Movatterモバイル変換

[0]ホーム
URL:

Przejdź do zawartości
Wikipediawolna encyklopedia
Szukaj

Marvin Hamlisch

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marvin Hamlisch
Ilustracja
Marvin Hamlisch (początek lat 70.)
Imię i nazwisko

Marvin Frederick Hamlisch

Data i miejsce urodzenia

2 czerwca 1944
Nowy Jork

Data i miejsce śmierci

6 sierpnia 2012
Los Angeles

Instrumenty

fortepian

Gatunki

musical,muzyka filmowa,pops

Zawód

kompozytor, dyrygent

Aktywność

1965–2012

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Marvin Frederick Hamlisch (ur. 2 czerwca 1944 wNowym Jorku, zm. 6 sierpnia 2012 wLos Angeles[1]) – amerykański kompozytor i dyrygent[2], którego prace wykorzystywane były w filmie i teatrze od lat 60. XX wieku, do początku XXI wieku. Karierę rozpoczął w roku 1964 w roli pianisty, pracując przy musicaluZabawna dziewczyna, w którym grałaBarbra Streisand. W latach 90. był kierownikiem muzycznym i aranżerem jej trasy koncertowej, a później także dyrygentem kilku orkiestr popowych. Hamlisch był jedną z 12 osób, które zdobyły wszystkie cztery nagrody:Emmy,Grammy,Oscar iTony. Był on jedną z dwóch osób (obokRicharda Rodgersa), które zdobyły te cztery wyróżnienia, a takżenagrodę Pulitzera.

Życiorys

[edytuj |edytuj kod]

Młodość

[edytuj |edytuj kod]

Hamlisch urodził się naManhattanie, jego rodzice, Lilly (z domu Schachter) i Max Hamlisch, byli urodzonymi wWiedniuŻydami[3][4][5]. Jego ojciec byłakordeonistą i szefem zespołu[1]. Hamlisch byłcudownym dzieckiem i, przed piątymi urodzinami, zaczął imitować grę na pianinie, którą słyszał w radiu[6]. W 1951 roku, kilka miesięcy przed siódmymi urodzinami, został przyjęty do oddziału szkoły, który teraz nazywa sięJuilliard School Pre-College Division[7].

Karierę rozpoczął, pracując jako pianista podczas próbbroadwayowskiego musicaluZabawna dziewczyna (1964) z udziałemBarbry Streisand[7]. Do branży filmowej trafił po tym jak spotkał producentaSama Spiegela podczas imprezy, na której Hamlisch był zatrudniony jako pianista[8]. Dzięki tej znajomości powstała muzyka do filmuPływak[8]. W młodości jego ulubionymi musicalami były:My Fair Lady (1956),Gypsy (1959),West Side Story (1957) iBye Bye Birdie (1960)[9]. Hamlisch uczęszczał doQueens College, gdzie w 1967 roku uzyskał stopieńBachelor of Arts[7].

Muzyka filmowa

[edytuj |edytuj kod]

Mimo że piosenka „The Travelin’ Life”, którą napisał będąc nastolatkiem (tytuł oryginalny: „Travelin’ Man”)[10], pojawiła się na debiutanckim albumieLizy Minnelli[11], jego pierwszym przebojem, opublikowanym, gdy muzyk miał 21 lat, był utwór „Sunshine, Lollipops and Rainbows”[12]. Napisany wspólnie z Howardem Lieblingiem (autor słów)[13], nagrany został przezLesley Gore, a singiel z tą piosenką w 1965 roku dotarł do miejsca 13. na liścieHot 100 „Billboardu”[14]. Pierwszą muzyką filmową jego autorstwa była skomponowana do filmuPływak (1968)[15]. Później napisał on muzykę do kilku wczesnych filmówWoody’ego Allena, m.in.Bierz forsę i w nogi (1969) iBananowy czubek (1971)[16]. Hamlisch był współautorem piosenki „California Nights” (autor słów: Howard Liebling)[17], nagranej przez Lesley Gore i wydanej pod koniec 1966 roku[18]. Wyprodukowany przezBoba Crewe’a singiel dotarł do pozycji 16. na liście Hot 100 w marcu 1967 roku[19].

Hamlisch (w wieku 29 lat) trzymający dwie z trzech statuetekOscara, które zdobył w 1974 r.; obok muzyka (od lewej): Donald O’Connor,Debbie Reynolds i Cher

Wśród jego popularniejszych dzieł w latach 70. były adaptacje muzykiragtimeScotta Joplina do filmuŻądło (1973), m.in. piosenka przewodnia z tej komedii kryminalnej, „The Entertainer”[20]. Ta instrumentalna aranżacja Hamlischa była numerem 1 na liścieAdult Contemporary „Billboardu”[21], a w zestawieniu Hot 100 znalazła się na pozycji 3.[22]. Wielkie sukcesy przyniósł mu rok 1974, kiedy Hamlisch zdobył dwa Oscary zapiosenkę tytułową i ścieżkę dźwiękową do filmuTacy byliśmy oraz tę samą nagrodę za muzykę do obrazuŻądło[23]. Tym samym Hamlisch został drugą osobą, która podczas jednej ceremonii rozdania Oscarów wywalczyła trzy statuetki (wcześniej dokonał tegoBilly Wilder)[24]. W tym samym roku wygrał on czterynagrody Grammy, w tym dwie za materiał do dramatu romantycznegoTacy byliśmy[25]. W 1975 roku napisał temat muzyczny, który był motywem przewodnim porannego programu telewizyjnegoGood Morning America[26]. Był też współautorem, wraz z ówczesną dziewczynąCarole Bayer Sager, piosenki „Nobody Does It Better” do filmuSzpieg, który mnie kochał (1977)[24], która była nominowana do Oscara[27]. W latach 80. odniósł sukces dzięki napisaniu ścieżki dźwiękowej do dramatów filmowych:Zwyczajni ludzie (1980) iWybór Zofii (1982)[1]. W 1986 roku otrzymał nominację do Oscara za piosenkę do filmuChór (1985)[28]. Jednym z ostatnich projektów, w których brał udział, był wyreżyserowany przezStevena Soderbergha komediodramat kryminalnyIntrygant (2009), w którym wystąpiłMatt Damon[29]. Przed śmiercią ukończył swoją pierwszą książkę dla dzieciMarvin Makes Music, którą wydano wraz z płytą CD zawierającą piosenkę „The Music in My Mind” ze słowami autorstwa Ruperta Holmesa[30]. Był też autorem ścieżki dźwiękowej do filmuWielki Liberace (2013), wyreżyserowanego przez Soderbergha, w którym zagrali Damon iMichael Douglas jako tytułowyLiberace[31].

