Marius Lindvik (ur.27 czerwca 1998 wOslo [ 2] ) –norweski skoczek narciarski , reprezentant klubuRælingen SK . Indywidualny mistrz olimpijski z2022 ze skoczni dużej. Mistrz świata ze skoczni normalnej indywidualnie i w drużynie mieszanej z2025 , w drużynie męskiej srebrny medalista z2023 i brązowy z 2025. Indywidualnymistrz świata w lotach narciarskich i brązowy medalista w drużynie z2022 .Mistrz świata juniorów z 2018, drużynowy złoty medalista z 2018 w konkursie mieszanym, a także srebrny z 2016 i brązowy z 2018 w drużynie męskiej. Indywidualny srebrny i drużynowy brązowy medalistaZimowych Igrzysk Olimpijskich Młodzieży 2016 . Drużynowy srebrny medalistaIgrzysk Europejskich 2023 . Trzeci zawodnik klasyfikacji generalnejPucharu Świata 2021/2022 . Trzeci zawodnik klasyfikacji generalnejLetniego Grand Prix 2024 . ZwycięzcaPucharu Kontynentalnego 2017/2018 , trzeci zawodnik klasyfikacji generalnej w sezonie2018/2019 . Medalistamistrzostw kraju .
W grudniu 2014 zadebiutował wFIS Cup , w konkursach rozgrywanych w Notodden zajmując kolejno 12. i 10. miejsce. Wystąpił w zawodachskoków narciarskich na Zimowym Olimpijskim Festiwalu Młodzieży Europy 2015 , gdzie indywidualnie zajął 18. miejsce, natomiast drużynowo piątą lokatę[ 3] .
Jego pierwsze starty wPucharze Kontynentalnym miały miejsce w sezonie 2015/2016. We wrześniu 2015, w ramachletniej części cyklu zdobył pierwsze punkty, zajmując 11. miejsce. W zawodachPucharu Świata debiutował 5 grudnia 2015 roku w Lillehammer, zajmując 32. miejsce wpierwszym konkursie indywidualnym . 16 lutego 2016 zdobył srebrny medal w konkursie indywidualnymskoków narciarskich na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich Młodzieży 2016 [ 4] , a także brązowy w sztafecie mieszanej[ 5] . 24 lutego zajął 2. pozycję w drużynowym konkursie mężczyzn naMistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2016 . Indywidualnie zajął 15. miejsce[ 4] .
W sezonie 2016/2017 w Pucharze Kontynentalnym najwyżej klasyfikowany był na 4. pozycji. Wystąpił naMistrzostwach Świata Juniorów 2017 , zajmując 16. miejsce indywidualnie oraz 4. i 12. w zawodach drużynowych[ 6] .
Wsezonie 2017/2018 Pucharu Kontynentalnego 11 razy stawał na podium, wygrywając 4 konkursy[ 7] . Zwyciężył w klasyfikacji generalnej tego cyklu[ 8] . 28 stycznia 2018 zdobył pierwsze punkty Pucharu Świata: po pierwszej serii konkursu wZakopanem znajdował się na 2. pozycji, a ostatecznie zawody ukończył na 8. miejscu. W trakcie sezonu jeszcze trzykrotnie zdobywał punkty cyklu. W rywalizacjiskoczków narciarskich na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2018 odniósł zwycięstwo w konkursie indywidualnym, a na podium stanął także w zmaganiach drużynowych – w rywalizacji mężczyzn zdobył brązowy medal, a wśród mikstów złoty[ 7] .
W 2018 zadebiutował wLetnim Grand Prix , trzykrotnie zajmując miejsca w drugiej dziesiątce. Wsezonie 2018/2019 Pucharu Kontynentalnego sześciokrotnie zwyciężył i dwa razy zajął 3. miejsce[ 9] . W klasyfikacji generalnej cykl zakończył na 3. pozycji[ 8] . W Pucharze Świata najwyżej klasyfikowany był na 13. miejscu: w zawodach wEngelbergu oraz w rozgrywanym w ramachRaw Air 2019 konkursie w Lillehammer[ 9] .
Zajął 2. miejsce w kończącychLetnie Grand Prix 2019 zawodach wKlingenthal , w dwóch innych również znalazł się w pierwszej dziesiątce[ 10] . W drugim konkursiesezonu 2019/2020 Pucharu Świata , rozgrywanym wRuce , początkowo miał być sklasyfikowany na 2. pozycji, został jednak zdyskwalifikowany za nieregulaminowy kombinezon[ 11] . Ostatecznie po raz pierwszy stanął na podium indywidualnych zawodów cyklu 15 grudnia 2019 wKlingenthal , gdzie zajął 3. lokatę. W dalszej części sezonu regularnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce. 1 stycznia 2020 w Garmisch-Partenkirchen odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo w cyklu. W ramach68. Turnieju Czterech Skoczni zwyciężył również 3 dni później w Innsbrucku, a także był 3. w Bischofshofen oraz 10. w Oberstdorfie[ 10] . W całym turnieju zajął 2. pozycję, przegrywając jedynie zDawidem Kubackim [ 12] .
W kolejnych zawodach Pucharu Świata rozgrywanych w styczniu 2020 najwyżej klasyfikowany był na 6. miejscu, wZakopanem . W lutym na podium cyklu stanął raz, zajmując 2. miejsce wWillingen . W marcu najwyżej znalazł się na 4. miejscu, w pierwszym konkursie w Lillehammer[ 10] , aRaw Air 2020 ukończył na 3. pozycji. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2019/2020 znalazł się ostatecznie na 7. miejscu z 906 punktami[ 12] .
