Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Przejdź do zawartości
Wikipediawolna encyklopedia
Szukaj

Max Tau

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Max Tau
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

19 stycznia1897
Bytom

Data i miejsce śmierci

13 marca1976
Oslo

Dziedzina sztuki

literatura

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Zasługi RFN
Multimedia w Wikimedia Commons
Portret Maxa Taua autorstwa Emila Stumppa, litografia, Berlin, 1929. Ze zbiorów Niemieckiego Muzeum Historycznego w Berlinie

Max Tau (ur.19 stycznia1897 wBytomiu[1][2], zm.13 marca1976 wOslo) – niemiecki i norweski pisarz,publicysta i edytor pochodzenia żydowskiego[1].

Życiorys

[edytuj |edytuj kod]

Wychował się w żydowskiej rodzinie[3], na którą silnie oddziaływały ideałyhaskali. Szkołę powszechną ukończył w rodzinnym mieście. Studiowałgermanistykę,historię sztuki,filozofię ipsychologię na uniwersytetach w Berlinie, Hamburgu i Kilonii. Doktoryzował się w Kilonii na podstawie rozprawy oTheodorze Fontane. W 1938 wyemigrował doNorwegii[1], a w 1942 wyjechał doSzwecji. Do Oslo wrócił po zakończeniu wojny. W 1950 przyjął obywatelstwo norweskie. Po wojnie działał na rzecz pojednania norwesko-niemieckiego. Wydawał wielotomowąBibliotekę Pokoju (Die Friedensbücherei).

Od 1944 aż do swojej śmierci był żonaty z norweską dziennikarką i działaczką społeczną – Tove Filseth Tau[4][5].

Nagrody i wyróżnienie

[edytuj |edytuj kod]

Twórczość

[edytuj |edytuj kod]
  • Bruno Arndt. Sein Wesen und Werk (Die Zeitbücher, Band 98), Verlag der Fr. Lintz’schen Buchhandlung, Trier 1920
  • Landschafts- und Ortsdarstellung Theodor Fontanes, Schwartz, Oldenburg 1928
  • Tro paa mennesket, 1946
  • Glaube an den Menschen, Herbig Verlagsbuchhandlung, Berlin 1948
  • For over oss er himmelen, 1954
  • Denn über uns ist der Himmel, Hoffmann und Campe, Hamburg 1955
  • Das Land das ich verlassen mußte, Hoffmann und Campe, Hamburg, 1961
  • Landet jeg måtte forlate, Aschehoug, Oslo 1961 (norwegische Ausgabe vonDas Land das ich verlassen musste, aus dem Deutschen von C.F. Engelstad)
  • Ein Flüchtling findet sein Land, Hoffmann und Campe, Hamburg 1964
  • En flyktning finder sitt land, Aschehoug, Oslo 1964
  • Auf dem Weg zur Versöhnung, Hoffmann und Campe, Hamburg 1968
  • Trotz allem! Lebenserinnerungen aus siebzig Jahren, Siebenstern, Hamburg o. J.

Przypisy

[edytuj |edytuj kod]
  1. abcJonathan C.J.C. Friedman Jonathan C.J.C.,The Routledge history of the Holocaust, Routledge, 2012,ISBN 978-0-415-52087-4,OCLC 812340223 .
  2. Gossage i inni,A history of the Frankfurt Book Fair, Dundurn Press, 2007, s. 145,ISBN 9781550027440,OCLC 150223120 (ang.).
  3. Joanna (red.)J.() Rostropowicz Joanna (red.)J.(),Ślązacy od czasów najdawniejszych do współczesności, Górnośląskie Centrum Kultury i Spotkań im. Eichendorffa, 2005, s. 247,ISBN 83-88672-77-0,OCLC 503333319 .
  4. Tau, Tove Filseth. arkivportalen.no, 2023-12-10. [dostęp 2024-02-12]. [zarchiwizowane ztego adresu (2024-02-12)]. (norw.).
  5. Max Tau. nbl.snl.no. [dostęp 2023-02-28]. (norw.).

Bibliografia

[edytuj |edytuj kod]
  • Eugeniusz Klin: Tau Max. W: Bytomski słownik biograficzny. Jan Drabina. Bytom: 2004, s. 263–264.
LaureaciNagrody Sonninga
XX wiek
XXI wiek
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Max_Tau&oldid=72942052
Kategorie:
Ukryta kategoria:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp