| Elaphurus davidianus[1] | |||
| Milne-Edwards, 1866 | |||
 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | milu | ||
| Gatunek | milu chiński | ||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
| |||
| |||
Milu chiński[3], milu[4], jeleń milu[5], jeleń Davida[5] (Elaphurus davidianus) – gatunekssakaparzystokopytnego z rodzinyjeleniowatych (Cervidae).
Autorem pierwszego opisu naukowego rodzaju i gatunku jest A. Milne-Edwards. Opis ukazał się w czasopiśmieAnnales des Sciences Naturelles, Zoologie w 1866 roku[6]. Jakomiejsce typowe autor wskazał Chiny (fr. „dans le parc impérial situé à quelque distance de Pékin”)[6]. Jedyny przedstawiciel rodzajumilu[3] (Elaphurus).
Elaphurus davidianusMilne-Edwards, 1866
Nazwa rodzajowa jest połączeniem słów zjęzyka greckiego:έλαφοςélaphos – „jeleń” orazουραoura – „ogon”[7]. Epitet gatunkowy honoruje odkrywcę jelenia,ojcaArmanda Davida (1826-1900), francuskiego misjonarza w Chinach oraz naturalistę[6].
W warunkach naturalnych zamieszkiwał prawdopodobnie północne i środkoweChiny. Wytępiony ok. III w.n.e. Zachował się jedynie w niewoli, w parku łowieckim cesarzy chińskich pod Pekinem (Nanhaizi).Introdukowany wEuropie iAmeryce Południowej, a następniereintrodukowany w Chinach, nad Morzem Żółtym. Spotykany w wielu ogrodach zoologicznych, także w Polsce (poznański Ogród Zoologiczny[5],Park Dzikich Zwierząt w Kadzidłowie,Śląski Ogród Zoologiczny,Ogród Zoologiczny we Wrocławiu orazOgród Zoologiczny w Krakowie).
Podstawowe dane przedstawia tabela:
| Długość ciała | Wysokość w kłębie | Długość ogona | Masa ciała | Dojrzałość płciowa | Długość ciąży | Liczba młodych w miocie |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 183–216 cm | 115 cm | 22–35 cm | 150–214 kg | 27 miesięcy | ok. 9 miesięcy | 1–2 |
Ubarwienie czerwonobrązowe latem, zimą brązowoszare. Wzdłuż grzbietu ciągnie się czarny pas. U młodych występuje cętkowanie. Jeleń Davida ma wąską, długą głowę, krótkie uszy i wyjątkowo długi ogon.
Są zwierzętami stadnymi. W okresie godowym samce toczą między sobą zacięte walki. Żywią się głównie trawami i roślinnością wodną. Samica rodzi w kwietniu lub maju jedno do dwóch młodych. Żyją przeciętnie 18, maksymalnie 23 lata.
Krzyżuje się zjeleniem szlachetnym.
Gatunek wymarły na wolności[2]. W warunkach naturalnych (lecz pod stałą kontrolą) występują jedynie w Beijing Milu Park i Dafeng Milu Natural Reserve. Obecna populacja uważana jest za stabilną.