Scena

[edytuj |edytuj kod]

W 1972 roku Hamlisch zagrał na fortepianie w przedstawieniuAn Evening with Groucho w nowojorskiej sali koncertowejCarnegie Hall, gdzie głównym bohaterem wydarzenia byłGroucho Marx; była to pierwsza ważniejsza praca sceniczna w dorobku kompozytora[32]. Hamlisch wystąpił jako akompaniator, natomiast Marx wspominał ze sceny swoją karierę w show-biznesie[33]. Występ opublikowany został na podwójnym albumie przez wydawnictwoA&M Records[34]. W 2018 roku materiał, nagrany podczas występu w Carnegie Hall, trafił (jako „kulturalnie, historycznie lub artystycznie znaczący”) na amerykańską listęNational Recording Registry, prowadzoną przezBibliotekę Kongresu[35].

Hamlisch skomponował muzykę dobroadwayowskiego musicaluA Chorus Line, którego premiera miała miejsce w 1975 roku. Za tę pracę zdobył zarównoTony Award[36] jak inagrodę Pulitzera[37][38]. Kompozytor napisał też utwory do musicaluThey’re Playing Our Song z 1978 roku, którego fabuła została luźno oparta na jego relacji zCarole Bayer Sager[39]. Kolejny musical,Jean Seberg (1983), którego historię oparto na prawdziwym życiu aktorki, nie odniósł sukcesu w londyńskiej produkcji[40] wystawianej na scenach brytyjskiej kompanii teatralnejNational Theatre[41] i nigdy nie grano go w Stanach Zjednoczonych[42]. ProdukcjaSmile (1986), która była przez krótki czas, bez powodzenia, wystawiana na Broadwayu[43]. MusicalThe Goodbye GirlNeila Simona z 1993 roku, będący adaptacją filmuDziewczyna na pożegnanie (1977)[44], zamknięto po zaledwie 188 przedstawieniach[45].

Niedługo przed śmiercią, Hamlisch ukończył tworzenie muzyki do musicalowej wersji filmuZwariowany profesor (1963)[46]. Przedstawienie było grane od lipca do sierpnia 2012 roku w Tennessee Performing Arts Center (TPAC) wNashville[47]. Scenariusz do tego musicalu napisałRupert Holmes, a reżyserem produkcji byłJerry Lewis[48].

Dyrygent

[edytuj |edytuj kod]
Dyrygujący Hamlisch (2008)

Hamlisch był kierownikiem muzycznym i aranżerem trasy koncertowejBarbry Streisand po Stanach Zjednoczonych i Anglii z 1994 roku. Tę samą funkcję pełnił w specjalnym programie telewizyjnym,Barbra Streisand: The Concert, za który otrzymał dwie nagrody Emmy (1995:Outstanding Individual Achievement in Music and Lyrics[49],Outstanding Individual Achievement in Music Direction[50])[51]. W 1996 roku był on dyrygentem podczas trasy koncertowej promującej albumDedicated to the One I LoveLindy Ronstadt[52].

Piastował także stanowisko głównego dyrygenta orkiestr popowych w:Pittsburgh Symphony Orchestra (w 1995 został pierwszą osobą pełniącą tę funkcję w PSO)[53],Milwaukee Symphony Orchestra (2008–2012)[54],San Diego Symphony (2006–2012)[55][56],Seattle Symphony[57] (2008[58]–2012[59]),Dallas Symphony Orchestra (2010[60]–2012[59]),Buffalo Philharmonic Orchestra (2003–2007)[61],National Symphony Orchestra (2000[62]–2011[63]),Pasadena Symphony and Pops (2011[64]–2012[59]) orazBaltimore Symphony Orchestra (1996–2000)[65]. Przed śmiercią Hamlisch przygotowywał się do objęcia posady głównego dyrygenta orkiestryPhilly Pops (Philadelphia Orchestra), a także planował prowadzenieNew York Philharmonic podczas koncertu sylwestrowego[66].

Wyróżnienia

[edytuj |edytuj kod]
Hamlisch przy fortepianie (2006)

Hamlisch był jedną z dwunastu osób, które uhonorowano nagrodami:Emmy,Grammy,Oscar iTony[32]. Kolekcja wszystkich czterech nagród określane jest jako „EGOT”[67]. Muzyk jest jedną z dwóch osób, które zdobyły te cztery wyróżnienia oraznagrodę Pulitzera (drugi laureat toRichard Rodgers)[6]. Jest on jedyną osobą, wyłączając reżyserów i scenarzystów, która w jeden wieczór zdobyła przynajmniej trzy statuetki Nagrody Akademii[68]. Był też laureatem dwóchZłotych Globów[69]. Spośród 11 nominacji (1972–2010) w filmowych kategoriachBest Original Score (3) iBest Original Song (8) kompozytor obie nagrody zdobył w kategorii najlepsza piosenka: „Life Is What You Make It” (1972) i „The Way We Were” (1974)[70][71].

Siedmiokrotnie nominowano go donagrody Emmy, przy czym otrzymał cztery statuetki (dwukrotnie 1995, a później w 1999 i 2001), w tym dwukrotnie za dyrygenturę telewizyjnych programów specjalnych z udziałemBarbry Streisand (1995, 2001)[72]. W 1976 roku uhonorowany został, wraz zMichaelem Bennettem,Jamesem Kirkwoodem,Nicholasem Dante iEdwardem Klebanem, nagrodą Pulitzera wdziedzinie twórczości dramatycznej za wkład muzyczny do broadwayowskiej produkcjiA Chorus Line[37].

W 1986 roku Hamlisch został włączony do grona członkówSongwriters Hall of Fame[73]. W 2008 roku wprowadzono go doLong Island Music Hall of Fame[74]. W tym samym roku Hamlischa uhonorowano przyjęciem w poczet amerykańskiejTheater Hall of Fame[75][76]. W 2009 roku Hamlisch został laureatem Lifetime Achievement Award podczas rozdaniaWorld Soundtrack Awards w belgijskim mieścieGandawa[77].

