| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 26 marca 1940 |
| Data śmierci | 5 lutego 2019 |
| Profesor, doktor nauk historycznych | |
| Alma Mater | |
| Habilitacja | 1980 – historia |
| Profesura | 1987 |
| Dyrektor Instytutu Historii Narodowej Akademii Nauk Białorusi | |
| Instytut | Instytut HistoriiNarodowej Akademii Nauk Białorusi |
| Okres zatrudn. | 1988 lub 1989 – 1999 |
| Odznaczenia | |
 | |
| Data urodzenia | 26 marca 1940 |
|---|---|
| Data śmierci | 5 lutego 2019 |
| Przewodniczący Narodowego Komitetu Historyków Republiki Białorusi | |
| Okres | od ? |
| Prezes Białoruskiego Zrzeszenia Historyków | |
| Okres | od ? |
Michaił Pauławicz Kasciuk (biał. Міхаіл Паўлавіч Касцюк[a],ros. Михаил Павлович Костюк,Michaił Pawłowicz Kostiuk; ur.26 marca1940 wMościszczu wrejonie nowogródzkim, zm.5 lutego2019[1]) –białoruskihistoryk,doktor nauk historycznych (odpowiednik polskiego stopniadoktora habilitowanego),profesor iakademikNarodowej Akademii Nauk Białorusi.
Urodził się 26 marca 1940 roku we wsiMościszcze, wrejonie nowogródzkimobwodu baranowickiegoBiałoruskiej SRR,ZSRR[b]. W 1963 roku ukończyłGrodzieński Państwowy Instytut Pedagogiczny. W 1980 roku uzyskał stopieńdoktora nauk historycznych (odpowiednik polskiego stopniadoktora habilitowanego). W 1987 roku zdobył tytułprofesora. W 1987 roku został członkiem korespondentem, a w 1996 roku –akademikiemNarodowej Akademii Nauk Białorusi (NANB)[2]. Temat jegodysertacji doktorskiej brzmiał:Działalność Komunistycznej Partii Białorusi w dziedzinie wychowania ideowo-politycznego chłopstwa w okresie budowy socjalizmu (Mińsk, 1979)[3]. Od 1969 roku pracował w Instytucie HistoriiAkademii Nauk Białoruskiej SRR. Od 1970 roku był uczonym sekretarzem. W latach 1975–1981 pełnił funkcję uczonego sekretarza przy Komitecie CentralnymKomunistycznej Partii Białorusi. Od 1981 roku pracował jako zastępca dyrektora, a od 1989[2] (według innego źródła – od 1988[3]) do 1999 roku – dyrektor Instytutu Historii NANB. Następnie był prezesemBiałoruskiego Zrzeszenia Historyków, przewodniczącymNarodowego Komitetu Historyków Republiki Białorusi[3].
Michaił Kasciuk w swojej pracy naukowej zajmuje się badaniem socjalno-ekonomicznych i społeczno-politycznych problemów historiiBiałorusi, głównie okresu radzieckiego (historii chłopów, klasy robotniczej, inteligencji), budowy narodu i państwa, życia społeczno-politycznego, rozwoju kultury Białorusi, opracowuje problem radzieckiego kierowania społeczeństwem i inne[2]. Pozytywnie odnosi się do radzieckiego okresu historii Białorusi. Jego zdaniem władza radziecka odniosła znaczne osiągnięcia w dziedzinie rozwoju socjalno-ekonomicznego i kulturalnego. Był to, według niego, wynik nie tylkorobotniczej aktywności ludu, ale także szeroko stosowanych metod administracyjno-kierowniczych, wysokiej centralizacji kierownictwa i unifikacji różnych dziedzin działalności społeczeństwa. Zdaniem Kasciuka przejawiło się to szczególnie w życiu społeczno-politycznym[2].
Michaił Kasciuk jest autorem ponad 150 prac naukowych, w tym 10 indywidualnych i zbiorowychmonografii[3], współautorem encyklopedii. Są to m.in.:
Michaił Kaściuk był żonaty, miał synów. Byłprawosławny[3].
