_a_haditenger%25C3%25A9szeti_t%25C3%25A1maszponton_k%25C3%25A9sz%25C3%25BClt._Fortepan_57932.jpg) Zdobyczny Macchi L.3 w bazie wCattaro w 1917 roku | |||
| Dane podstawowe | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Producent | |||
| Typ | |||
| Konstrukcja | dwupłat konstrukcji drewnianej | ||
| Załoga | 2 (pilot, obserwator) | ||
| Historia | |||
| Data oblotu | 1916 | ||
| Wycofanie ze służby | 1924 | ||
| Liczba egz. | ok. 200 | ||
| Dane techniczne | |||
| Napęd | |||
| Moc | |||
| Wymiary | |||
| Rozpiętość | 15,95m | ||
| Długość | 10,25 m | ||
| Wysokość | 3,33 m | ||
| Powierzchnia nośna | 45m² | ||
| Masa | |||
| Własna | 900kg | ||
| Startowa | 1350 kg | ||
| Osiągi | |||
| Prędkość maks. | 145km/h | ||
| Prędkość wznoszenia | 5 min 30 s na 1000 m, | ||
| Pułap | 5400 m | ||
| Zasięg | 450 km | ||
| Dane operacyjne | |||
| Uzbrojenie | |||
| 1działko kal. 40 mm i 1km kal. 6,5 mm (lub 2 km kal. 6,5 mm) bomby o masie do 100 kg | |||
| Użytkownicy | |||
 Włochy | |||
| |||
Macchi M.3 (L.3) –włoska rozpoznawczałódź latająca z okresuI wojny światowej, zaprojektowana i zbudowana w 1916 roku w wytwórni lotniczejSocietà Anonima Nieuport-Macchi wVarese. Samoloty te służyły do zadań rozpoznawczych, patrolowych, bombowych i dywersyjnych, a ze służby we włoskim lotnictwie zostały wycofane w 1924 roku.
Wodnosamolot Macchi L.3 był pierwszą samodzielną konstrukcją zakładówSocietà Anonima Nieuport-Macchi, po modelachL.1 iL.2, bazujących na przechwyconej w 1915 rokuaustro-węgierskiejłodzi latającejLohner L(inne języki)[1][a].Prototyp L.3oblatano w 1916 roku, po czym w kwietniu tego roku skierowano doprodukcji seryjnej, budując do końca 1917 roku 107 sztuk, a do końca 1918 roku jeszcze kilkadziesiąt (łącznie powstało około 200 egzemplarzy)[1][2]. Wkrótce po rozpoczęciu produkcji nazwę samolotu zmieniono na M.3. Maszyna miała bardzo dobre osiągi i właściwości lotne, a także silne uzbrojenie (osiągnięty przez M.3 pułap 5400 metrów był w 1916 roku rekordowy w kategorii łodzi latających)[1].
M.3 był łodzią latającą o układziedwupłatu i konstrukcji całkowicie drewnianej[1]. Konstrukcjakadłubaskorupowa, o przekroju prostokątnym isklejkowympokryciu[1]. Długość samolotu wynosiła 10,25metra, a jego wysokość 3,33 metra[1][b].Podłodziejednoredanowe[1]. Na końcu kadłuba znajdowało się klasyczneusterzenie drewniane, krytepłótnem[1]. Komorapłatów dwuprzęsłowa, podparta dwoma paramizastrzałów z rurek o przekroju kroplowym oraz ukośnymi podporami końcówek górnego płata, wykrzyżowana drutemstalowym[1]. Skrzydładwudźwigarowe, drewniane, o dużym skosiekrawędzi natarcia, kryte płótnem[1]. Płat górny bez wzniosu, dolny z niewielkim wzniosem, o mniejszej rozpiętości[1].Rozpiętość skrzydeł wynosiła 15,95 metra, apowierzchnia nośna 45 m²[1]. Pomocnicze małepływaki o konstrukcji drewnianej i prostokątnym przekroju usytuowano pod skrajnymi zastrzałami dolnego płata[1].Masa własna wynosiła 900 kg, zaś masa całkowita (startowa) 1350 kg[1].
Napęd stanowiłchłodzony cieczą 6-cylindrowysilnik rzędowyIsotta Fraschini V.4B o mocy 118 kW (160 KM), zawieszony pod górnym płatem, w układzie pchającym[1].Śmigło drewniane, dwułopatowe[1].Prędkość maksymalna wynosiła 145km/h[1]. Maszyna osiągała wysokość 1000 metrów w czasie 5 minut i 30 sekund, zaś na osiągnięcie 4000 metrów samolot potrzebował 38 minut[1].Pułap wynosił 5400 metrów, a zasięg 450 km[1][c].
Kabina dwuosobowa, otwarta, osłoniętawiatrochronem, z miejscami obok siebie (pilot z lewej strony)[1]. Uzbrojenie samolotu składało się zdziałka lotniczegoHotchkisskal. 40 mm ikarabinu maszynowego Fiat-Revelli kal. 6,5 mm, umieszczonych na kadłubie przed stanowiskiemobserwatora (w części egzemplarzy w miejsce działka montowano drugi karabin maszynowy kal. 6,5 mm)[1]. Prócz tego pod skrzydłami mógł przenosić w wyrzutnikach do 100 kgbomb, zwalnianych przy pomocy mechanizmu linkowego[1].
Samoloty Macchi M.3 używane były podczasI wojny światowej przezRegia Marina do zadań rozpoznawczych, patrolowych, bombowych i dywersyjnych[1]. Silne uzbrojenie strzeleckie pozwalało na skuteczną obronę przedmyśliwcami przeciwnika; M.3 bombardowały często austro-węgierskie bazy morskie wCattaro iPoli oraz prowadziły rozpoznanie fotograficzne ruchów nieprzyjacielskiej floty[1]. Po zakończeniu wojny służyły do 1924 roku głównie jako samoloty szkolne, jak też latały w lotnictwie cywilnym[1][2].