Oscary

[edytuj |edytuj kod]
Oscar za najlepszą piosenkę oryginalną
RokTytuł piosenkiTytuł filmuRezultatŹr.
1972„Life Is What You Make It”KotchNominacja[78]
1974„The Way We Were”Tacy byliśmyWygrana[23]
1978„Nobody Does It Better”Szpieg, który mnie kochałNominacja[27]
1979„The Last Time I Felt Like This”Za rok o tej samej porzeNominacja[79]
1980„Through the Eyes of Love”Zamki na lodzie (1978)Nominacja[80]
1986„Surprise Surprise”ChórNominacja[28]
1990„The Girl Who Used to Be Me”Shirley ValentineNominacja[81]
1997„I Finally Found Someone”Miłość ma dwie twarzeNominacja[82]
Oscar za najlepszą muzykę filmową
RokNazwa kategoriiTytuł filmuRezultatŹr.
1974Original Dramatic ScoreTacy byliśmyWygrana[23]
Original Song Score and Adaptation Score /Adaptation Score[a]ŻądłoWygrana
1983Original ScoreWybór ZofiiNominacja[83]

Życie prywatne

[edytuj |edytuj kod]

W latach 70. XX wieku Hamlisch był związany z tekściarkąCarole Bayer Sager. Związek ten zakończuył się pod koniec dekady[84], ale wcześniej zainspirował go do stworzenia musicaluThey’re Playing Our Song (1978)[85]. W maju 1989 roku Hamlisch poślubił Terre Blair, niezależną producentkę programów telewizyjnych, która była też dziennikarką telewizyjną zajmującą się przeprowadzaniem wywiadów[86][87]. Małżeństwo trwało aż do śmierci muzyka[1].

Śmierć

[edytuj |edytuj kod]

Hamlisch zmarł 6 sierpnia 2012 roku; powodem śmierci było zatrzymanie oddechu. Barbra Streisand w swoim oświadczeniu stwierdziła: „tym, co powodowało, że przebywanie z nim było przyjemnością, był jego błyskotliwie szybki umysł, jego szczodrość oraz doskonałe poczucie humoru”[43].Aretha Franklin nazwała go „klasykiem i jedynym w swoim rodzaju”, a także jednym z „największych” (all-time great) aranżerów i producentów[88].

Upamiętnienie

[edytuj |edytuj kod]

W hołdzie pamięci Hamlischa 8 sierpnia o godzinie 20:00 (EDT) oświetlenie zadaszeń nad wejściami do 40 broadwayowskich teatrów zostało przygaszone na jedną minutę[89][b]. Podczas nabożeństwa żałobnego, które odbyło się 18 września 2012 roku, Barbra Streisand, Aretha Franklin iLiza Minnelli śpiewały na zmianę piosenki skomponowane przez Hamlischa[91]. W trakcieceremonii rozdania Oscarów w 2013 roku Streisand zaśpiewała ku pamięci kompozytora piosenkę „The Way We Were”, do której muzykę napisał Hamlisch[92].

Dzieła

[edytuj |edytuj kod]

Symfonia

[edytuj |edytuj kod]

19 listopada 1991 rokuDallas Symphony Orchestra wykonała rzadką symfoniczną suitęAnatomy of Peace[93] (Symphonic Suite in one Movement for Full Orchestra / Chorus / Child Vocal Soloist)[94]. W 1994 roku partytura wykonywana była wParyżu, co miało upamiętnićlądowanie w Normandii[95]. Dzieło Hamlischa w 1992 roku zostało nagrane przez Dallas Symphony Orchestra (dyrygent:Eduardo Mata)[96].

Teatr

[edytuj |edytuj kod]
RokTytułUwagiŹr.
1973Huśtawkakompozycje taneczne[97]
1975A Chorus LineTony Award[36],nagroda Pulitzera[37]
1978They’re Playing Our Song
1983Jean Sebergmusical wystawiany wRoyal National Theatre (Londyn)[98]
1986Smile[97]
1993The Goodbye Girl
2002Sweet Smell of SuccessTony Award (Original Musical Score)[99]
2002Imaginary Friendssztuka teatralna z muzyką[100]
2012The Nutty Professormusicalowa wersja filmuZwariowany profesor (1963)[46]

Film

[edytuj |edytuj kod]
RokTytułTytuł oryginalnyUwagiŹr.
1968PływakThe Swimmerobsada:Burt Lancaster[101]
1969Bierz forsę i w nogiTake the Money and Runreż.Woody Allen[102]
1969Kwietniowe szaleństwaThe April Fools[103]
1970Move–[104]
1970Ostatni wojownikFlap[105]
1971Coś wielkiegoSomething Big[106]
1971Kotch–reż.Jack Lemmon[107]
1971Bananowy czubekBananasreż. Woody Allen[108]
1972Wojna między mężczyznami a kobietamiThe War Between Men and Women[109]
1973The World’s Greatest Athlete–[110]
1973Ocalić tygrysaSave the Tiger[111]
1973Tacy byliśmyThe Way We Werereż.Sydney Pollack[112]
1973ŻądłoThe Stingobsada:Paul Newman,Robert Redford,Robert Shaw[113]
1975Więzień Drugiej AleiThe Prisoner of Second Avenue[114]
1977Szpieg, który mnie kochałThe Spy Who Loved Mepiosenka przewodnia: „Nobody Does It Better”[115]
1977The Absent-Minded Waiter–krótkometrażowy, obsada:Steve Martin, film był nominowany doOscara za najlepszy film krótkometrażowy[27][116]
1978Za rok o tej samej porzeSame Time, Next Year[117]
1978Zamki na lodzieIce Castles[118]
1979Zacznijmy od nowaStarting Overreż.Alan J. Pakula[119]
1979Rozdział drugiChapter Two[120]
1980Jak za dawnych, dobrych czasówSeems Like Old Times[121]
1980Zwyczajni ludzieOrdinary Peopleadaptacja muzyczna[122]
1980Gilda na żywoGilda LiveGilda Radner (postać: Lisa Loopner) zagrała na fortepianie „The Way We Were” (muz. Hamlisch)[123]
1982Wybór ZofiiSophie’s Choicereż. Alan J. Pakula; obsada:Meryl Streep,Kevin Kline[124]
1982Chcę być gwiazdą filmowąI Ought to Be in Pictures[125]
1983Romantyczna komediaRomantic Comedy[126]
1984Tramwaj zwany pożądaniemA Streetcar Named Desirefilm telewizyjny (produkcję uhonorowano 4 nagrodami Emmy[127])[128]
1985D.A.R.Y.L.–[129]
1985ChórA Chorus Linereż.Richard Attenborough; obsada:Michael Douglas[130]
1987Gdy nadchodzi czasWhen the Time Comesfilm telewizyjny[131]
1987Trzech mężczyzn i dzieckoThree Men and a Baby[132]
1987The Return of the Six-Million-Dollar Man and the Bionic Woman–[133]
1988Liza Minnelli in Sam Found Out: A Triple Play–kierownik muzyczny[134]
1988Mały NikitaLittle Nikita[135]
1988David: historia prawdziwaDavidfilm telewizyjny[136]
1989Styczniowy człowiekThe January Manobsada:Kevin Kline,Susan Sarandon,Mary Elizabeth Mastrantonio,Harvey Keitel,Danny Aiello,Rod Steiger,Alan Rickman; piosenka: „I Know the Feeling” (muz. Hamlisch)[137]
1989Shirley Valentine–piosenka: „The Girl Who Used to Be Me” (muz. Hamlisch)[138]
1989EksperciThe Experts[139]
1990Women and Men: Stories of Seduction–film telewizyjny[140]
1991Zamienione przy urodzeniuSwitched at Birth[141]
1991Brakujące elementyMissing Pieces[142][143]
1991Frankie i JohnnyFrankie and Johnnyobsada:Al Pacino,Michelle Pfeiffer[144]
1994Nastroje sercaSeasons of the Heart[145][146]
1996Miłość ma dwie twarzeThe Mirror Has Two Facesreż.Barbra Streisand; obsada: Barbra Streisand,Jeff Bridges,Lauren Bacall,George Segal,Pierce Brosnan[147]
2003Jak stracić chłopaka w 10 dniHow to Lose a Guy in 10 DaysHamlisch w filmie (portretując samego siebie) zagrał na fortepianie (akompaniującKate Hudson iMatthew McConaugheyemu) piosenkę autorstwaCarly Simon, „You’re So Vain”[148][149]
2009IntrygantThe Informant!reż.Steven Soderbergh; obsada:Matt Damon[150]
2013Wielki LiberaceBehind the Candelabrareż. Steven Soderbergh; obsada:Michael Douglas, Matt Damon,Dan Aykroyd[151]

