Mozaika – dekoracja w postaciornamentu lub obrazu, wykonana z drobnych, o różnej kolorystyce (dwu- lub wielobarwne), fakturze i kształcie kamyczków, kawałkówszkła lubceramiki. Elementy są przyklejone do podłoża przez ułożenie na niezwiązanejzaprawie, wapiennej, cementowej lub żywicy pochodzenia roślinnego (mastyks z drzewapistacji kleistej). Stosowana jest do zdobieniaposadzek, ścian,kopuł,sklepień,apsyd wbudownictwie sakralnym i świeckim,mebli (zwłaszcza blatów stołów,sepetów,biurek).
Technika znana była już wstarożytności. Najstarsze, znalezione pochodzą sprzed pięciu tysięcy lat (Uruk). Wstarożytnej Grecji pierwsze mozaiki układano zotoczaków znalezionych na brzegach rzek i morza. Technika ta zwana byłaopus barbaricum. Mozaiki miały kolorystykę biało-czarną z mniejszymi polami żółtymi, brązowymi i czerwonymi. Wokresie hellenistycznym stosowano technikęopus segmentatum, polegającą na zastosowaniu odpadów kamiennych powstałych przy pracach rzeźbiarskich i kamieniarskich.
Kolejnym krokiem było zastosowanie regularnych płytek, kostek (tessera) zmarmuru i innych kamieni, nawetkamieni szlachetnych,kamieni półszlachetnych,złota. Chcąc jak najdokładniej odwzorować obraz używano niejednokrotnie bardzo małych elementów, nawet o krawędzi 1 mm. Technika ta znana była pod nazwąopus vermiculatum (łac. vermis – robak). Do czasów współczesnych zachowały się mozaiki wPompejach, będące przykładem zastosowania tej techniki. Mozaiki były używane w sztucewczesnochrześcijańskiej ibizantyjskiej, a takżesztuce islamu. W niektórych miejscach tradycja zdobień mozaiką przetrwała do XIX w., np. wbazylice św. Marka w Wenecji.
_(25609328723).jpg)
