 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 3 października 1959 | ||
|---|---|---|---|
| Minister infrastruktury i transportu Włoch | |||
| Okres | od 28 kwietnia 2013 | ||
| Przynależność polityczna | |||
| Poprzednik | |||
| Następca | Matteo Renzi (p.o.) | ||
| |||
Maurizio Enzo Lupi (ur.3 października1959 wMediolanie[1]) –włoski polityk, samorządowiec, deputowany, od 2013 do 2015 minister infrastruktury i transportu w rządachEnrica Letty orazMatteo Renziego.
Ukończył nauki polityczne naKatolickim Uniwersytecie Najświętszego Serca w Mediolanie. Pracował jako dziennikarz, m.in. w piśmie „il Sabato”. W latach 90. zaangażował się w działalność polityczną. W 1997 został radnym Mediolanu, w latach 1997–2001 w zarządzie burmistrzaGabriele'a Albertiniego pełnił funkcję asesora[2].
Związał się z partiąForza Italia i następnie z tworzonym m.in. przez to ugrupowanieLudem Wolności. W 2001 został wybrany w składIzby Deputowanych XIV kadencji. W 2006, 2008 i 2013 uzyskiwał reelekcję na XV, XVI i XVII kadencję. W dwóch ostatnich obejmował funkcję wiceprzewodniczącego niższej izby parlamentu[1].
27 kwietnia 2013 kandydat na premieraEnrico Letta ogłosił jego nominację na urząd ministra infrastruktury i transportu[3], który objął następnego dnia. 15 listopada 2013 przeszedł doNowej Centroprawicy (przekształconej w 2017 wAlternativa Popolare), którą powołał wicepremierAngelino Alfano. Dotychczasową funkcję ministra utrzymał również w powołanym 22 lutego 2014 gabinecie, na czele którego stanąłMatteo Renzi[4].
Wwyborach w 2014 uzyskał mandat eurodeputowanego[5], zrezygnował z jego objęcia na rzeczMassimiliana Saliniego. 20 marca 2015 odszedł z rządu po ujawnieniu afery korupcyjnej przy kontraktach na inwestycje w sektorze infrastruktury[6]. W grudniu 2017 znalazł się w grupie polityków AP, którzy opowiedzieli się za powrotem do obozu centroprawicy skupionej wokółForza Italia[7]. W 2018 utrzymał mandat poselski na XVIII kadencję z ramienia centroprawicowej koalicji[8]. Stanął później na czele ugrupowaniaNoi con l’Italia[9]. W 2022 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję[10].
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
| W dniu powstania |
|
|---|