Uwagi

[edytuj |edytuj kod]
  1. ↑Dwie pozycje (z trzech) wśród nominowanych zostały wyselekcjonowane (do ew. odebrania Oscara) za muzykę zaadaptowaną (Adaptation Score, m.in. Hamlisch), natomiast jedna pozycja nominowana była zaSong Score iAdaptation Score.
  2. ↑Tego typu pośmiertne upamiętnienie zwyczajowo poświęcone jest osobom, które miały znaczący wkład w sztukę teatralną[90].

Przypisy

[edytuj |edytuj kod]
  1. ↑abcdMarvin Hamlisch – Telegraph. telegraph.co.uk, 2012-08-08. [dostęp 2018-04-16]. [zarchiwizowane ztego adresu (2016-08-26)]. (ang.).
  2. ↑Emily Freeman Brown: A Dictionary for the Modern Conductor. Scarecrow Press, 2015, s. 149.ISBN 978-0-8108-8401-4.
  3. ↑Team Marvin Hamlisch: A Look Back: Marvin Hamlisch’s Musicals – The Music of Marvin Hamlisch – Get License for your next productions | Marvin Hamlisch. marvinhamlisch.us, 2018-03-17. [dostęp 2018-04-16]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-16)]. (ang.).
  4. ↑The Way He Was: Marvin Hamlisch (1944–2012) – Jewish Voice. thejewishvoice.com, 2012-08-15. [dostęp 2018-04-16]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-16)]. (ang.).
  5. ↑Marvin Hamlisch Biography (1944–). filmreference.com. [dostęp 2018-04-16]. [zarchiwizowane ztego adresu (2013-04-20)]. (ang.).
  6. ↑abMiloslav Rechcigl Jr.: Encyclopedia of Bohemian and Czech-American Biography. T. 1. AuthorHouse, 2016, s. 536.ISBN 978-1-5246-1987-9.
  7. ↑abcOverview for Marvin Hamlisch. tcm.com. [dostęp 2018-04-16]. [zarchiwizowane ztego adresu (2012-07-02)]. (ang.).
  8. ↑abMargaret Lyons: Composer Marvin Hamlisch Dead at 68 -- Vulture. vulture.com. [dostęp 2018-04-16]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-16)]. (ang.).
  9. ↑Pat Cerasaro: InDepth InterView: Marvin Hamlisch. broadwayworld.com, 2010-07-22. [dostęp 2018-04-16]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-16)]. (ang.).
  10. ↑Dave DiMartino: Music in the 20th Century. T. 2. Routledge, 2016, s. 271.ISBN 978-1-317-46430-3.
  11. ↑Elaine Woo: Marvin Hamlisch dies at 68; award-winning composer of popular music. latimes.com, 2012-08-08. [dostęp 2018-04-16]. [zarchiwizowane ztego adresu (2013-12-09)]. (ang.).
  12. ↑Bruce Eder: Marvin Hamlisch | Biography & History | AllMusic. allmusic.com. [dostęp 2018-04-16]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-16)]. (ang.).
  13. ↑Original versions of Sunshine, Lollipops, and Rainbows written by Marvin Hamlisch, Howard Liebling | SecondHandSongs. secondhandsongs.com/. [dostęp 2018-04-16]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-16)]. (ang.).
  14. ↑Lesley Gore Sunshine, Lollipops And Rainbows Chart History | Billboard. billboard.com. [dostęp 2018-04-16]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-16)]. (ang.).
  15. ↑Team Marvin Hamlisch: The Music of Marvin Hamlisch – Film: The Swimmer (1968). marvinhamlisch.us, 2016-12-04. [dostęp 2018-04-16]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-16)]. (ang.).
  16. ↑Cause I Believe In Loving – Bananas – Music Of Woody Allen Films. woodyallenpages.com, 2016-01-13. [dostęp 2018-04-16]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-16)]. (ang.).
  17. ↑Original versions of California Nights written by Marvin Hamlisch, Howard Liebling | SecondHandSongs. secondhandsongs.com. [dostęp 2018-04-16]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-16)]. (ang.).
  18. ↑2015-08-01: Song: California Nights (1966, Lesley Gore) – The Music of Marvin Hamlisch. marvinhamlisch.us. [dostęp 2018-04-16]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-16)]. (ang.).
  19. ↑Music: Top 100 Songs | Billboard Hot 100 Chart | Billboard. billboard.com. [dostęp 2018-04-16]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-16)]. (ang.).
  20. ↑Oscars 1974: The Music of Marvin Hamlisch – Scott Joplin and The Sting (1973). marvinhamlisch.us, 2017-08-14. [dostęp 2018-04-16]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-16)]. (ang.).
  21. ↑Marvin Hamlisch The Entertainer Chart History | Billboard. billboard.com. [dostęp 2018-04-16]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-16)]. (ang.).
  22. ↑Marvin Hamlisch The Entertainer Chart History | Billboard. billboard.com. [dostęp 2018-04-16]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-16)]. (ang.).
  23. ↑abc1974 | Oscars.org | Academy of Motion Picture Arts and Sciences. oscars.org. [dostęp 2018-04-22]. [zarchiwizowane ztego adresu (2016-08-15)]. (ang.).
  24. ↑abMarvin Hamlisch: five most memorable songs. telegraph.co.uk, 2012-08-07. [dostęp 2018-04-16]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-16)]. (ang.).
  25. ↑17th Annual Grammy Awards | 1974 | Grammy.com. grammy.com. [dostęp 2018-04-16]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-16)]. (ang.).
  26. ↑David Ewen: American Songwriters: An H.W. Wilson Biographical Dictionary. H.W. Wilson, 1987, s. 197–198.ISBN 978-0-8242-0744-1. Cytat:In 1975, for television, Hamlisch composed the theme music for two series, (…). More durable was the music he composed that year for the ABC- TV wake-up show. Good Morning, America..
  27. ↑abc1978 | Oscars.org | Academy of Motion Picture Arts and Sciences. oscars.org. [dostęp 2018-04-22]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-22)]. (ang.).
  28. ↑ab1986 | Oscars.org | Academy of Motion Picture Arts and Sciences. oscars.org. [dostęp 2018-04-22]. [zarchiwizowane ztego adresu (2016-08-16)]. (ang.).
