Makasar (Makassar; w latach 1970–1999Ujung Pandang) – miasto wIndonezji, na południowo-zachodnim wybrzeżuwyspyCelebes. Jest ośrodkiem administracyjnymprowincjiCelebes Południowy[2].
Już w XIV wieku był to ważny port, znany Chińczykom. W 1512 roku dotarli tu Portugalczycy, którzy wkrótce opanowali i zasiedlili to miejsce. W 1607 r. powstała tufaktoriaholenderskiejKompanii Wschodnioindyjskiej. Holendrzy zdobyli miasto w 1667 roku. W roku 1848 Makasar stał się wolnym portem. W latach 1946–1949 był stolicą postholenderskiejIndonezji Wschodniej. Od 1949 r. należy do Indonezji[3]. Stał się siedzibą rzymskokatolickiejarchidiecezji Makassar.
Wcześniej miasto nosiło nazwęUjung Pandang lubUjungpandang[2].
Makasar jest jednym z głównych portów morskich kraju (eksportkopry,kawy,rotangu,drewna,kauczuku) i miast kraju, liczy 1,3 mln mieszkańców (2003).
W mieście zlokalizowany jest przemysł stoczniowy, spożywczy, włókienniczy, metalowy. Rozwinięte jest rzemiosło artystyczne (wyroby zesrebra). Makasar jest ważnym węzłem komunikacyjnym. Ma międzynarodowy port lotniczy i uniwersytet (Universitas Hasanuddin, zał. w 1956 roku).
W mieście znajduje się wielkimeczet orazmauzoleum księcia jawajskiegoDiponegoro. Pamiątką kolonialną jest pięciokątny Fort Rotterdam (obecnie muzeum, szkoła artystyczna ibursa)[3].
Joseph Conrad umieścił w mieście niektóre epizody swoich powieści –Wyrzutka orazFreji z siedmiu wysp[3].