W ramachsezonu 2020/2021 Pucharu Świata po raz pierwszy na podium stanął 6 grudnia 2020 w drugim konkursie w Niżnym Tagile, gdzie zajął 3. miejsce[ 13] . Był początkowo zgłoszony do startu naMistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020 , został jednak wycofany z tych zawodów[ 14] . W ramach69. Turnieju Czterech Skoczni zajął 3. pozycję w Oberstdorfie i 2. w Bischofshofen[ 13] . W pozostałych konkursach nie wystąpił przezból zęba , w związku z którym był hospitalizowany[ 15] .
17 stycznia 2021 zwyciężył w konkursie Pucharu Świata w Zakopanem, a 13 lutego na tej samej skoczni zajął 3. miejsce. Wystąpił naMistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021 . Indywidualnie był 14. na skoczni normalnej i 6. na dużej, a w drużynie męskiej zajął 6. pozycję[ 13] . Sezon Pucharu Świata zakończył na 10. lokacie w klasyfikacji generalnej z 612 punktami[ 12] .
Cztery konkursyLetniego Grand Prix 2021 ukończył w pierwszej dziesiątce, w tym dwa na podium – był 2. i 3. we wrześniowych zawodach we Szczuczyńsku[ 16] .
W grudniu 2021 trzykrotnie stawał na podium indywidualnych zawodów Pucharu Świata – zajął 2. miejsce w Wiśle, a także 3. w drugim konkursie w Klingenthal oraz drugim konkursie w Engelbergu. Zawody70. Turnieju Czterech Skoczni ukończył na 4., 4., 2. i 10. pozycji[ 16] i w całym turnieju zajął 2. miejsce[ 12] . Po jego zakończeniu zwyciężył w konkursie Pucharu Świata w Bischofshofen. W styczniu 2022 na podium cyklu stawał również w Zakopanem, gdzie zwyciężył, a także w Willingen, gdzie zajął 3. i 1. lokatę. Wystąpił naZimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022 , na których zdobył złoty medal w konkursie indywidualnym na skoczni dużej. Na skoczni normalnej był 7., w drużynie mieszanej 8., a w zespole męskim zajął 4. miejsce[ 16] .
W ramachRaw Air 2022 zwyciężył w pierwszym konkursie w Oslo. Wystartował naMistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022 . Zdobył na nich złoty medal w konkursie indywidualnym, a także brązowy w drużynowym, w którym wystąpił wraz zJohannem André Forfangiem ,Danielem-André Tande iHalvorem Egnerem Granerudem . Na zakończeniesezonu 2021/2022 Pucharu Świata wygrał konkurs w Planicy[ 16] . Znalazł się na 3. pozycji w klasyfikacji generalnej cyklu z 1231 punktami[ 12] .
WPucharze Świata 2022/2023 raz stanął na podium zawodów indywidualnych, zajmując 3. miejsce w drugim konkursie sezonu, rozgrywanym 6 listopada 2022 w Wiśle. Najczęściej w zawodach cyklu zajmował pozycje w drugiej dziesiątce[ 17] . W klasyfikacji generalnej sezon zakończył na 20. pozycji z 393 punktami[ 12] .
Wystąpił naMistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023 . Indywidualnie zajął 22. miejsce na skoczni normalnej i 19. na dużej, a w drużynie męskiej, startując wraz z Johannem André Forfangiem,Kristofferem Eriksenem Sundalem i Halvorem Egnerem Granerudem, zdobył srebrny medal[ 17] .
NaIgrzyskach Europejskich 2023 indywidualnie zajął 5. miejsce zarówno na skoczni normalnej, jak i na dużej, a w drużynie mieszanej, startując wraz zAnną Odine Strøm ,Robertem Johanssonem iEirin Marią Kvandal , zdobył srebrny medal[ 18] .
Wsezonie 2023/2024 Pucharu Świata zajmował głównie lokaty w pierwszej i drugiej dziesiątce. Dwukrotnie stanął na podium: 16 grudnia 2023 konkurs w Engelbergu ukończył na 2. pozycji, a 10 lutego 2024 w Lake Placid zajął 3. miejsce[ 18] . W klasyfikacji generalnej cyklu znalazł się na 8. pozycji z 854 punktami[ 12] . W styczniu wystąpił naMistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2024 . Zajął na nich 13. miejsce indywidualnie i 4. w drużynie[ 18] .
WLetnim Grand Prix 2024 wystąpił w konkursach indywidualnych 14 i 15 września w Wiśle oraz 5 października w Klingenthal. We wszystkich trzech zwyciężył[ 19] . Cykl ukończył na 3. pozycji w klasyfikacji generalnej z 300 punktami[ 20] . Wsezonie 2024/2025 Pucharu Świata najczęściej zajmował pozycje w pierwszej i drugiej dziesiątce. Do końca stycznia 2025 najwyżej w cyklu sklasyfikowany był na 7. miejscu. Lepsze wyniki osiągał w kolejnym miesiącu. 16 lutego stanął na podium zawodów Pucharu Świata w Sapporo, które ukoczył na 2. lokacie[ 19] .