  29. ↑Vadim Rizov: Marvin Hamlisch’s “The Informant!”, the film score of the year.. ifc.com, 2009-12-30. [dostęp 2018-04-16]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-16)]. (ang.).
  30. ↑Pamela Kramer: ‘Marvin Makes Music’ by Marvin Hamlisch: A picture book to inspire us all | Marvin Hamlisch. marvinhamlisch.us, 2013-03-07. [dostęp 2018-04-16]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-16)]. (ang.).
  31. ↑Tom Rowan: A Chorus Line FAQ: All That’s Left to Know About Broadway's Singular Sensation. Hal Leonard Corporation, 2015, s. 82.ISBN 978-1-4950-4602-5.
  32. ↑abRobert Ignatius Letellier: Operetta: A Sourcebook Volume II. T. 2. Cambridge Scholars Publishing, 2015, s. 1166.ISBN 978-1-4438-8508-9.
  33. ↑Michael Levin: Author Michael Levin Remembers Marvin Hamlisch. antimusic.com, 2012-08-09. [dostęp 2018-04-16]. [zarchiwizowane ztego adresu (2012-08-11)]. (ang.).
  34. ↑Wes D. Gehring: The Marx Brothers: A Bio-bibliography. Greenwood Publishing Group, 1987, s. 246.ISBN 978-0-313-24547-3.
  35. ↑National Recording Registry Reaches 500. loc.gov, 2018-03-21. [dostęp 2018-04-16]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-16)]. (ang.).
  36. ↑abSearch Past Tony Award Winners and Nominees – TonyAwards.com – The American Theatre Wing's Tony Awards® – Official Website by IBM. tonyawards.com. [dostęp 2018-04-17]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-17)]. (ang.).
  37. ↑abcA Chorus Line, by Michael Bennett, James Kirkwood Jr., Marvin Hamlisch, Nicholas Dante and Edward Kleban – The Pulitzer Prizes. pulitzer.org. [dostęp 2018-04-17]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-17)]. (ang.).
  38. ↑Encyclopaedia Britannica, Inc.: Britannica Book of the Year 2013. Encyclopaedia Britannica, Inc., 2013, s. 140.ISBN 978-1-62513-103-4.
  39. ↑Team Marvin Hamlisch: The Music of Marvin Hamlisch – They’re Playing Our Song (Musical, 1978) Get License for this Musical. marvinhamlisch.us, 2018-03-07. [dostęp 2018-04-17]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-17)]. (ang.).
  40. ↑Alan Strachan: Sir Peter Hall, titan of British theatre. independent.co.uk, 2017-09-12. [dostęp 2018-04-17]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-17)]. (ang.).
  41. ↑Production of Jean Seberg. theatricalia.com. [dostęp 2018-04-17]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-17)]. (ang.).
  42. ↑Broadway: The American Musical . Stars Over Broadway . Marvin Hamlisch. pbs.org. [dostęp 2018-04-17]. [zarchiwizowane ztego adresu (2006-02-15)]. (ang.).
  43. ↑abRob Hoerburger: Marvin Hamlisch, Composer, Dies at 68. nytimes.com, 2012-08-07. [dostęp 2018-04-17]. [zarchiwizowane ztego adresu (2013-01-30)]. (ang.).
  44. ↑Andrew Harris: Broadway Theatre. Routledge, 2013, s. 112.ISBN 978-1-135-09399-0.
  45. ↑The Goodbye Girl – Broadway Musical – Original. ibdb.com. [dostęp 2018-04-17]. [zarchiwizowane ztego adresu (2013-01-25)]. (ang.).
  46. ↑abJeffrey Ellis: The Nutty Professor Company Members Pay Tribute to Marvin Hamlisch. broadwayworld.com, 2012-08-07. [dostęp 2018-04-17]. [zarchiwizowane ztego adresu (2013-01-18)]. (ang.).
  47. ↑Jim Ridley: The Nutty Professor | TPAC Polk Theatre | Ongoing. nashvillescene.com, 2012-07. [dostęp 2018-04-17]. [zarchiwizowane ztego adresu (2012-10-10)]. (ang.).
  48. ↑Kenneth Jones: Producers of Nutty Professor Hope to Earn Broadway Tenure for New Marvin Hamlisch-Rupert Holmes Show. playbill.com, 2012-08-17. [dostęp 2018-04-17]. [zarchiwizowane ztego adresu (2012-08-19)]. (ang.).
  49. ↑47th Emmy Awards Nominees and Winners. emmys.com. [dostęp 2018-04-19]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-19)]. (ang.).
  50. ↑47th Emmy Awards Nominees and Winners. emmys.com. [dostęp 2018-04-19]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-19)]. (ang.).
  51. ↑Dave Itzkoff („The New York Times”), Pat Cerasaro (BroadwayWorld): New Year’s Eve 2012: From Lincoln Center. The New York Philharmonic Celebrates Marvin Hamlisch. marvinhamlisch.us, 2013-01-01. [dostęp 2018-04-19]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-19)]. (ang.).
  52. ↑Geoffrey Himes: Ronstadt Croons a Different Tune. washingtonpost.com, 1996-07-19. [dostęp 2018-04-19]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-19)]. (ang.).
  53. ↑History of the Pittsburgh Symphony Orchestra. pittsburghsymphony.org. [dostęp 2018-04-19]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-19)]. (ang.).
  54. ↑David Lewellen: Milwaukee Symphony Orchestra. mso.org, 2017-04-04. [dostęp 2018-04-19]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-19)]. (ang.).
  55. ↑Valerie Scher: Symphony’s new season: Orchestra makes a 'great investment in the pops'. utsandiego.com, 2006-04-09. [dostęp 2018-04-19]. [zarchiwizowane ztego adresu (2014-06-20)]. (ang.).
  56. ↑Associated Press: Famed San Diego Conductor Dies. nbcsandiego.com, 2012-08-07. [dostęp 2018-04-19]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-19)]. (ang.).
  57. ↑Holiday POPS! with Marvin Hamlisch | Seattle Symphony Orchestra. seattlesymphony.org, 2008-12. [dostęp 2018-04-19]. [zarchiwizowane ztego adresu (2009-05-06)]. (ang.).
  58. ↑Becky Liu: UW Chorale sings with Seattle Symphony, Marvin Hamlisch. washington.edu, 2008-03-06. [dostęp 2018-04-19]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-19)]. (ang.).
