Mikołaj z Szadka Prokopowicz (ur.1489, zm.22 grudnia1564 wKrakowie), polski naukowiec.
Po odbyciu początkowych nauk wPoznaniu i wGłogowie, na przełomie1504 i1505 r. rozpoczął studia wKrakowie. Szczęśliwie dla siebie spotkał tam życzliwych protektorów, wśród których był krajan z Sieradzkiego Stanisław Zaborowski,kustosz skarbca koronnego naWawelu, pisarz polityczny, a następnie Maciej Miechowia, który utwierdzał w szadkowianinie zamiłowanie do nauk matematycznych, astronomicznych, geografii, a przede wszystkimastrologii. W1512 r. został Prokopowicz magistrem filozofii, w1515 r. profesorem astrologii. W1523 r. był dziekanem wydziału filozoficznego, a w r. 1534 po uzyskaniu doktoratu z teologii przeniósł się na wydział teologiczny. W1548 r. doszedł do najwyższej godności uniwersyteckiej, tzn. objął stanowisko rektoraAkademii Krakowskiej. Funkcję tę pełnił do1561 r. dziewięciokrotnie. Był zwolennikiem dawnego porządku, sympatyzował z humanizmem, przyjaźnił się z wieloma znaczącymi osobami w życiu umysłowymrenesansowego Krakowa. Był miłośnikiem pięknej książki i właścicielem pokaźnej biblioteki. Od1519 r. był także kustoszem biblioteki uniwersyteckiej, zapisując się jako niezwykle gorliwy jej opiekun. W piśmiennictwie zapisał się jako autor oficjalnych kalendarzy w języku polskim, z których jeden został wydrukowany przezHieronima Wietora w1528 r., a także prognostyków astrologicznych. Jego zainteresowania historyczne ujawniły się w ciekawym dzienniku wydarzeń z lat 1556-1564, w którym podkreślał szczególne zdarzenia z dziejów uniwersytetu.