Wystartował następnie naMistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2025 w Trondheim. Zdobył na nich złoty medal w zawodach indywidualnych na skoczni normalnej. W zawodach drużyn mieszanych, startując zAnną Odine Strøm ,Eirin Marią Kvandal iJohannem André Forfangiem , również zdobył złoto, a w zespole męskim wraz z Forfangiem,Robinem Pedersenem iKristofferem Eriksenem Sundalem uzyskał brązowy medal[ 19] . Początkowo miał również zdobyć srebrny medal w zawodach indywidualnych na skoczni dużej, ale po konkursie w kombinezonach Lindvika i Forfanga wykryto manipulacje sprzętowe, wobec czego obaj zostali w nim zdyskwalifikowani[ 21] . Następnie, w związku z toczącym się śledztwem, Lindvika zawieszono do końca sezonu w uczestnictwie w zawodachFIS [ 22] [ 23] .
W klasyfikacji generalnej Puchar Świata 2024/2025 ostatecznie ukończył na 17. miejscu z 474 punktami[ 12] .
Zwyciężył w otwierającymLetnie Grand Prix 2025 konkursie w Courchevel 9 sierpnia, a dzień później zajął 4. pozycję[ 24] . 23 sierpnia wskutek ugody z FIS został, wspólnie z Forfangiem, zawieszony za manipulacje sprzętowe na Mistrzostwach Świata 2025 na okres trzech miesięcy pomniejszonych o karę odbytą w marcu. W efekcie wykluczony został z dalszych startów w letniej części sezonu. Zachował również wszystkie zdobyte na MŚ medale[ 25] .
Wielokrotnie stawał na podiummistrzostw Norwegii . Indywidualnie zimą zdobył srebrny medal w2023 [ 26] i2024 [ 27] oraz brązowy w2018 [ 28] . Latem na skoczni normalnej zdobył złoto w2024 [ 29] , srebro w2022 [ 30] i2023 [ 31] oraz brąz w2020 [ 32] i2021 [ 33] , a na dużym obiekcie złoto w 2020[ 34] . W rozgrywanych w letniej części sezonu zawodach drużynowych, w których reprezentował okręgAkershus , zdobył złoto w2016 [ 35] , 2020[ 36] , 2022[ 37] i 2023[ 38] oraz srebro w2019 [ 39] i 2021[ 40] w zespole męskim, a także srebro w 2024[ 29] oraz brąz w 2020[ 36] , 2021[ 40] , 2022[ 37] i 2023[ 31] w drużynie mieszanej.
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca 7. 6 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 indywid. 96,5 m 102,5 m 260,7 pkt 14,3 pkt Ryōyū Kobayashi 8. 7 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 druż. miesz.[ b] 102,5 m 100,5 m 707,9 pkt (253,9 pkt ) 293,6 pkt Słowenia 1. 12 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 indywid. 140,5 m 140,0 m 296,1 pkt – 4. 14 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 druż.[ c] 121,0 m 126,5 m 922,1 pkt (215,9 pkt ) 20,6 pkt Austria
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca 14. 27 lutego 2021 Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 indywid. 102,0 m 94,5 m 248,5 pkt 20,3 pkt Piotr Żyła 6. 5 marca 2021 Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 indywid. 126,5 m 131,5 m 257,2 pkt 19,3 pkt Stefan Kraft 6. 6 marca 2021 Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 druż.[ d] 117,0 m 133,0 m 974,1 pkt (239,2 pkt ) 72,5 pkt Niemcy 22. 25 lutego 2023 Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 indywid. 97,0 m 93,0 m 233,5 pkt 28,3 pkt Piotr Żyła 19. 3 marca 2023 Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 indywid. 128,0 m 129,5 m 249,7 pkt 37,8 pkt Timi Zajc 2. 4 marca 2023 Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 druż.[ e] 125,5 m 131,5 m 1166,0 pkt (288,4 pkt ) 12,9 pkt Słowenia 1. 2 marca 2025 Trondheim Granåsen K-94 HS-102 indywid. 108,0 m 104,5 m 265,5 pkt — 1. 5 marca 2025 Trondheim Granåsen K-124 HS-138 druż. miesz.[ f] 135,0 m 132,5 m 1020,4 pkt (270,8 pkt ) — 3. 6 marca 2025 Trondheim Granåsen K-124 HS-138 druż.[ g] 137,5 m 138,5 m 1065,3 pkt (295,1 pkt ) 15,5 pkt Słowenia 29. 8 marca 2025 Trondheim Granåsen K-124 HS-138 indywid. 138,0 m DSQ 145,7 pkt 156,1 pkt Domen Prevc
Starty M. Lindvika na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo[ edytuj | edytuj kod ] Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca 1. 11–12 marca 2022 Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 indywid. 232,5 m 226,5 m 230,0 m 224,5 m 854,2 pkt – 3. 13 marca 2022 Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 druż.[ h] 221,5 m 228,0 m 1559,6 pkt (425,7 pkt ) 151,9 pkt Słowenia 13. 26–27 stycznia 2024 Tauplitz Kulm K-200 HS-235 indywid. 201,5 m 206,0 m 210,5 m –[ j] 585,2 pkt 62,2 pkt Stefan Kraft 4. 28 stycznia 2024 Tauplitz Kulm K-200 HS-235 druż.[ i] 230,0 m 182,0 m 1502,9 pkt (367,9 pkt ) 112,5 pkt Słowenia