  59. ↑abcAssociated Press, Seattle Times staff: Marvin Hamlisch, who composed ‘Chorus Line,’ dies at 68. seattletimes.com, 2012-08-07. [dostęp 2018-04-19]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-20)]. (ang.).
  60. ↑Scott Cantrell: Dallas Symphony Orchestra announces 2010-11 classical season. dallasnews.com, 2010-02-02. [dostęp 2018-04-20]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-20)]. (ang.).
  61. ↑Associated press, Mary Kunz Goldman: Composer Marvin Hamlisch dies at 68. buffalonews.com, 2012-08-07. [dostęp 2018-04-20]. [zarchiwizowane ztego adresu (2012-08-08)]. (ang.).
  62. ↑Carol Ross Joynt: Marvin Hamlisch Remembered by National Symphony Orchestra Colleague. washingtonian.com, 2012-08-08. [dostęp 2018-04-20]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-20)]. (ang.).
  63. ↑Adam Bernstein: Marvin Hamlisch dies: Performer, conductor composed ‘The Way We Were’ and ‘A Chorus Line’. washingtonpost.com, 2012-08-07. [dostęp 2018-04-20]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-20)]. (ang.).
  64. ↑Marvin Hamlisch appointed Principal Pasadena POPS Conductor. pasadenasymphony-pops.org, 2010-08-30. [dostęp 2018-04-20]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-20)]. (ang.).
  65. ↑Tim Smith: BSO offers tribute to Marvin Hamlisch. baltimoresun.com, 2014-01-24. [dostęp 2018-04-20]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-20)]. (ang.).
  66. ↑„Rolling Stone”: Composer Marvin Hamlisch Dead at 68. rollingstone.com, 2012-08-07. [dostęp 2018-04-20]. [zarchiwizowane ztego adresu (2012-08-09)]. (ang.).
  67. ↑Celebrity Beat. „Jet”. 68 (10), s. 56, 1985-05-20. Johnson Publishing Company. ISSN 0021-5996. (ang.). 
  68. ↑Nathaniel Rogers (ekspert ds. Oscarów, m.in. dlaCNNi, członekBroadcast Film Critics Association, były juror międzynarodowych festiwali, twórca The Film Experience): Marvin Hamlisch’s Big Oscar Haul. And Other Stories…. thefilmexperience.net, 2016-06-02. [dostęp 2018-04-20]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-20)]. (ang.).
  69. ↑HFPA: Marvin Hamlisch, master film and stage composer, dies at 68. goldenglobes.com, 2012-08-07. [dostęp 2018-04-21]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-21)]. (ang.).
  70. ↑HFPA – Awards Search. goldenglobes.org. [dostęp 2018-04-21]. [zarchiwizowane ztego adresu (2009-12-15)]. (ang.).
  71. ↑Klub Miłośników Filmu | Złote Globy w muzyce filmowej (1970–1979). film.org.pl. [dostęp 2018-04-21]. [zarchiwizowane ztego adresu (2013-09-01)]. (pol. • ang.).
  72. ↑Marvin Hamlisch | Television Academy. emmys.com. [dostęp 2018-04-21]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-21)]. (ang.).
  73. ↑Marvin Hamlisch | Songwriters Hall of Fame. songhall.org. [dostęp 2018-04-27]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-27)]. (ang.).
  74. ↑The Long Island Music Hall of Fame Second Induction Award Gala on October 30 at the Garden City Hotel. limusichalloffame.org. [dostęp 2011-08-18]. [zarchiwizowane ztego adresu (2010-11-30)]. (ang.).
  75. ↑Theater Hall of Fame | The Official Website | Members. theaterhalloffame.org. [dostęp 2018-04-21]. [zarchiwizowane ztego adresu (2017-10-15)]. (ang.).
  76. ↑American Theatre Critics Association: American Theatre Critics Association – Theatre Hall of Fame. americantheatrecritics.org, 2017. [dostęp 2018-04-22]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-22)]. (ang.).
  77. ↑Lifetime Achievement Award – Awards. worldsoundtrackawards.com. [dostęp 2018-04-21]. [zarchiwizowane ztego adresu (2019-07-01)]. (ang.).
  78. ↑1972 | Oscars.org | Academy of Motion Picture Arts and Sciences. oscars.org. [dostęp 2018-04-22]. [zarchiwizowane ztego adresu (2016-08-15)]. (ang.).
  79. ↑1979 | Oscars.org | Academy of Motion Picture Arts and Sciences. oscars.org. [dostęp 2018-04-22]. [zarchiwizowane ztego adresu (2016-08-15)]. (ang.).
  80. ↑1980 | Oscars.org | Academy of Motion Picture Arts and Sciences. oscars.org. [dostęp 2018-04-22]. [zarchiwizowane ztego adresu (2016-08-16)]. (ang.).
  81. ↑1990 | Oscars.org | Academy of Motion Picture Arts and Sciences. oscars.org. [dostęp 2018-04-22]. [zarchiwizowane ztego adresu (2016-08-15)]. (ang.).
  82. ↑1997 | Oscars.org | Academy of Motion Picture Arts and Sciences. oscars.org. [dostęp 2018-04-22]. [zarchiwizowane ztego adresu (2016-08-15)]. (ang.).
  83. ↑1983 | Oscars.org | Academy of Motion Picture Arts and Sciences. oscars.org. [dostęp 2018-04-22]. [zarchiwizowane ztego adresu (2016-08-16)]. (ang.).
  84. ↑Gail Buchalter: The Burt & Angie and Marvin & Carole Show Is Closed, and the New Duo Is Bacharach & Sager. people.com, 1981-06-01. [dostęp 2018-04-17]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-17)]. (ang.).
  85. ↑Alvin Klein: A New Approach for Marvin Hamlisch. nytimes.com, 1993-08-22. [dostęp 2018-04-22]. [zarchiwizowane ztego adresu (2012-09-06)]. (ang.).
  86. ↑Marvin Hamlisch to Marry Ms. Blair, Producer, in May. nytimes.com, 1989-03-19. [dostęp 2018-04-22]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-22)]. (ang.).
  87. ↑Marvin Hamlisch, Gerald Gardner (książka biograficzna:The Way I Was): May 29, 1989: Marvin Hamlisch & Terre Blair’s wedding. Marvin’s best birthday present ever! Cheers! – Team Hamlisch | Marvin Hamlisch. marvinhamlisch.us, 2013-05-29. [dostęp 2018-04-22]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-22)]. (ang.).
  88. ↑Associated Press: Marvin Hamlisch, composer for Broadway and the screen, dies aged 68. theguardian.com, 2012-08-07. [dostęp 2018-04-23]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-23)]. (ang.).
