| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk i sztuk plastycznych | |
| Specjalność: rzeźba i wzornictwo przemysłowe | |
| Alma Mater | |
| Profesura | |
| Uczelnia | |
| Rektor PWSSP 1950-1952 | |
Mieczysław Pawełko (ur.7 sierpnia1908 wZakopanem, zm.16 stycznia1966 weWrocławiu) –polski rzeźbiarz, specjalizujący się we wzornictwie przemysłowym; nauczyciel akademicki związany z wrocławskąPaństwową Wyższą Szkołą Sztuk Plastycznych we Wrocławiu i jej drugirektor w latach 1950–1952.
W latach 1929–1932 uczęszczał do Szkoły Sztuk Plastycznych wPoznaniu, po czym od 1935 do 1938 rokustudiował rzeźbę w pracowni prof.Tadeusza Breyera[1] naAkademii Sztuk Pięknych wWarszawie. W okresiedwudziestolecia międzywojennego pracował w dużych fabrykach ceramicznych wChodzieży, Fabryce Fajansów weWłocławku, zdobywając tam doświadczenie w dziedzinie wzornictwa przemysłowego. Eksperymentował także we własnej wytwórni. Wspólnie z F. Kowarskim zwyciężył w konkursie na monumentalną mozaikę ceramiczną dla warszawskiegoDworca Głównego, zrealizowaną w latach 1938–1939. Przez cały ten czas uprawiał rzeźbę i ceramikę.
Po zakończeniuII wojny światowej znalazł się we Wrocławiu, gdzie w latach 1948–1958 pracował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych na stanowiskuprofesora kontraktowego, pełniąc tam funkcję kierownika Katedry Rzeźby Ceramicznej na Wydziale Ceramiki i Szkła, a następnie kierując Pracownią Projektowania Ceramiki Artystycznej i Przemysłowej. Od 1950 do 1952 sprawował funkcję rektora uczelni.
Brał czynny udział w wielu wystawach, w tym m.in.: I Wystawie Grupy Ceramików Warszawa (1938), Ogólnopolskiej Wystawie Ceramiki i Szkła Artystycznego (Wrocław 1954), Okręgowej Wystawie Rzeźby (Wrocław 1958) oraz I Wystawie Plastyki Ziem Nadodrzańskich (Wrocław 1959).
Pochowany naCmentarzu Osobowickim we Wrocławiu[2].
|