 | |||||||||||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko | Miguel Andrés Ponce Torres | ||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 19 sierpnia 1971 | ||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost | 175 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Miguel Andrés „Chueco” Ponce Torres (ur.19 sierpnia1971 wSantiago) –chilijskipiłkarz występujący na pozycji lewegoobrońcy,reprezentant Chile,trener piłkarski.
Ponce pochodzi ze stołecznegoSantiago i w wieku dwunastu lat dołączył do akademii juniorskiej tamtejszegoCD Universidad Católica[1]. Do pierwszej drużyny został włączony przez szkoleniowcaIgnacio Prieto. W barwach Universidadu Católica dwa razy z rzędu wywalczył wicemistrzostwo Chile (w sezonach1989 i1990), w tych samych latach docierał także do finału krajowego pucharu –Copa Chile (1989 i1990). W1991 roku wygrał natomiast Copa Chile i było to jego jedyne trofeum zdobyte podczas pierwszego pobytu w Universidadzie Católica[2]. Trzykrotnie triumfował jeszcze tylko w rozgrywkach eliminacyjnychLiguilla Pre-Libertadores (w latach1989,1991 i1992). Nie był sobie jednak w stanie wywalczyć pewnego miejsca w wyjściowym składzie i pozostawał głównie rezerwowym[3], wobec czego udał się na wypożyczenie do niżej notowanegoDeportes Temuco[4]. Tam spędził udany jak na możliwości klubu sezon (szóste miejsce w tabeli), będąc bliskim historycznego, pierwszego w dziejach zespołu zakwalifikowania się z Temuco do rozgrywek międzynarodowych[5].
W 1994 roku Ponce zasilił ligowego średniaka – ekipęEverton de Viña del Mar. Spędził w niej jeden sezon, wyróżniając się zaangażowaniem i solidnością w grze, czym zapracował sobie na transfer do ówczesnego mistrza kraju – drużynyClub Universidad de Chile. W zespole stołecznego potentata okazał się godnym następcąFabiána Guevary (który przed rozgrywkami odszedł do meksykańskiegoMonterrey) w roli lewego obrońcy i od razu został filarem linii defensywnej[3]. W sezonie1995 zdobył z zespołemJorge Socíasa swój pierwszy tytuł mistrza Chile[2]; imponował wówczas dobrym kryciem i dośrodkowaniami, notując sporo asyst[3]. Później wywalczył jeszcze z Universidadem wicemistrzostwo Chile (1998) i wygrał swój drugiCopa Chile (1998). Ogółem barwy tego zespołu reprezentował z powodzeniem przez cztery lata.
W 1999 roku Ponce powrócił do swojego macierzystegoCD Universidad Católica. Podczas drugiego pobytu w tej drużynie niezmiennie pozostawał ważnym ogniwem defensywy. W wiosennym sezonieApertura 2002 zdobył z Universidadem Católica tytuł mistrza Chile, trzykrotnie wywalczył również wicemistrzostwo Chile (w sezonach1999,2001 iClausura 2002) oraz wygrał rozgrywki eliminacyjneLiguilla Pre-Sudamericana (2003)[2]. W 2004 roku doświadczony obrońca był bliski odejścia z klubu, lecz trenerJorge Pellicer namówił go do pozostania[6]. Okazało się to słusznym ruchem – w jesiennym sezonieClausura 2005 Ponce jako ważny gracz pierwszego składu zdobył z Universidadem Católica swoje trzecie mistrzostwo Chile. W 2006 roku władze klubu nie przedłużyły z nim umowy – bezpośrednio po tym zawodnik zdecydował się w wieku 35 lat zakończyć profesjonalną karierę[7].
W styczniu 1991 Ponce został powołany przezManuela Pellegriniego doreprezentacji Chile U-20 naMistrzostwa Ameryki Południowej U-20. Na wenezuelskich boiskach rozegrał trzy z czterech możliwych meczów (wszystkie z nich w wyjściowym składzie)[8], zaś Chilijczycy odpadli z turnieju już w pierwszej rundzie i nie zdołali zakwalifikować się naMistrzostwa Świata U-20 w Portugalii.
W seniorskiejreprezentacji Chile Ponce zadebiutował za kadencji selekcjoneraArturo Salaha, 9 kwietnia 1991 w przegranym 0:1 meczu towarzyskim zMeksykiem. Po debiucie nie był powoływany do kadry przez sześć lat. W czerwcu 1997 znalazł się w ogłoszonym przezNelsona Acostę składzie na rozgrywany w Boliwii turniejCopa América. Wystąpił podczas niego we wszystkich trzech meczach (z czego dwóch w wyjściowym składzie), natomiast jego drużyna odpadła z rozgrywek już w fazie grupowej. Występował również w udanych dla jego kadryeliminacjach do Mistrzostw Świata we Francji (sześć występów)[9], lecz wobec słabszego indywidualnego sezonu w Universidadzie nie znalazł się w kadrze na mundial. Później zanotował epizod w zakończonych niepowodzeniemeliminacjach do Mistrzostw Świata w Korei Płd. i Japonii (jeden występ). Swój bilans reprezentacyjny zamknął ostatecznie na osiemnastu rozegranych meczach.