  89. ↑David Ariosto: Broadway to dim in honor of composer Marvin Hamlisch; dead at 68. cnn.com, 2012-08-07. [dostęp 2018-04-23]. [zarchiwizowane ztego adresu (2013-01-19)]. (ang.).
  90. ↑Cara Joy David: Industry Editor Exclusive: To Dim or Not to Dim? How Broadway Chooses When to Dim Its Marquees. broadwayworld.com, 2018-03-02. [dostęp 2018-04-23]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-03-02)]. (ang.).
  91. ↑Mark Kennedy: Streisand, Minnelli sing for Marvin Hamlisch in NY. bigstory.ap.org, 2012-09-18. [dostęp 2013-02-24]. [zarchiwizowane ztego adresu (2013-02-24)]. (ang.).
  92. ↑Barbra Streisand graced the Oscar stage for the first time in 36 years to honor her late friend, Marvin Hamlisch.. marvinhamlisch.us, 2013-02-25. [dostęp 2018-04-23]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-23)]. (ang.).
  93. ↑Nadine Brozan: Chronicle. nytimes.com, 1991-11-19. [dostęp 2018-04-24]. [zarchiwizowane ztego adresu (2013-01-30)]. (ang.).
  94. ↑Gayle Osterberg, Mark Horowitz: Library of Congress Receives Papers of American Composer, Conductor and Pianist Marvin Hamlisch. loc.gov, 2015-02-11. [dostęp 2018-04-24]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-24)]. (ang.).
  95. ↑Robert Croan. Hamlisch symphony plays in Paris. „Pittsburgh Post-Gazette”. 67 (303), s. D-7, 1994-05-30. John Robinson Block. ISSN 1068-624X. (ang.). 
  96. ↑Dallas Symphony Orchestra Discography. dallassymphony.com. s. 4. [dostęp 2011-06-09]. [zarchiwizowane ztego adresu (2011-06-09)]. (ang.).
  97. ↑abMarvin Hamlisch – Broadway Cast & Staff. ibdb.com. [dostęp 2018-04-24]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-24)]. (ang.).
  98. ↑Michael Billington: 'Jean Seberg' on the London Stage. nytimes.com, 1983-12-18. [dostęp 2018-04-24]. [zarchiwizowane ztego adresu (2013-01-30)]. (ang.).
  99. ↑Search Past Tony Award Winners and Nominees – TonyAwards.com – The American Theatre Wing's Tony Awards® – Official Website by IBM. tonyawards.com. [dostęp 2018-04-24]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-24)]. (ang.).
  100. ↑Marc Miller: Imaginary Friends. theatermania.com, 2002-12-12. [dostęp 2018-04-24]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-24)]. (ang.).
  101. ↑Jeff Stafford: The Swimmer (1968) – Articles. tcm.com. [dostęp 2018-04-25]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-25)]. (ang.).
  102. ↑Take the Money and Run (1969) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-25]. [zarchiwizowane ztego adresu (2016-06-03)]. (ang.).
  103. ↑The April Fools (1969) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-25]. [zarchiwizowane ztego adresu (2016-04-14)]. (ang.).
  104. ↑Move (1970) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-25]. [zarchiwizowane ztego adresu (2013-06-19)]. (ang.).
  105. ↑Flap (1970) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-25]. [zarchiwizowane ztego adresu (2017-10-09)]. (ang.).
  106. ↑Something Big (1971) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-25]. [zarchiwizowane ztego adresu (2017-09-29)]. (ang.).
  107. ↑Kotch (1971) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-25]. [zarchiwizowane ztego adresu (2016-03-03)]. (ang.).
  108. ↑Bananas (1971) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-25]. [zarchiwizowane ztego adresu (2016-09-14)]. (ang.).
  109. ↑The War Between Men and Women (1972) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-25]. [zarchiwizowane ztego adresu (2015-10-19)]. (ang.).
  110. ↑The World’s Greatest Athlete (1973) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-25]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-25)]. (ang.).
  111. ↑Save the Tiger (1973) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-25]. [zarchiwizowane ztego adresu (2016-03-03)]. (ang.).
  112. ↑The Way We Were (1973) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-25]. [zarchiwizowane ztego adresu (2017-08-25)]. (ang.).
  113. ↑The Sting (1973) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-25]. [zarchiwizowane ztego adresu (2017-10-02)]. (ang.).
  114. ↑The Prisoner Of Second Avenue (1974) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-25]. [zarchiwizowane ztego adresu (2016-04-09)]. (ang.).
  115. ↑Spy who Loved Me, The (1977) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-25]. [zarchiwizowane ztego adresu (2013-06-08)]. (ang.).
  116. ↑The Absent-Minded Waiter (1977) | BFI. bfi.org.uk (Brytyjski Instytut Filmowy). [dostęp 2018-04-25]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-25)]. (ang.).
  117. ↑Same Time, Next Year (1978) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-25]. [zarchiwizowane ztego adresu (2017-10-03)]. (ang.).
  118. ↑Ice Castles (1978) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-25]. [zarchiwizowane ztego adresu (2016-06-20)]. (ang.).
  119. ↑Starting Over (1979) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-25]. [zarchiwizowane ztego adresu (2016-03-03)]. (ang.).
  120. ↑Chapter Two (1979) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-25]. [zarchiwizowane ztego adresu (2016-09-25)]. (ang.).
  121. ↑Seems Like Old Times (1980) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-25]. [zarchiwizowane ztego adresu (2016-05-14)]. (ang.).
  122. ↑Ordinary People (1980) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-25]. [zarchiwizowane ztego adresu (2017-09-15)]. (ang.).
