 Odtwórcy głównych ról,William Holden iGrace Kelly, w scenie z filmu | |
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji | 1954 |
| Kraj produkcji | Stany Zjednoczone |
| Język | angielski |
| Czas trwania | 102 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | |
| Główne role | |
| Muzyka | Lyn Murray |
| Zdjęcia | Loyal Griggs |
| Scenografia | |
| Kostiumy | |
| Montaż | Alma Macrorie |
| Produkcja | The Prelberg Staton |
| Wytwórnia | |
| Dystrybucja | Paramont (kina, TV) |
| Przychody brutto | 4,7 mln. $ |
| Nagrody | |
| 1956 –Oscar za najlepsze efekty specjalne | |
Mosty Toko-Ri (ang.The Bridges at Toko-Ri) – amerykańskidramat wojenny z 1954 roku w reżyseriiMarka Robsona. Adaptacja uhonorowanejNagrodą Pulitzera powieściJamesa Michenera z 1953 roku pod tym samym tytułem.
Wojna w Korei. Pilotlotnictwa morskiegokpt. Brubaker wraz ze swoją eskadrą otrzymuje rozkaz ataku i zniszczenia mostów Toko-ri – kluczowych w systemie zaopatrzeniapółnocnokoreańskich wojsk. Mosty mają silną obronę przeciwlotniczą i Brubaker doskonale zdaje sobie sprawę z niebezpieczeństwa zadania. Nie jest zawodowym pilotem (w cywilu jest wziętym adwokatem), ma kochającą żonę i dwoje dzieci. Pomimo wewnętrznych wahań i rozterek wykonuje zadanie przypłacając je życiem – ginie zastrzelony w nierównej walce z żołnierzami komunistycznej Korei po zestrzeleniu jego samolotu. Wraz z nim ginie dwóch jego przyjaciół, lotników ze śmigłowca ratunkowego próbujących go ewakuować.
Film powstał na podstawiebestsellerowej, nagrodzonejPulitzerem powieści Jamesa Michenera wydanej rok wcześniej. Michener w czasie wojny w Korei był korespondentem wojennym na lotniskowcachUSS „Essex” iUSS „Oriskany” i fabułę swojej powieści oparł na autentycznych epizodach tej wojny – atakach lotnictwaUS Navy na mosty kolejowe Majon-ni i Samdong-ni wKorei Północnej w grudniu 1951[1][2].
Postacie ukazane w filmie miały swoje autentyczne pierwowzory, które umieścił w swojej książce Michener. Motyw zestrzelenia załogi jednego z amerykańskich samolotów i próby ich ewakuacji również bazuje na autentycznych wydarzeniach, chociaż miały one miejsce trzy miesiące po ataku na mosty[3].
Film powstał niemal w czasie rzeczywistym w stosunku do przedstawianych wydarzeń (zaledwie w rok po zakończeniu wojny), przy wydatnej pomocy US Navy. Z wyjątkiem odrzutowcówF9 Panther (w rzeczywistości były toDouglas A-1 Skyraider), przedstawione w nich okręty i samoloty brały udział w opisywanych wydarzeniach[4].
Film spotkał się z dobrym przyjęciem zarówno u widzów jak i krytyków.Bosley Crowther na łamachThe New York Times uznał film za jeden z najlepszych obrazów wojennych. Chwalił go za realistyczne i tak wiernie jak to tylko możliwe odtworzone sceny udziału US Navy w wojnie koreańskiej. Podkreślano również przejmująco ukazany wątek osobistych przeżyć głównego bohatera rozdartego pomiędzy miłością i oddaniu dla rodziny, a poczuciem obowiązku. Chwalono doskonale dobraną obsadę aktorską[5].
W rankingu popularnego, filmowego serwisu internetowegoRotten Tomatoes obraz posiada obecnie (2023) wysoką, 82-procentową, pozytywną ocenę „zgniłych pomidorów”[6]
Mosty Toko-Ri spodobały się również widzom. W 1955 film uplasował się na szesnastym (na 107 sklasyfikowanych filmów) miejscu pod względem oglądalności w kinach USA i Kanady z przychodem 4,7 mln. $, wyprzedzając tak głośne produkcje jak:Vera Cruz,Czarny dzień w Black Rock iMarty[7]
W 1956 roku film otrzymałOscara zanajlepsze efekty specjalne oraz nominację do tej nagrody wkategorii najlepszy montaż[8].
Plenery i plany filmowe filmu były w większości autentyczne i umiejscowione zostały w powojennej Japonii (Yokosuka,Hakone) oraz na pokładach amerykańskich okrętów (USS „Oriskany”, USS „Kearsarge”)[9].
Okręty i samoloty użyte w filmie
_near_Midway_Atoll_1967.jpg)
_underway_at_sea_in_1966.jpg)
_underway_in_the_Atlantic_Ocean_on_12_October_1964_(NH_107151).jpg)
.jpg)
_off_Korea_on_14_April_1953_(cropped).jpg)
Plenery
_at_Yokosuka_c1952.jpg)
Inne
| Lata 40. | |
|---|---|
| Lata 50. | |
| Lata 60. | |
| Lata 70. |