Starty M. Lindvika na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo[ edytuj | edytuj kod ] Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca 15. 23 lutego 2016 Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 indywid. 90,0 m 88,0 m 218,4 pkt 30,2 pkt David Siegel 4. 24 lutego 2016 Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 druż. miesz.[ l] 89,5 m 93,0 m 828,2 pkt (213,0 pkt ) 54,6 pkt Słowenia 2. 24 lutego 2016 Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 druż.[ k] 87,0 m 90,5 m 838,4 pkt (207,9 pkt ) 28,3 pkt Niemcy 16. 1 lutego 2017 Park City Utah Olympic Park K-90 HS-100 indywid. 94,0 m 88,0 m 238,5 pkt 24,7 pkt Viktor Polášek 12. 3 lutego 2017 Park City Utah Olympic Park K-90 HS-100 druż.[ m] 95,0 m – 336,0 pkt (121,8 pkt ) 596,3 pkt Słowenia 4. 5 lutego 2017 Park City Utah Olympic Park K-90 HS-100 druż. miesz.[ n] 94,0 m 91,5 m 837,2 pkt (232,1 pkt ) 88,1 pkt Słowenia 1. 1 lutego 2018 Kandersteg Lötschberg-Schanze K-95 HS-106 indywid. 108,5 m 101,0 m 291,4 pkt – 3. 3 lutego 2018 Kandersteg Lötschberg-Schanze K-95 HS-106 druż.[ o] 104,0 m 104,5 m 1037,0 pkt (287,0 pkt ) 31,5 pkt Niemcy 1. 4 lutego 2018 Kandersteg Lötschberg-Schanze K-95 HS-106 druż. miesz.[ p] 103,0 m 106,5 m 869,3 pkt (248,5 pkt ) –
Starty M. Lindvika na igrzyskach olimpijskich młodzieży – szczegółowo[ edytuj | edytuj kod ] Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca 2. 16 lutego 2016 Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 indywid. 98,5 m 94,0 m 251,0 pkt 11,8 pkt Bor Pavlovčič 6. 18 lutego 2016 Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 druż. miesz.[ q] 97,0 m 95,5 m 609,9 pkt (241,5 pkt ) 99,6 pkt Słowenia 2. 19 lutego 2016 Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 sztaf. miesz.[ r] 101,0 m 337,8 pkt (130,9 pkt ) +21,1 s Rosja
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca 5. 29 czerwca 2023 Zakopane Średnia Krokiew K-95 HS-105 indywid. 100,0 m 101,5 m 254,7 pkt 15,6 pkt Daniel Tschofenig 2. 29 czerwca 2023 Zakopane Średnia Krokiew K-95 HS-105 druż. miesz.[ t] 92,5 m 94,5 m 876,7 pkt (217,6 pkt ) 62,6 pkt Austria 5. 1 lipca 2023 Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 indywid. 134,5 m 133,0 m 263,9 pkt 15,2 pkt Dawid Kubacki
Starty M. Lindvika na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo[ edytuj | edytuj kod ] Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[ edytuj | edytuj kod ] Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy 1. 1 stycznia 2020 Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-142 143,5 m 136,0 m 289,8 pkt *TCS 2019/2020 2. 4 stycznia 2020 Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 133,0 m 120,5 m 253,3 pkt *TCS 2019/2020 3. 17 stycznia 2021 Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 135,0 m 145,5 m 296,5 pkt – 4. 8 stycznia 2022 Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 133,5 m 139,0 m 291,7 pkt – 5. 16 stycznia 2022 Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 135,0 m 139,5 m 294,6 pkt – 6. 30 stycznia 2022 Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 140,0 m 144,5 m 243,8 pkt – 7. 5 marca 2022 Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 129,0 m 131,0 m 270,4 pkt *RA 2022 8. 27 marca 2022 Planica Letalnica K-200 HS-240 241,5 m 245,5 m 455,1 pkt *Loty 2021/2022
Sezon PŚ 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce Razem 2015/2016 – – – – 2016/2017 – – – – 2017/2018 – – – – 2018/2019 – – – – 2019/2020 2 1 2 5 2020/2021 1 1 3 5 2021/2022 5 2 3 10 2022/2023 – – 1 1 2023/2024 – 1 1 2 2024/2025 – 1 – 1 2025/2026 – – – – Suma 8 6 10 24
