Michelle Bachelet, właśc.Verónica Michelle Bachelet Jeria (wym.[beˈɾonikamiˈʃelβaʃeˈleˈxeɾja], ur.29 września1951 wSantiago) –chilijska polityk,prezydent Chile w latach 2006–2010 i ponownie w latach 2014–2018. W latach 2010–2013 dyrektor wykonawczaONZ Kobiety.
Jej przodkiem był Louis-Joseph Bachelet,enolog zChassagne-Montrachet wBurgundii, który wyemigrował zFrancji w 1869[1]. Michelle Bachelet jest córką chilijskiego generałaAlberto Bacheleta, który w 1973, pozamachu stanuPinocheta, został osadzony w więzieniu pod zarzutem zdrady kraju. Poddawany torturom, zmarł w marcu następnego roku[2]. W więzieniu (Villa Grimaldi) znalazła się również jej matka i sama Bachelet. Wypuszczone w 1975, zdecydowały się wyjechać doAustralii. Wkrótce Michelle Bachelet wyjechała doNRD, gdzie uczyła się niemieckiego, a później kontynuowała, rozpoczęte jeszcze w Chile, studia medyczne naUniwersytecie Humboldtów wBerlinie. W 1979 powróciła do ojczyzny, gdzie ukończyła studia medyczne i rozpoczęła praktykę lekarską. W latach 80. zaangażowała się ponownie w działalność na rzecz demokracji.
W 1990, gdy doszło do demokratycznych przemian w Chile, Bachelet rozpoczęła pracę w ministerstwie zdrowia. Pod koniec lat 90. zainteresowała się kwestiami obronności i rozpoczęła studia w Narodowej Akademii Studiów Politycznych i Strategicznych, uzupełniając je stypendium wamerykańskiej akademii wojskowej. Po powrocie do kraju w 1998 rozpoczęła pracę w chilijskim ministerstwie obrony. W tym samym czasie zaangażowała się również aktywnie w działalność Socjalistycznej Partii Chile, której członkiem jest od lat 70. XX wieku.
W marcu 2000 prezydentRicardo Lagos powołał ją na stanowisko minister zdrowia. W lutym 2002, jako pierwsza kobieta w Chile i wAmeryce Łacińskiej, objęła stanowisko minister obrony narodowej. Stale wzrastająca popularność minister sprawiła, że została wybrana jako kandydatka centro-lewicowej koalicjiConcertación de Partidos por la Democracia w zbliżających sięwyborach prezydenckich.
W pierwszej turze wyborów uzyskała 45,9% głosów i zmierzyła się w drugiej turze zSebastiánem Piñerą, kandydatem centroprawicowej partiiOdnowa Narodowa. W drugiej turze w styczniu 2006 otrzymała 53,5% głosów i została pierwszą kobietą-prezydentem Chile. Urząd objęła 11 marca 2006 i pełniła przez cztery lata.
Mimo wysokiej popularności, nie mogła starać się o reelekcję wwyborach, które odbyły się 13 grudnia 2009, ze względu na fakt, iż chilijska konstytucja nie dopuszcza możliwości pełnienia funkcji prezydenta przez dwie kadencje z rzędu.
Do walki o urząd prezydencki stanęła ponownie w 2013. Omal nie wygrała już w I turze wyborów uzyskując 46,70% głosów. W II turze, w której jej przeciwniczką byłaEvelyn Matthei (córka gen.Fernando Matthei) zwyciężyła uzyskując 62,16% głosów[3]. Był to pierwszy przypadek w historii Chile, gdy o prezydenturę ubiegały się dwie kobiety[4]
Urząd prezydenta objęła ponownie 11 marca 2014 a zakończyła cztery lata później, oddając ponownie władzę swojemu poprzednikowi w latach 2010–2014Sebastiánowi Piñerze[5].
W roku 2018 została powołana na stanowiskoWysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych do spraw Praw Człowieka[6], pełnienie tej funkcji zakończyła 31 sierpnia 2022[7].
_-_DMN.svg)