W styczniu 2011 Ponce został asystentem treneraFernando Vergary w zespoleDeportes La Serena. Pół roku później zastąpił go na stanowisku pierwszego szkoleniowca[10]. Prowadził go z przeciętnym skutkiem przez kolejne piętnaście miesięcy (kolejno szóste i trzynaste miejsce w tabeli) – został zwolniony we wrześniu 2012 po serii słabych wyników (dwa zwycięstwa w poprzednich czternastu ligowych meczach), pozostawiając ekipę tuż nad strefą spadkową[11]. W styczniu 2013 objął drugoligowySan Luis Quillota[12], z którym zanotował kiepski pierwszy sezon (ostatnie miejsce w tabeli). Nowy prezes klubu César Villegas postanowił jednak zatrzymać go na stanowisku[13], co okazało się udanym pomysłem – w jesiennej rundzie Apertura sezonu2013/2014 ekipa San Luis triumfowała w rozgrywkach drugiej ligi[14]. W następnej rundzie jego podopieczni spisywali się o wiele słabiej, co w połączeniu z konfliktem z zarządem klubu zaowocowało zdymisjonowaniem trenera w kwietniu 2014[13]. Na koniec sezonu San Luis (prowadzony już przezNelsona Cossio) przegrał dwumecz barażowy i nie awansował ostatecznie do najwyższej klasy rozgrywkowej[15].
W czerwcu 2014 Ponce podpisał umowę z kolejnym drugoligowcem – klubemUnión San Felipe[16]. Prowadził go ze świetnym skutkiem, będąc na dobrej drodze do awansu do najwyższej klasy rozgrywkowej. Po siedmiu miesiącach został niespodziewanie zwolniony – mimo czterech porażek z rzędu, jego drużyna wciąż zajmowała drugie miejsce w tabeli z dużymi szansami na promocję[17]. W marcu 2015 został selekcjoneremreprezentacji Chile U-17, przygotowującej się do występu w roli gospodarza na rozgrywanych siedem miesięcy późniejMistrzostwach Świata U-17[2]. Objął kadrę juniorską po notującym z nią fatalne wynikiAlfredo Grelaku i niebawem zdołał odmienić grę zespołu[18]. Na juniorskim mundialu jego podopieczni w fazie grupowej zremisowali zChorwacją (1:1), przegrali zNigerią (1:5) i wygrali zUSA (4:1), a odpadli z turnieju w 1/8 finału po porażce zMeksykiem (1:4). Wraz z końcem grudnia wygasł jego kontrakt, którego federacja zdecydowała się nie przedłużać[19].
W styczniu 2017 Ponce został trenerem zespołuCD Huachipato[20]. Jego szkoleniowcem pozostawał przez kolejne półtora roku z przeciętnymi wynikami (kolejno dziewiąte, dziesiąte i trzynaste miejsce w tabeli), a w maju 2017 zarząd zdecydował się nie przedłużać jego kontraktu[21]. W latach 2017–2018 pracował jako koordynator akademii juniorskiej swojej byłej drużynyClub Universidad de Chile[22]. Zrezygnował z tego stanowiska w czerwcu 2018, by objąć ekipęDeportes Temuco (prezesem tego klubu był jego były kolega z kadry narodowej –Marcelo Salas)[23]. Początkowo osiągał z nią dobre wyniki w lidze oraz w międzynarodowych rozgrywkachCopa Sudamericana 2018, gdzie jego zespół pokonał w drugiej rundzie wyżej notowanySan Lorenzo (ostatecznie jednak to argentyński klub przeszedł dalej, gdyż w barwach Temuco zagrał nieuprawniony zawodnik[24]). Następnie Temuco popadło jednak w kryzys (m.in. sześć porażek z rzędu) i na koniec sezonu zajęło przedostatnie miejsce w tabeli, spadając do drugiej ligi. Bezpośrednio po relegacji Ponce odszedł z drużyny[25].
W marcu 2019 Ponce przeniósł się do Boliwii, zastępującNéstora Clausena na stanowisku szkoleniowcaCD San José[26]. Jego pierwszy zagraniczny epizod okazał się bardzo udany – zajął z ekipą zOruro kolejno piąte i czwarte miejsce w lidze, kwalifikując ją do przyszłorocznych międzynarodowych rozgrywekCopa Libertadores[27]. Poprowadził również drużynę wCopa Libertadores 2019 (faza grupowa). W grudniu nie przedłużył kontraktu z San José ze względu na złą sytuację organizacyjną i finansową klubu[28], po czym objął inny boliwijski zespół –Club Blooming[29].
|
|
|
|
|
|
|
|
