Magnolia (MagnoliaL.) –rodzajdrzew lubkrzewów, należący do rodzinymagnoliowatych (Magnoliaceae). W zależności od ujęcia zaliczane są tu wszystkie gatunki z rodziny pozatulipanowcami i wówczas wyróżnia się tu od ok. 220[4] do ok. 320[5] albo dzielone są one na kilkanaście rodzajów, z których do wąsko ujmowanego rodzajuMagnolia zaliczanych jest od ok. 20[6] do 120[7] gatunków.
Magnolie rosną dziko w Azji Wschodniej oraz Ameryce Północnej (w szerokim ujęciu także w północnej części Ameryki Południowej)[4]. Poza naturalnymzasięgiem są często uprawiane jakorośliny ozdobne, w tym także w Polsce (ok. 25 gatunków jest mrozoodpornych w stopniu umożliwiającym uprawę w chłodnym klimacie umiarkowanym)[8]. Nazwa rodzajuMagnolia została nadana przezCharlesa Plumiera dla upamiętnienia francuskiego botanikaPierre'a Magnola[7].
Różnej wysokościdrzewa, często niewielkie, dorastające do wysokości 5 m. Mają zwartą lub świetlistą koronę. Rozgałęziają się nisko nad ziemią. Pojedyncze duże pąki osadzone są na końcach pędów.
Zwykle efektowne, duże. Mają one barwę u różnych odmian od białej do czerwonej, poprzez różne odcienie różu, wyhodowano także odmiany o kwiatach żółtych.Okwiat składa się z dwóch okółków listków po 3–6. Mieszańce ogrodowe i niektóre gatunki kwitną bardzo obficie, a kwiaty rozwijają się wiosną, jeszcze przed pojawieniem się liści (kwiecień–maj). Czasami zdarza się, że jesienią zakwitają ponownie, choć już nie tak obficie. Szereg magnolii kwitnie latem już po rozwinięciu liści np. magnolia parasolowata, Siebolda i szerokolistna.
W przygotowanej przez organizacjęIUCNCzerwonej księdze gatunków zagrożonych opracowano blisko 60 gatunków z rodzajuMagnolia z których 51 uznano za w różnym stopniu zagrożone wyginięciem w skali świata[12]. Według kategorii zagrożenia są to:
Ponadto na wspomnianej liście trzy gatunki –M. lotungensis,M. odor iM. officinalis sklasyfikowano jako bliskie zagrożenia (kategoria NT), natomiast trzy kolejne taksony –M. singapurensis,M. liliifera iM. praecalva uznano za gatunki najniższej troski (kategoria LC). Dla dwóch z opracowywanych gatunków nie udało się sprecyzować stopnia zagrożenia z powodu niewystarczającej obecnie ilości danych na ich temat (kategoria DD). Są toM. griffithii iM. henryi[12].
Jakoroślina ozdobna. Ze względu na okazałe kwiaty są sadzone w parkach, ogrodach botanicznych i ogródkach przydomowych.
Sposób uprawy: Sadzi się je w dole wypełnionym przygotowaną wcześniej żyzną ziemią zmieszaną z obornikiem lub torfem. Po zasadzeniu roślinę podlewa się, a glebę wokół ściółkuje korą lub torfem. Pomoże to utrzymać właściwą wilgotność gleby oraz uchroni korzenie przed przemarznięciem. Magnolie mają kruche korzenie i bardzo źle znoszą przesadzanie. Od marca do początku lipca nawozi się kilka razy niewielką ilością nawozów mineralnych wieloskładnikowych lub jednorazowo nawozem o przedłużonym działaniu. Przed zimą wokół młodych sadzonek dobrze jest obsypać kopczyk z trocin lub kory, a całą sadzonkę okryć jutowym workiem lub słomą. U starszych roślin nie jest to konieczne. Magnolii nie przycina się.
Wymagania : Magnolie najlepiej rosną w miejscach zasłoniętych od wiatru, na stanowiskach słonecznych lub półcienistych. Większość gatunków potrzebuje głębokiej i żyznej gleby, o odczynie lekko kwaśnym. Młode rośliny są wrażliwe na silne mrozy, starsze drzewa są odporne na mróz. Jednak przy silnych mrozach u niektórych gatunków i odmian przemarzają pąki kwiatowe.
Jako środek leczniczy. Kora i pączki magnolii wielkokwiatowej, japońskiej, nagiej i lekarskiej mają własności lecznicze.
Jako przyprawa. Marynowane płatki kwiatowe magnolii nagiej oraz sproszkowane liście magnolii japońskiej są używane na Dalekim Wschodzie do przyprawianiaryżu[13]
Magnolie rzadko atakowane są przez choroby i szkodniki. Przy podlewaniu magnolii nie wolno zwilżać wodą liści, gdyż sprzyja to szerzeniu się chorób bakteryjnych i grzybowych.
Przędziorki. Objawy: rozjaśnienia blaszki liściowej, na spodniej stronie bardzo drobne (0,2 mm) pajęczaki i delikatna pajęczynka. Zwalczanie: przy dużej ilości szkodnika opryskiwanie środkami przędziorkobójczymi.
Mszyce. Atakują głównie wierzchołki pędów i młode liście. Rośliny słabo rosną, a zaatakowane miejsca pokryte są ogromną ilością mszyc i lepką wydzieliną. Zwalcza się je opryskiwaniem preparatami mszycobójczymi.
Choroby bakteryjne. Objawy: drobne, czarne plamki na liściach, wokół których liście żółkną i deformują się. Przyczyną jest bakteriaPseudomonas syringae. Zarażone pędy czernieją i obumierają. Zarażone pędy usunąć i spalić, a całą roślinę opryskiwać kilka razy preparatem Miedzian 50WP.
Choroby grzybowe. Rzadko atakują magnolię. Można je rozpoznać po plamach, deformacjach i przebarwieniach liści oraz skupiskach grzybni na liściach. Zwalcza się kilkukrotnym opryskiwaniem środkami grzybobójczymi. Aby zapobiec szerzeniu się chorób grzybowych należy jesienią zgrabić i spalić liście spod magnolii.
Myszy inorniki. Mogą obgryzać korę wokół nasady pnia. Rany trzeba zamalować maścią sadowniczą lub farbą emulsyjną z dodatkiem Topsinu lub Benlate. Szkodniki zwalczać za pomocą środków chemicznych lub odstraszać.
Maciej Mynett, Magdalena Tomżyńska: Krzewy i drzewa ozdobne. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 1999.ISBN 83-7073-188-0. Brak numerów stron w książce
Praca zbiorowa: Katalog roślin II. Drzewa, krzewy, byliny.. Warszawa: Agencja Promocji Zieleni, Związek Szkółkarzy Polskich, 2003.ISBN 83-912272-3-5. Brak numerów stron w książce
.jpg)