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[ edytuj | edytuj kod ] Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca 1. 15 grudnia 2019 Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 131,0 m 134,5 m 269,5 pkt 3. 7,5 pkt Ryōyū Kobayashi 2. 1 stycznia 2020 Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-142 143,5 m 136,0 m 289,8 pkt 1. – 3. 4 stycznia 2020 Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 133,0 m 120,5 m 253,3 pkt 1. – 4. 6 stycznia 2020 Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 139,0 m 137,0 m 289,4 pkt 3. 11,5 pkt Dawid Kubacki 5. 8 lutego 2020 Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 140,0 m 143,0 m 262,4 pkt 2. 4,0 pkt Stephan Leyhe 6. 6 grudnia 2020 Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 131,5 m 127,0 m 240,6 pkt 3. 0,9 pkt Halvor Egner Granerud 7. 29 grudnia 2020 Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 126,5 m 135,5 m 285,2 pkt 3. 5,9 pkt Karl Geiger 8. 6 stycznia 2021 Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 137,0 m 140,5 m 280,4 pkt 2. 20,3 pkt Kamil Stoch 9. 17 stycznia 2021 Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 135,0 m 145,5 m 296,5 pkt 1. – 10. 13 lutego 2021 Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 133,0 m 141,5 m 267,8 pkt 3. 1,1 pkt Ryōyū Kobayashi 11. 5 grudnia 2021 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 122,0 m 124,0 m 255,2 pkt 2. 6,7 pkt Jan Hörl 12. 12 grudnia 2021 Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 126,0 m 141,0 m 256,6 pkt 3. 6,2 pkt Ryōyū Kobayashi 13. 19 grudnia 2021 Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 133,0 m 138,5 m 293,5 pkt 3. 12,5 pkt Ryōyū Kobayashi 14. 5 stycznia 2022 Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 137,5 m 135,5 m 286,6 pkt 2. 4,7 pkt Ryōyū Kobayashi 15. 8 stycznia 2022 Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 133,5 m 139,0 m 291,7 pkt 1. – 16. 16 stycznia 2022 Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 135,0 m 139,5 m 294,6 pkt 1. – 17. 29 stycznia 2022 Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 137,0 m – 107,0 pkt 3. 8,6 pkt Ryōyū Kobayashi 18. 30 stycznia 2022 Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 140,0 m 144,5 m 243,8 pkt 1. – 19. 5 marca 2022 Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 129,0 m 131,0 m 270,4 pkt 1. – 20. 27 marca 2022 Planica Letalnica K-200 HS-240 241,5 m 245,5 m 455,1 pkt 1. – 21. 6 listopada 2022 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 131,0 m 133,5 m 277,0 pkt 3. 10,0 pkt Dawid Kubacki 22. 16 grudnia 2023 Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 138,0 m 135,5 m 315,1 pkt 2. 1,7 pkt Pius Paschke 23. 10 lutego 2024 Lake Placid MacKenzie Intervale K-115 HS-128 121,5 m 133,0 m 277,8 pkt 3. 1,1 pkt Lovro Kos 24. 16 lutego 2025 Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 136,0 m 131,0 m 274,2 pkt 2. 4,2 pkt Ryōyū Kobayashi
stan na 23 listopada 2025
stan na 21 listopada 2025
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota 1. 14 września 2024 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 133,0 m 135,5 m 282,4 pkt 2. 15 września 2024 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 139,5 m 131,5 m 284,3 pkt 3. 5 października 2024 Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 137,0 m 138,5 m 274,9 pkt 4. 9 sierpnia 2025 Courchevel Tremplin du Praz K-125 HS-132 126,0 m 126,0 m 277,7 pkt
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie [ edytuj | edytuj kod ] Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca 1. 5 października 2019 Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 148,0 m –[ j] 136,6 pkt 2. 1,0 pkt Anže Lanišek 2. 5 września 2021 Szczuczyńsk Burabaj K-90 HS-99 97,0 m 89,0 m 249,2 pkt 2. 9,4 pkt Halvor Egner Granerud 3. 5 września 2021 Szczuczyńsk Burabaj K-90 HS-99 95,0 m 87,0 m 211,8 pkt 3. [ v] 9,6 pkt Halvor Egner Granerud 4. 14 września 2024 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 133,0 m 135,5 m 282,4 pkt 1. – 5. 15 września 2024 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 139,5 m 131,5 m 284,3 pkt 1. – 6. 5 października 2024 Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 137,0 m 138,5 m 274,9 pkt 1. – 7. 9 sierpnia 2025 Courchevel Tremplin du Praz K-125 HS-132 126,0 m 126,0 m 277,7 pkt 1. –
stan po zakończeniu LGP 2025
stan po zakończeniu LGP 2025