  123. ↑Jewish Humor Central: Throwback Thursday: Gilda Radner (as Lisa Loopner) Sings “The Way We Were”. jewishhumorcentral.com, 2016-08-18. [dostęp 2018-04-25]. [zarchiwizowane ztego adresu (2016-10-24)]. (ang.).
  124. ↑Sophie's Choice (1982) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-25]. [zarchiwizowane ztego adresu (2017-05-27)]. (ang.).
  125. ↑I Ought to Be in Pictures (1982) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-25]. [zarchiwizowane ztego adresu (2017-09-05)]. (ang.).
  126. ↑Romantic Comedy (1983) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-25]. [zarchiwizowane ztego adresu (2017-09-19)]. (ang.).
  127. ↑A Streetcar Named Desire An ABC Theatre Presentati | Television Academy. emmys.com. [dostęp 2018-04-25]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-25)]. (ang.).
  128. ↑A Streetcar Named Desire (1984) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-25]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-25)]. (ang.).
  129. ↑D.A.R.Y.L. (1985) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-25]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-25)]. (ang.).
  130. ↑Chorus Line, A (1985) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-25]. [zarchiwizowane ztego adresu (2017-12-04)]. (ang.).
  131. ↑Gdy nadchodzi czas (1987). filmweb.pl. [dostęp 2018-04-25]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-25)].
  132. ↑Three Men and a Baby (1987) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-25]. [zarchiwizowane ztego adresu (2017-03-21)]. (ang.).
  133. ↑Return of the Six-Million-Dollar Man and the Bionic Woman, The (1987) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-25]. [zarchiwizowane ztego adresu (2017-10-20)]. (ang.).
  134. ↑Liza Minnelli in Sam Found Out: A Triple Play (1988) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-25]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-25)]. (ang.).
  135. ↑Little Nikita (1988) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-26]. [zarchiwizowane ztego adresu (2016-05-11)]. (ang.).
  136. ↑David (1988) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-26]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-26)]. (ang.).
  137. ↑January Man, The (1989) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-26]. [zarchiwizowane ztego adresu (2015-10-19)]. (ang.).
  138. ↑Shirley Valentine (1989) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-26]. [zarchiwizowane ztego adresu (2015-09-24)]. (ang.).
  139. ↑Experts (1989) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-26]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-26)]. (ang.).
  140. ↑Women & Men: Stories of Seduction (1990) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-26]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-26)]. (ang.).
  141. ↑Switched at Birth (1991) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-26]. [zarchiwizowane ztego adresu (2015-08-22)]. (ang.).
  142. ↑Missing Pieces (1991) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-26]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-26)]. (ang.).
  143. ↑Brakujące elementy (1992). filmweb.pl. [dostęp 2018-04-25]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-25)].
  144. ↑Frankie and Johnny (1991) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-26]. [zarchiwizowane ztego adresu (2016-05-11)]. (ang.).
  145. ↑Seasons of the Heart (1994) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-26]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-26)]. (ang.).
  146. ↑Nastroje serca (1993). filmweb.pl. [dostęp 2018-04-25]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-25)].
  147. ↑Mirror Has Two Faces, The (1996) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-26]. [zarchiwizowane ztego adresu (2016-03-03)]. (ang.).
  148. ↑How to Lose a Guy in 10 Days (2003) | BFI. bfi.org.uk. [dostęp 2018-04-26]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-04-09)]. (ang.).
  149. ↑Doug Anderson: How To Lose A Guy In 10 Days – TV Reviews – TV & Radio – Entertainment. smh.com.au, 2008-01-17. [dostęp 2018-04-26]. [zarchiwizowane ztego adresu (2008-03-20)]. (ang.).
  150. ↑Informant, The (2009) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-26]. [zarchiwizowane ztego adresu (2016-04-11)]. (ang.).
  151. ↑Behind the Candelabra (2013) – Overview. tcm.com. [dostęp 2018-04-26]. [zarchiwizowane ztego adresu (2017-10-10)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj |edytuj kod]
LaureaciEGOT (Emmy,Grammy,Oscara iTony)
Laureaci
Laureaci niekonkursowi
Nagroda Akademii Filmowej zanajlepszą muzykę
1934-1939
1940-1949
1950-1959
1960-1969
1970-1979
1980-1989
1990-1999
2000-2009
2010-2019
2020-2029
Ścieżki muzyczne filmów z Jamesem Bondem
Motywy muzyczne
  • Monty Norman,James Bond Theme
  • John Barry,From Russia with Love
  • John Barry,007 Theme
  • John Barry,On Her Majesty's Secret Service
Kompilacje
  • David Arnold,Shaken and Stirred: The David Arnold James Bond Project
  • The Best of Bond...James Bond
Oficjalne motywy filmowe
(nagrane przy współpracy z EON Productions)
Motywy muzyczne
(nagrane bez współpracy z EON Productions)
Albumy ze ścieżką dźwiękową
Nagrody Grammy w kategorii Najlepszy nowy artysta

Złoty Glob za najlepszą piosenkę

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marvin_Hamlisch&oldid=74757037”
Kategorie:
[8]ページ先頭
©2009-2025 Movatter.jp