 | |||
| Pseudonim | Black Uhlan of the Rhine | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||
| Data i miejsce śmierci | |||
| Obywatelstwo | |||
| Styl walki | leworęczny | ||
| Kategoria wagowa | ciężka | ||
| Bilans walk zawodowych | |||
| Liczba walk | 70[1] | ||
| Zwycięstwa | 56 | ||
| Przez nokauty | 40 | ||
| Porażki | 10 | ||
| Remisy | 4 | ||
| |||
Max Adolph Otto Siegfried Schmeling (ur.28 września1905 wKlein Luckow, zm.2 lutego2005 wWenzendorfie) – najwybitniejszy niemiecki bokser zawodowy[2][3].
Pochodził zPomorza, z okolicPasewalku. Boksowanie rozpoczął w 1922 w barwach Kraftsportverein Benrath. W 1924 przeszedł na zawodowstwo. Następne lata to pasmo sukcesów: 1926 – mistrzostwo Niemiec w wadze półciężkiej, 1927 – mistrzostwo Europy w wadze półciężkiej, 1928 – mistrzostwo Europy w wadze ciężkiej, 1930 – mistrzostwo świata wszechwag (pokonał wNowym JorkuJacka Sharkeya). Został w ten sposób pierwszym supermistrzem boksu z Europy. W 1932 obronił tytuł w walce zYoungiem Striblingiem, by potem go stracić w rewanżowej walce z Sharkeyem[2][3].
Największy rozgłos przyniosły mu jednakpojedynki z ówczesnym królem ringu, za którego uważano AmerykaninaJoe Louisa. W pierwszym spotkaniu w 1936 Max Schmeling zwyciężył w 12. rundzie przeznokaut. Nie była to oficjalna walka o mistrzostwo świata, lecz prestiżowa konfrontacja czempionów czarnej i białej rasy, co szczególnie podkreślały środkipropagandy w ówczesnychNiemczech, głoszącej, żeMax Schmeling to duma rasy. Rasy aryjskiej, co wNowym Jorku spotkało się z odpowiedziąJoe to duma swojej rasy. Ludzkiej rasy[4]. Walkę oglądało naYankee Stadium ponad 40 tys. osób. Hitlerowskie władze przyznały bokserowi znaczną nagrodę, którą zainwestował w restaurację wSzczecinie[3][5].
W 1938 doszło do rewanżu z Louisem, już w oficjalnej walce o mistrzostwo świata. Schmeling został znokautowany po zaledwie 124 sekundach walki[2][3].
Po 1933 zakupił domek letniskowy nadjeziorem Bobięcińskim Wielkim[6], natomiast w latach 1937-1945 mieszkał wpodmiasteckiej wsiPonikła, gdzie od 2006 znajduje się obelisk poświęcony jego pamięci[7].
W czasie wojny był jednym z nielicznych niemieckich sportowców światowej sławy wcielonych doLuftwaffe za odmowę wstąpienia doNSDAP w 1935. Walczył jako spadochroniarz naKrecie (Operacja Merkury), doznając według niektórych źródeł poważnego urazu kręgosłupa i kolana podczas lądowania. Sam Schmeling jednak temu zaprzeczał, podając, że po prostu zachorował na żołądek, a rannego bohatera robiła z niego propagandaGoebbelsa[5]. Przed zakończeniem walk o Kretę w doniesieniach medialnych pojawiła się nieprawdziwa wiadomość o jego śmierci. Później przebywał również w okupowanej Polsce i był gościem generalnego gubernatoraHansa Franka[8].
W 1948 stoczył ostatnią walkę w karierze przegrywając wHamburgu na punkty z Richardem Vogtem. Na zawodowym ringu stoczył łącznie 70 walk – 56 wygranych (36k.o.), 10 przegranych i 4 nierozstrzygnięte[2].
Żoną Maksa Schmelinga była czeska aktorkaAnny Ondra (1902-1987). Adolf Hitler, który chciał wykorzystywać Schmelinga jako wzorcowy przykład aryjskiego niemieckiego sportowca, próbował namówić go na rozwód, jak również na zwolnienie menadżera, który był amerykańskim Żydem, ale Schmeling odmawiał[2][3][5][9].
W 1938, podczasNocy kryształowej, ryzykując własnym życiem, uratował dwóch nastoletnich braci pochodzenia żydowskiego ukrywając ich w swoim pokoju hotelowym wBerlinie. Następnie pomógł im się wydostać z terenuNiemiec. Trzymał ten fakt w tajemnicy przez 50 lat, a ujawnił zdarzenie jeden z uratowanych[9][10][11].
Po zakończeniu kariery Schmelingowi dobrze się powodziło, był przedstawicielem firmy Coca-Cola naHamburg[2]. Wspierał finansowo żyjącego w biedzie swojego dawnego przeciwnika Joe Louisa, z którym się zaprzyjaźnił. W 1981 pokrył częściowo koszty jego pogrzebu[3][5].
W 1992 został wprowadzony doMiędzynarodowej Galerii Sław Boksu.
Przeżył ponad 99 lat i jest najdłużej żyjącym bokserskim mistrzem świata wszechwag w historii.
W 2002 odbyła się premiera fabularnego filmu telewizyjnego produkcji amerykańskiej w reż.S.Jamesa,Joe and Max, opowiadającego o życiu Maksa Schmelinga i Joe Louisa. W postać Schmelinga wcielił sięTil Schweiger[12].
Jego imieniem nazwano równieżHalę Sportową wBerlinie.
Polska grupa punkrockowa –The Analogs nagrała o nim piosenkę, którą zatytułowała „Max Schmeling” (na płycieHlaskover Rock z 2000).
