| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie | |
| Odznaczenia | |
  | |
Maria Hanna Molicka z domuHamberger (ur.23 listopada1931 r. wNowej Wilejce, zm.15 lipca2014 r. weWrocławiu) –polskaarchitektka.
Urodziła się 23 listopada 1931 r. w Nowej Wilejce[1]. W 1950 r. przyjechała do Wrocławia, zdawać na wydział architektury Politechniki Wrocławskiej, ale po ogłoszeniu wyników okazało się, że jej dokumenty aplikacyjne zaginęły. W związku z tym z powodzeniem starała się o przyjęcie na studia architektoniczne na Politechnice Śląskiej w Gliwicach, odbywane pod kierunkiemMariana Thullie,Tadeusza Todorowicza-Todorowskiego iHenryka Śmiałowskiego. W 1954 r. przenosi się do Wrocławia, kontynuować studia uAndrzeja Frydeckiego,Władysława Czarneckiego iOskara Muchy. Kilka dni po ukończeniu studiów, podejmuje pracę we wrocławskim Miastoprojekcie i tam wraz z m.in. mężem tworzyła plany zabudowy wielu kwartałów miasta m.in. osiedliSzczepin,Popowice iPrzyjaźni. Ponadto brała udział w licznych konkursach architektonicznych i architektoniczno-urbanistycznych, m.in. naPanoramę Racławicką,Hotel Wrocław przyul. Powstańców Śląskich ipl. Dominikański we Wrocławiu, jednak nie wygrała w tych postępowaniach[2]. Dwukrotnie otrzymała nagrodę Mister Wrocławia (1968 –trzy bloki mieszkalne przyul. Mikołaja Reja, 1989) za budynki mieszkalne jedno i wielorodzinne[1], a w 1992 r. w konkursie Towarzystwa Miłośników Wrocławia na Najładniejszy Budynek Roku 1992 zdobyła pierwszą nagrodę za budynek Pekao SA (wspólnie zEwą Zlat) i drugą nagrodę za siedzibę Instytutu Filologii Angielskiej Uniwersytetu Wrocławskiego[2].
Do jej najważniejszych realizacji należą:
Od 1956 r. członkini[3] i aktywna działaczka SARP[1]. Do dnia ogłoszenia stanu wojennego radna dzielnicy WrocławiaStare Miasto[3].
Żona architektaWitolda Molickiego[1].
Zmarła 15 lipca 2014 r. we Wrocławiu i została pochowana naCmentarzu Grabiszyńskim[1].