Ten artykuł dotyczy pojęcia. Zobacz też:Mikroklimat (zespół muzyczny).
Mikroklimat –klimat charakterystyczny dla małej częściśrodowiska, której odrębność jest wynikiem specyfiki układu czynników ją tworzących, np. wysokością i wahaniami temperatury, wilgotności, prędkością ruchu powietrza itp. Określonym mikroklimatem może się charakteryzować zarówno obszar geograficzny (np.miejscowość,kotlina, czywąwóz), jak i twór sztuczny zbudowany przez człowieka (wnętrzesamochodu,mieszkanie,hala produkcyjna).
Mikroklimat kształtują zjawiska zachodzące w ok. 2-metrowej warstwiepowietrza przylegającego do powierzchni gruntu oraz na powierzchni styku z podłożem, związane są przede wszystkim z warunkami lokalnymi powierzchni terenu (mikrorelief, ekspozycja,szata roślinna itp.). Ścisła zależność od niejednorodności powierzchni podłoża powoduje, że mikroklimat, nawet w obrębie tego samegotopoklimatu, cechuje duża zmienność, zarówno w kierunku pionowym, jak i poziomym. Można wobec tego mówić o mikroklimacie polany leśnej, strefy brzegowejlasu,kałuży,asfaltowej ulicy, poszczególnych pólpłodozmianu, fragmentów zboczy, wzniesień i obniżeń terenu itp.[1]
Do podstawowych czynników kształtujących mikroklimat zalicza się:temperaturę powietrza,wilgotność,ruch powietrza,promieniowanie cieplne,ciśnienie atmosferyczne, itd.
Z punktu widzeniaorganizmów jest to zespół czynników fizycznych bezpośrednio określających bytowe warunki organizmu lub grupy organizmów i zależy bezpośrednio od różnych przedmiotów terenowych, naturalnych lub sztucznych. Organizmy w najniższych partiach lasu żyją w innym mikroklimacie niż te, które żyją w warstwie koron drzew,jaskinia stwarza szczególny mikroklimat organizmom jaskiniowym, podobnie człowiek może stworzyć roślinom mikroklimat, uprawiając je wszklarniach lub cieplarniach.
Wszystkie części składowe mikroklimatu wywierają wpływ nasamopoczuciezwierząt i ludzi,sprawność fizyczną iumysłową, nawydajność pracy oraz zachowanie dobrego stanuzdrowia. Mikroklimat decyduje także o gospodarce cieplnej organizmu.
