| Data i miejsce urodzenia | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |||
| Miejsce pochówku | cmentarz Rakowicki w Krakowie | ||
| Rektor UJ | |||
| Okres sprawowania | 1918-1919 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat | |||
| Odznaczenia | |||
 | |||
| |||
Maciej Sieniatycki (ur.17 lutego1869 wMiechowicach Małych, zm.4 lutego1949 wKrakowie) –polskiduchownykatolicki,teolog i wykładowca akademicki.
Studiował filozofię i teologię naUniwersytecie Lwowskim w latach 1891–1893[1]. Lata 1893–1895 spędził na studiowaniu wGregorianum[1]. W 1895 roku we Lwowie przyjąłświęcenia kapłańskie[1]. Tamże otrzymał doktorat z teologii w roku 1898[1]. Habilitację z teologii dogmatycznej uzyskał w 1901 we Lwowie[1]. W 1902 został profesorem nadzwyczajnym, natomiast w 1906 – zwyczajnym[1]. W 1908 roku objął katedrę dogmatyki na Wydziale Teologicznym UJ, a następnie pełnił funkcję dziekana tegoż wydziału w latach 1911–1912, 1915–1916, 1921–1922 oraz 1925–1926[1]. W latach 1918–1919 piastował stanowiskorektora UJ[1].
Ksiądz Sieniatycki publikował liczne artykuły – głównie z historii teologii – w „Przeglądzie Powszechnym”, „Gazecie Kościelnej”, „Ateneum Kapłańskim” oraz „Przeglądzie Teologicznym”[1]. Przyczynił się do powstania polskiego nazewnictwadogmatycznego[2]. Występował przeciwkoagnostycyzmowi,immanencjonizmowi,ewolucjonizmowi orazmodernizmowi[1]. Apelował do młodzieży o rzetelne kształcenie się dla służenia wyzwolonej Ojczyźnie[2].
Został pochowany w Krakowie nacmentarzu Rakowickim (kwatera JB-10-po prawej Grabowskiej)[3][2].