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[ edytuj | edytuj kod ] Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota 1. 6 stycznia 2018 Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 138,5 m 136,0 m 263,5 pkt 2. 10 lutego 2018 Iron Mountain Pine Mountain Jump K-120 HS-133 137,0 m 135,5 m 291,5 pkt 3. 24 lutego 2018 Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 146,0 m 133,0 m 271,5 pkt 4. 25 lutego 2018 Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 140,0 m 141,0 m 282,6 pkt 5. 8 grudnia 2018 Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 129,5 m 131,0 m 256,9 pkt 6. 9 grudnia 2018 Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 137,0 m 140,0 m 280,2 pkt 7. 10 lutego 2019 Iron Mountain Pine Mountain Jump K-120 HS-133 124,5 m 133,5 m 271,6 pkt 8. 24 lutego 2019 Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 116,0 m 115,0 m 278,2 pkt 9. 2 marca 2019 Rena Renabakkene K-124 HS-139 140,5 m 133,0 m 268,3 pkt 10. 3 marca 2019 Rena Renabakkene K-124 HS-139 124,0 m 128,5 m 222,8 pkt
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie [ edytuj | edytuj kod ] Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca 1. 9 grudnia 2017 Whistler Whistler Olympic Park K-95 HS-104 97,0 m 100,5 m 264,0 pkt 3. 3,7 pkt Tomasz Pilch 2. 28 grudnia 2017 Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 137,5 m 127,5 m 268,9 pkt 3. 7,4 pkt Ulrich Wohlgenannt 3. 6 stycznia 2018 Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 138,5 m 136,0 m 263,5 pkt 1. – 4. 7 stycznia 2018 Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 136,0 m 135,5 m 275,1 pkt 2. 1,9 pkt David Siegel 5. 20 stycznia 2018 Erzurum Kiremitliktepe K-125 HS-140 133,5 m 140,5 m 257,2 pkt 3. 11,4 pkt David Siegel 6. 20 stycznia 2018 Erzurum Kiremitliktepe K-125 HS-140 136,0 m 135,0 m 282,9 pkt 2. 5,3 pkt Anže Lanišek 7. 10 lutego 2018 Iron Mountain Pine Mountain Jump K-120 HS-133 137,0 m 135,5 m 291,5 pkt 1. – 8. 11 lutego 2018 Iron Mountain Pine Mountain Jump K-120 HS-133 144,0 m 139,5 m 255,6 pkt 3. 8,2 pkt Halvor Egner Granerud 9. 24 lutego 2018 Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 146,0 m 133,0 m 271,5 pkt 1. – 10. 25 lutego 2018 Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 140,0 m 141,0 m 282,6 pkt 1. – 11. 4 marca 2018 Rena Renabakkene K-124 HS-139 139,0 m 135,0 m 291,0 pkt 2. 6,0 pkt Manuel Poppinger 12. 8 grudnia 2018 Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 129,5 m 131,0 m 256,9 pkt 1. – 13. 9 grudnia 2018 Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 137,0 m 140,0 m 280,2 pkt 1. – 14. 6 stycznia 2019 Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 129,5 m 130,0 m 218,9 pkt 3. [ w] 14,9 pkt Tilen Bartol 15. 6 stycznia 2019 Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 131,0 m – 116,5 pkt 3. 2,2 pkt Moritz Baer 16. 10 lutego 2019 Iron Mountain Pine Mountain Jump K-120 HS-133 124,5 m 133,5 m 271,6 pkt 1. – 17. 24 lutego 2019 Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 116,0 m 115,0 m 278,2 pkt 1. – 18. 2 marca 2019 Rena Renabakkene K-124 HS-139 140,5 m 133,0 m 268,3 pkt 1. – 19. 3 marca 2019 Rena Renabakkene K-124 HS-139 124,0 m 128,5 m 222,8 pkt 1. –
stan po zakończeniu sezonu 2024/2025
stan po zakończeniu LPK 2025
stan po zakończeniu sezonu 2024/2025
↑ Drużyna składa się z jednej biegaczki i biegacza narciarskiego, skoczkini i skoczka narciarskiego, a także kombinatora norweskiego. Zawody składają się z trzech skoków (skoczkini, skoczek, kombinator norweski) na skoczni HS100 i biegu sztafetowego 3×3,3 km s. dowolnym (biegaczka, biegacz narciarski oraz kombinator norweski). ↑a b Skład zespołu:Anna Odine Strøm ,Robert Johansson ,Silje Opseth i Marius Lindvik ↑a b Skład zespołu:Halvor Egner Granerud ,Daniel-André Tande ,Robert Johansson i Marius Lindvik ↑a b Skład zespołu: Marius Lindvik,Daniel-André Tande ,Johann André Forfang iRobert Johansson ↑a b Skład zespołu:Johann André Forfang ,Kristoffer Eriksen Sundal , Marius Lindvik iHalvor Egner Granerud ↑a b Skład zespołu:Anna Odine Strøm , Marius Lindvik,Eirin Maria Kvandal iJohann André Forfang ↑a b Skład zespołu:Johann André Forfang ,Robin Pedersen ,Kristoffer Eriksen Sundal i Marius Lindvik ↑a b Skład zespołu:Johann André Forfang ,Daniel-André Tande ,Halvor Egner Granerud i Marius Lindvik ↑a b Skład zespołu:Robin Pedersen ,Daniel-André Tande , Marius Lindvik iJohann André Forfang ↑a b Seria konkursowa została odwołana. ↑a b Skład zespołu: Marius Lindvik,Are Sumstad ,Robin Pedersen iHalvor Egner Granerud ↑a b Skład