905 – 6. Wszyscy oni byliNiemcami. W okresie międzywojennym osada była najdalej na zachód wysuniętym punktemII Rzeczypospolitej.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była wwojewództwie gorzowskim.
W 1837 mieszkało tu 75 osób[5], w 1871 – 41, 1885 - 42, w 1905 – 52, a w 2003 przysiółek igajówkę zamieszkiwało tylko 18 osób.
| Miasto | |
|---|---|
| Wsie | |
| Osady | |
| Osady leśne | |
| Przysiółek | |
| Część miasta | |
| Części wsi | |
| Osada leśna wsi | |
| Przysiółki wsi | |
| Przysiółek osady |