Cienkie, ukośnie podnoszące sięźdźbło o wysokości 10(30)–70(90) cm. W dolnej części źdźbło zakorzenia się. Pod ziemią roślina wytwarzarozłogi o długości do 20 cm.Pędy płonne są wydłużone.
Zebrane w czerwonofioletowąwiechę okłoskach zebranych na końcach gałązek. Wiecha ma długość 1-15(20 cm) i również po przekwitnięciu jest rozpierzchła. Gałązki wiechy są cienkie, gładkie, czasami faliste i odstające poziomo. Kłoski nie posiadają ości, mają długość 2–2,5 mm i odstają na wszystkie strony.Plewy długie i ostro zakończone,plewki górne mają grubość 0,5–0,75 grubości plewki dolnej.
Bylina. Kwitnie od czerwca do lipca. Jestwiatropylna. Liczba chromosomów 2n=28. Kiełkowanie nasion jest pobudzane przez światło[5]. Skoszona odrasta dość słabo.
A. capillaris L. ssp.capillaris – ma wzniesioną lub kolankowato podnoszącą się łodygę o długości 20–90 cm i krótkiekłącze. Pospolicie występuje w lasach i na łąkach
A. capillaris L. ssp.repens (Schur.) Schwartz – roślina tworząca luźne poduchy, o łodydze zakorzeniającej się. Często występują pędy płonne, rozmnaża się za pomocą rozłogów. Występuje na wrzosowiskach, głównie na piaszczystym podłożu.
Jest uprawiana jako roślina łąkowa. Na łąkach nizinnych uważana jest za roślinę o średniej wartości pokarmowej, na łąkach górskich ma większą wartość, gdyż tworzy tutaj naturalne zespoły roślinności. Na glebach ubogich pojawia się samorzutnie, tak, że nie trzeba jej tutaj wysiewać. Znajduje się wrejestrze roślin uprawnych Unii Europejskiej. Używana jest również do obsiewania trawników.
↑abAgrostis capillaris L., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-04-21].
↑Zając A., Zając M.: Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce. Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej, Instytut Botaniki, Uniwersytet Jagielloński, 2001, s. 33.ISBN 978-83-61191-72-8.
↑Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006.ISBN 83-01-14439-4. Brak numerów stron w książce
Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006.ISBN 83-01-14342-8. Brak numerów stron w książce
Czasopismo „Przyroda Polska”, nr 6/2003. Tytuł art. „Zielnik”.
Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953. Brak numerów stron w książce