zespołu:Anna Odine Strøm ,Halvor Egner Granerud ,Silje Opseth i Marius Lindvik ↑a b Skład zespołu:Fredrik Villumstad ,Erik Johannessen ,Jesper Ødegaard i Marius Lindvik ↑a b Skład zespołu:Silje Opseth , Marius Lindvik,Anna Odine Strøm iFredrik Villumstad ↑a b Skład zespołu:Fredrik Villumstad ,Jesper Ødegaard ,Thomas Aasen Markeng , Marius Lindvik ↑a b Skład zespołu:Silje Opseth ,Fredrik Villumstad ,Anna Odine Strøm i Marius Lindvik ↑a b Skład zespołu:Anna Odine Strøm ,Einar Lurås Oftebro i Marius Lindvik ↑a b Skład zespołu:Anna Odine Strøm , Marius Lindvik,Einar Lurås Oftebro ,Martine Engebretsen iVebjørn Hegdal ↑a b Gospodarzem Igrzysk Europejskich 2023 był Kraków, jednak konkursy skoków narciarskich rozegrano w Zakopanem. ↑a b Skład zespołu:Anna Odine Strøm ,Robert Johansson ,Eirin Maria Kvandal i Marius Lindvik ↑a b Skład zespołu:Anders Ladehaug , Marius Lindvik,Sverre Aas Myhr iJesper Ødegaard ↑ Ex aequo zDaniłem Sadriejewem ↑ Ex aequo zPiusem Paschke ↑ Rekordy życiowe skoczków narciarskich . skokinarciarskie.pl. [dostęp 2024-02-28].↑ Wisla (POL) Men's HS134 Extended start list . fis-ski.com. [dostęp 2020-11-21]. (ang.) .↑ Marius LINDVIK - Athlete Biography - Ski Jumping; Season 2015 . fis-ski.com. [dostęp 2021-09-29]. (ang.) .↑a b Marius LINDVIK - Athlete Biography - Ski Jumping; Season 2016 . fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.) .↑ Youth Olympic Winter Games Lillehammer (NOR) . fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.) .↑ Marius LINDVIK - Athlete Biography - Ski Jumping; Season 2017 . fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.) .↑a b Marius LINDVIK - Athlete Biography - Ski Jumping; Season 2018 . fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.) .↑a b Marius LINDVIK - Athlete Biography - Ski Jumping; Continental Cup Standings . fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.) .↑a b Marius LINDVIK - Athlete Biography - Ski Jumping; Season 2019 . fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.) .↑a b c Marius LINDVIK - Athlete Biography - Ski Jumping; Season 2020 . fis-ski.com. [dostęp 2020-07-23]. (ang.) .↑ Adam Bucholz: PŚ w Ruce: Tande znów najlepszy, dyskwalifikacje Norwegów i Słoweńców . skijumping.pl, 2019-11-30. [dostęp 2019-12-23]. ↑a b c d e f g h i j k Marius LINDVIK - Athlete Biography - Ski Jumping; World Cup Standings . fis-ski.com. [dostęp 2025-07-18]. (ang.) .↑a b c Marius LINDVIK - Athlete Biography - Ski Jumping; Season 2021 . fis-ski.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.) .↑ Dominik Formela: Loty w Planicy bez Lindvika . skijumping.pl, 2020-12-10. [dostęp 2021-10-05]. ↑ Dominika Wierzba: Marius Lindvik opuścił klinikę w Innsbrucku . skijumping.pl, 2021-01-03. [dostęp 2021-10-05]. ↑a b c d Marius LINDVIK - Athlete Biography - Ski Jumping; Season 2022 . fis-ski.com. [dostęp 2022-04-22]. (ang.) .↑a b Marius LINDVIK - Athlete Biography - Ski Jumping; Season 2023 . fis-ski.com. [dostęp 2023-08-23]. (ang.) .↑a b c Marius LINDVIK - Athlete Biography - Ski Jumping; Season 2024 . fis-ski.com. [dostęp 2024-06-12]. (ang.) .↑a b c Marius LINDVIK - Athlete Biography - Ski Jumping; Season 2025 . fis-ski.com. [dostęp 2025-07-18]. (ang.) .↑a b Marius LINDVIK - Athlete Biography - Ski Jumping; Grand Prix Standings . fis-ski.com. [dostęp 2025-07-18]. (ang.) .↑ Adam Bucholz: MŚ w Trondheim: Domen niczym Nika! Kolejne złoto rodziny Prevców. Dyskwalifikacje Norwegów! . skijumping.pl, 2025-03-08. [dostęp 2025-07-18]. ↑ Adam Bucholz: Lindvik i Forfang zawieszeni przez FIS! . skijumping.pl, 2025-03-12. [dostęp 2025-07-18]. ↑ Adam Bucholz: FIS odwiesza norweskich skoczków! . skijumping.pl, 2025-04-01. [dostęp 2025-07-18]. ↑ Marius LINDVIK - Athlete Biography - Ski Jumping; Season 2026 . fis-ski.com. [dostęp 2025-08-23]. (ang.) .