 Mieczysław Krawicz, 1934 | |||
| Imię i nazwisko przy narodzeniu | Juliusz Mieczysław Antoni Krawicz | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 2 lutego 1892 | ||
| Data i miejsce śmierci | 17 września 1944 | ||
| Zawód | reżyser filmowy, scenograf, kierownik produkcji | ||
| |||
Mieczysław Krawicz (ur.2 lutego1892 wWarszawie, zm.17 września1944 tamże[1][2]) –polskireżyserfilmowy,scenograf,kierownik produkcji. Był jednym z najbardziej wszechstronnych twórców wokresie międzywojennym.
Urodził się 1 stycznia 1893 w Warszawie, w katolickiej rodzinie Juliusza i Antoniny (1857–1941). Ukończył szkołę średnią iWyższe Kursy Handlowe w Warszawie. Po powrocie do kraju ze studiów w Niemczech podjął współpracę zwytwórnią filmową „Sfinks”. Zajmował się początkowo sprawami biurowymi, później projektowaniem dekoracji filmowych, organizacją zdjęć i produkcją, kończąc na reżyserii. W 1926 wystąpił w roli Brochwicza w ekranizacjiTrędowatej. W 1930 wraz zeStanisławem Szebego orazZbigniewem Gniazdowskim założyli wytwórnię filmową „Blok”, w której początkowo pełnił rolę kierownika produkcji, a następnie reżysera[3]. Od 1930 był wiceprezesem Związku Producentów Filmowych. Sekretarz generalny Naczelnej Rady Przemysłu Filmowego w Polsce[4].
W latach 30. współpracował z wieloma producentami i reżyserami żydowskiego pochodzenia, co wzbudziło plotki, jakoby sam Krawicz miał być Żydem. W październiku 1939 antysemicka jednodniówka "W natarciu" opublikowała te pogłoski jako fakt. Pomimo tego reżyserowi udało się podczas okupacji pokazać w kinach filmowane przed wojną filmySportowiec mimo woli iJa tu rządzę. W okupowanej Warszawie Krawicz prowadził sklep filatelistyczny przy ul. Marszałkowskiej 114. Był podejrzewany o współpracę z Abwehrą i szpiegowany, jednak śledztwo w tej sprawie z 1951 wykazało, że Krawicz ukrywał w swoim mieszkaniu Stanisława Szebego, Żyda. Sugeruje się, że to dla odsunięcia podejrzeń o tę działalność reżyser miał utrzymywać poprawne stosunki z Niemcami[5].
Mieczysław Krawicz był szefem operatorów, którzy filmowalipowstanie warszawskie. 13 września 1944 r. został ciężko ranny w głowę po wybuchu bomby, kiedy znajdował się na balkonie swojego mieszkania przy ul. Lwowskiej 8. Zmarł 4 dni później w szpitalu polowym na skutek odniesionych ran[5]. Został pochowany w zbiorowej mogile powstańczej przyul. Lwowskiej 13[1]; poekshumacji – nacmentarzu Powązkowskim (kwatera 304-6-13)[2].
Mało wiadomo o jego życiu prywatnym - wiadomo, że był żonaty, ale według meldunków polskiego kontrwywiadu "żona odeszła od niego, gdy stwierdziła, że jest homoseksualistą”[5].
Z tym tematem związana jest kategoria:Filmy w reżyserii Mieczysława Krawicza.
