.jpg) Mudżamma – rządowy budynek przy placu | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||
Położenie na mapie Egiptu  | |||
 30°02′40,0″N 31°14′08,0″E/30,044444 31,235556 | |||
| |||
Majdan at-Tahrir,plac Tahrir (ar. ميدان التحرير,[meˈdæːnettæħˈɾiːɾ] pol. tłum.Plac Wyzwolenia) – głównyplac i centrumKairu wEgipcie. NazywanySercem Kairu. Ma powierzchnię ok. 8000 m²[1]
Plac został pierwotnie nazwanyMajdan al-Isma’ilijja na cześć XIX w. władcyIsmaila Paszy, na którego zlecenie zaprojektowano nowe centrum stolicy. Po rewolucji egipskiej w 1952 roku, plac otrzymał obecną nazwę.
Majdan at-Tahrir położony jest przy północnym krańcu zabytkowej ulicyKasr al-Ajn, w dzielnicyKasr an-Nil. Oprócz wspomnianej ulicy, do placu dochodzą od zachodu i wschoduSzari at-Tahrir, od północyMirit Barha, od północnego wschodu –Szari Tala al-Harb, od południowego wschoduSzari Muhammad Mahmud.
Plac utworzony został na miejscubrytyjskich barakówKasr an-Nil. W latach 60. XX w., kiedyNaser realizacji centralizacji w styluZSRR, wzniesiono przy placu dwa bloki dla urzędników oraz kilka dworców, które obsługują połączenia z każdą częścią kraju. W latach 70. XX w., gdyAnwar as-Sadat odrzucił propagowaną przez poprzednika doktrynę tzw.socjalizmu arabskiego na rzecz politykiotwartych drzwi (infitah) w stosunku dokapitalizmuzachodnioeuropejskiego przy placu wybudowano liczneszklane wieżowce.
Układ drogowy placu jest ukształtowany w formieronda z dużym trawnikiem pośrodku. UlicaMirit Barha nie łączy się bezpośrednio z rondem, lecz przechodzi jego skrajem. Między rondem i ulicąMirit Barha powstał dzięki temu duży, trójkątny skwer na którym znajduje się pomnik Umara Makrama. Plac Tahrir pełni rolę głównego węzła komunikacji miejskiej.
W okolicy Majdan at-Tahrir znajdują się:Muzeum Egipskie w Kairze, budynki centrali Narodowej Partii Demokratycznej, wklęsły rządowy budynek biurowyMudżamma (siedziba ministerstw: Spraw Wewnętrznych, oraz Zdrowia i Edukacji, a także siedziba gubernatora miasta), budynek siedzibyLigi Arabskiej, Hotel Nile Hilton, Hotel Cleopatra, centrum kampusu Amerykańskiego Uniwersytetu w Kairze, budynki Ministerstwa Spraw Zagranicznych, meczet Umara Makrama i Instytut Goethego. Wokół placu i na przyległych ulicach znajdują się liczne kawiarnie, z których można obserwować toczące się życie na Majdan at-Tahrir. Około 250 m na południowy zachód od placu mieści się ambasadaUSA.
Przy placu znajduje się wejścia do stacjikairskiego metra Anwar as-Sadat (Sadat Station), które jest centrum skrzyżowania dwóch linii. Wejścia do tej stacji są wykorzystywane jako przejścia podziemne, zapewniające połączenie dworców i znajdujących się przy placu budynków z głównymi ulicami odchodzącymi od Majdan at-Tahir.
W roku 1993 w budynkuWadi el-Nil wybuchła bomba podłożona przez radykalnąislamską organizacjęBracia Muzułmańscy. 16 marca owego roku, wybuch bomby uszkodził pięć autobusów turystycznych przy Muzeum Egipskim. A 18 września 1997 również pod tym muzeum w wyniku wybuchu bomby zginęło 9niemieckich turystów oraz ich kierowca. 30 kwietnia 2005 roku w tym samym miejscu zamachowiec samobójca, zdetonował bombę raniąc siedem, w tym czterech obcokrajowców.
Plac jest tradycyjnym miejscem dla wielu większych protestów i demonstracji. Wielkie zamieszki miały tu miejsce: w 1952 roku przeciwko dominacji brytyjskiej w Egipcie, korupcji i postawie moralnej władz[2]; 18-19 stycznia 1977 roku przeciwko polityce gospodarczej prezydenta Anwara SadataInfitah (79 osób zginęło, a setki zostało rannych), w marcu 2003 roku (protest przeciwko wojnie wIraku) organizowany przez radykalnych islamistów oraz krwawe protesty i zamieszki wstyczniu 2011 roku. 1 lutego 2011 w na placu doszło do najliczniejszych wystąpień od czasu wybuchu protestów. W zorganizowanym tam „Marszu Miliona” uczestniczyło co najmniej milion osób. Od 2 lutego dochodziło tam do wielkich starć między zwolennikami prezydentaHusniego Mubaraka, a jego przeciwnikami. Od 18 listopada 2011 trwały tam zamieszki pomiędzy protestującym przeciwko rządom generałów a wojskiem. Zginęło tam ponad 40 osób, a ponad 2000 zostało rannych.