↑ Dominik Formela: „Zawodnicy są rozczarowani zawieszeniem, ale czują ulgę” – prawniczka Norwegów o ugodzie z FIS . skijumping.pl, 2025-08-23. [dostęp 2025-08-23]. ↑ Adam Bucholz: Mistrzostwa Norwegii w Renie: Pierwszy złoty medal Graneruda . skijumping.pl, 2023-01-08. [dostęp 2025-10-19]. ↑ Adam Bucholz: Kvandal i Forfang mistrzami Norwegii, dyskwalifikacja Johanssona! . skijumping.pl, 2024-03-19. [dostęp 2025-10-19]. ↑ Piotr Bąk: Robert Johansson nokautuje w mistrzostwach Norwegii . skijumping.pl, 2018-02-28. [dostęp 2025-10-19]. ↑a b Adam Bucholz: Kvandal i Lindvik nokautują rywali na Mistrzostwach Norwegii . skijumping.pl, 2024-10-19. [dostęp 2025-10-19]. ↑ Adam Bucholz: Mistrzostwa Norwegii w Oslo: Bjoerseth i Tande górą na Midtstubakken . skijumping.pl, 2022-10-29. [dostęp 2025-10-19]. ↑a b Adam Bucholz: Mistrzostwa Norwegii w Oslo: Złote medale dla Kvandal i Graneruda . skijumping.pl, 2023-10-28. [dostęp 2025-10-19]. ↑ Dominik Formela: Tande i Opseth indywidualnymi mistrzami Norwegii . skijumping.pl, 2020-10-30. [dostęp 2025-10-19]. ↑ Adam Bucholz: Westerheim i Opseth mistrzami Norwegii na Midtstubakken . skijumping.pl, 2021-10-30. [dostęp 2025-10-19]. ↑ Dominik Formela: Lindvik i Kvandal letnimi mistrzami Norwegii . skijumping.pl, 2020-10-16. [dostęp 2025-10-19]. ↑ Dominik Formela: Akershus drużynowym mistrzem Norwegii . skijumping.pl, 2016-10-30. [dostęp 2025-10-19]. ↑a b Dominik Formela: Za nami konkursy drużynowe Mistrzostw Norwegii . skijumping.pl, 2020-10-31. [dostęp 2025-10-19]. ↑a b Adam Bucholz: Mistrzostwa Norwegii w Oslo: Zwycięstwo drużyny Lindvika i Graneruda, Tande ze złotem w mikście . skijumping.pl, 2022-10-30. [dostęp 2025-10-19]. ↑ Adam Bucholz: Mistrzostwa Norwegii w Oslo: Zespół Graneruda i Lindvika z drużynowym złotem . skijumping.pl, 2023-10-29. [dostęp 2025-10-19]. ↑ Dominik Formela: Lundby i Johansson letnimi mistrzami Norwegii, Oppland najlepszym okręgiem . skijumping.pl, 2019-10-26. [dostęp 2025-10-19]. ↑a b Dominik Formela: Skok Tandego na wagę złota . skijumping.pl, 2021-10-31. [dostęp 2025-10-19]. ↑a b c d e f g Marius LINDVIK - Athlete Biography - Ski Jumping . fis-ski.com. [dostęp 2024-06-01]. (ang.) .↑a b c d e f g h i j k l m n LINDVIK Marius 1998.07.27 NOR . wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-06-01].Skocznia normalna Skocznia duża Skocznia duża – drużynowo Skocznia normalna Skocznia normalna
Skocznia normalna Skocznia duża Skocznia duża drużynowo Skocznia normalna drużynowo Skocznia normalna Skocznia duża Skocznia normalna drużynowo Skocznia normalna drużynowo Skocznia duża drużynowo
Złoty medal Srebrny medal Brązowy medal
Złoty medal Srebrny medal Brązowy medal
Złoty medal Srebrny medal Brązowy medal
Złoty medal Srebrny medal Brązowy medal
Złoty medal Srebrny medal Brązowy medal
Złoty medal Srebrny medal Brązowy medal
Zwycięzcy edycji zimowych Zwycięzcy edycji letnich
Indywidualnie Skocznia normalna indywidualnie Skocznia duża indywidualnie Drużynowo 1987: Oslo(Johnsen ,Nilsen ,Hansson ,Opaas ) 1988: Sør-Trøndelag(R. A. Berg ,Pedersen ,H. Stjernen ,Eidhammer ) 1989: Sør-Trøndelag(Pedersen ,Johansen ,Trøen ,Eidhammer ) 1990: Buskerud(Meløe ,Sørensen ,Gruben ,Fidjestøl ) 1991: Oslo(Eirik Bredesen ,Johnsen ,Johanssen ,Espen Bredesen ) 1992: Akershus(Espen Bredesen ,Ø. Berg ,Olijnyk ,Ottesen ) 1993: Akershus(Espen Bredesen ,Ø. Berg ,Ottesen ,Müller ) 1994: Hedmark(Rustad ,Mathisen ,Solhaug ,Kvarstad ) 1995: Sør-Trøndelag(Myrbakken ,Ljøkelsøy ,Børset ,Vorvik ) 1996: Buskerud(Bråthen ,Håre ,Holseter ,Halvorsen ) 1997: Sør-Trøndelag(Ljøkelsøy ,Lie ,Tuff ,Vorvik ) 1998: Sør-Trøndelag(Vorvik ,Lie ,Børset ,Ljøkelsøy ) 1999: Sør-Trøndelag(Ljøkelsøy ,Meyer ,Lie ,Ingebrigtsen ) 2000: Sør-Trøndelag(Ljøkelsøy ,Solem ,Lie ,Ingebrigtsen ) 2001: Sør-Trøndelag(Ingebrigtsen ,Solem ,Lie ,Ljøkelsøy ) 2002: Akershus(Evensen ,Næss ,Stensrud ,Romøren ) /Buskerud(Andersen ,E. Enger ,O. C. Enger ,Pettersen ) 2003: Sør-Trøndelag(Lie ,P. Tande ,Meyer ,Solem ) 2004: Sør-Trøndelag(Solem ,Rostad ,Ingebrigtsen ,Ljøkelsøy ) 2005: Akershus(Vilberg ,Solheim ,Hilde ,Romøren ) 2006: Buskerud(Lobben ,Egeberg ,Jacobsen ,Pettersen ) 2007: Akershus(Stensrud ,Sorsell ,Romøren ,Hilde ) 2008: Akershus(Stensrud ,Sorsell ,Romøren ,Hilde ) 2009: Akershus(Romøren ,Sorsell ,Vilberg ,Hilde ) 2010: Akershus(Swensen ,Velta ,Hilde ,Romøren ) 2011: Akershus(Sorsell ,Halvorsen ,Velta ,Hilde ) 2012: Oppland(Bjerkeengen ,Hagemoen ,Johansson ,Gangnes ) 2013: Akershus(Sorsell ,Grimsrud ,Halvorsen ,Hilde ) 2014: Nord-Trøndelag(A. Stjernen ,Brandt ,Ingvaldsen ,Bardal ) 2015: Akershus(Hilde ,Granerud ,Sorsell ,Velta ) 2016–2018 2019: Oppland(Buskum ,Myhren ,Johansson ,Markeng )