To jest wersja przejrzana tej strony
| Pełne imię i nazwisko | Małgorzata Barbara Glinka-Mogentale | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Imię i nazwisko przy narodzeniu | Małgorzata Glinka | ||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Odznaczenia | |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||





Małgorzata Barbara Glinka-Mogentale (ur.30 września1978 wWarszawie) –polskasiatkarka, 286-krotnareprezentantka Polski w latach 1996–2014[1], olimpijka (Pekin 2008), dwukrotna mistrzyni Europy (2003, 2005), dwukrotna triumfatorka Ligi Mistrzyń (2011, 2013), zdobywczyni Pucharu CEV (2001) i Pucharu Top Teams (2007), najlepsza siatkarka Europy 2003 roku, laureatkaCEV Lifetime Award 2013 za całokształt kariery sportowej,MVP (najlepsza zawodniczka) m.in.Pucharu Świata,Mistrzostw Europy,Ligi Mistrzyń czyPucharu CEV, najlepsza polska siatkarka pierwszej dekady XXI wieku[2] i jedna z najlepszych w tym czasie zawodniczek na świecie.
W latach 90. XX wieku grała na pozycji środkowej bloku, a od 2000 roku występowała na pozycjach atakującej i przyjmującej.
Córka Jacka i Barbary, ma starszą siostrę Dorotę[3].
W 1997 roku ukończyła klasę sportową wVII Liceum Ogólnokształcącym im. Juliusza Słowackiego w Warszawie.
26 czerwca 2004 wbazylice Ofiarowania NMP w Wadowicach wyszła za mąż za włoskiego siatkarzaRoberto Mogentale. Ma dwoje dzieci, córkę Michelle (ur. 2009)[4] i syna Brunona (ur. 2018)[5].
Karierę rozpoczynała od występów w Skrze Warszawa u treneraTeofila Czerwińskiego (1993–1996). Po roku treningów została uznana za najlepszą zawodniczkę w mistrzostwach nadziei olimpijskich. W 1995 roku wystąpiła na Mistrzostwach Europy kadetek wBarcelonie. Rok później zdobyła brązowy medal na Mistrzostwach Europy juniorek wAnkarze. 5 lipca 1996 roku zadebiutowała w Reprezentacji Polski seniorek wmeczu towarzyskim z Niemkami (2:3)[1]. W 1997 roku na Mistrzostwach Świata juniorek, które były rozgrywane w Gdańsku, otrzymała nagrodę dla najlepiej atakującej zawodniczki.
W latach 1996–1998 występowała w Dick Black Andrychów, z którym sięgnęła po Puchar Polski, lecz dwukrotnie przegrała w finale Mistrzostw Polski. Lepsza okazywała się drużyna Augusto Kalisz. Glinka została zawodniczką tej drużyny w sezonie 1998–1999, sięgając z nią po drugi w karierze Puchar Polski, a także trzecie z rzędu wicemistrzostwo Polski.
Dzięki udanym występom w polskich zespołach klubowych i drużynie narodowej 21-letnia Polka trafiła do ligiwłoskiej.
Była podstawową zawodniczką reprezentacji Polski naMistrzostwach Europy 1999,Mistrzostwach Europy 2001 iMistrzostwach Świata 2002. Dorobek meczowy Glinki w kadrze Polski z lat1996–2002 to przede wszystkim turnieje kwalifikacyjne i mecze towarzyskie bez większej historii (przeważnie zakończone przegraną).
Z drużyną z Vicenzy, w której występowała w latach1999–2003 trzykrotnie grała w turnieju finałowym Pucharu Konfederacji CEV. W 2000 roku zdobyła srebrny medal, a rok później wygrała Puchar CEV – swoje pierwsze europejskie trofeum, zostając najlepszą zawodniczką Final Four. W 2002 roku zajęła 4. miejsce. Triumfowała w Pucharze i Superpucharze Włoch (2001), współpracowała z najlepszymi włoskimi trenerami.
W 2003 roku zdobyła z reprezentacją Polski mistrzostwo Europy wAnkarze. W półfinale z reprezentacją Niemiec Małgorzata Glinka zdobyła aż 41 punktów[6], notując rekordową skuteczność ataku i wygrywając ten mecz dla reprezentacji Polski. Na wyczyn „Maggie” złożyło się 37 punktów atakiem, 2 blokiem i 2 z zagrywki. Pamiętne spotkanie nazwano „Glinka-Niemcy 3:2". Ten mecz rozpoczął wielką, międzynarodową karierę tej siatkarki. Przez 10 lat to osiągnięcie z półfinału było absolutnym rekordem największej liczby punktów zdobytych w jednym pojedynku przez polską siatkarkę. Do końca turnieju była najlepiej punktującą zawodniczką (144 punkty w 7 meczach) i otrzymała nagrodę MVP mistrzostw.
12 października 2003 na gali w Wiedniu otrzymała nagrodę CEV dla najlepszej siatkarki 2003 roku w Europie[7].
Glinka była MVP i najlepiej punktującą zawodniczkąPucharu Świata 2003. W 11 meczach zdobyła aż 213 punktów (188 z ataku, 14 po bloku i 11 z zagrywki)[8].
Nominowana wPlebiscycie Przeglądu Sportowego na 10 najlepszych polskich sportowców 2003 roku, w którym zajęła 4. miejsce.
Pomimo sukcesu w Mistrzostwach Europy, polskie siatkarki nie zakwalifikowały się doIgrzysk Olimpijskich wAtenach. W styczniu 2004 roku przegrałyeuropejskie kwalifikacje w Baku.
W latach 2003–2005 liderka drużyny Asystelu Novara, której trenerką byłaJenny Lang Ping. Z tym klubem sięgnęła po Superpuchar i Puchar Włoch. W finale mistrzostw Włoch przegrała jednak po długiej walce z zespołemFoppapedretti Bergamo. W 2005 roku po raz pierwszy zagrała w Final Four Ligi Mistrzyń, zdobywając srebrny medal.
Glinka jest jedyną polską siatkarką, która przekroczyła granicę 2000 punktów we włoskiej Serie A. W pierwszym sezonie (1999/2000) w którym jeszcze grała na pozycji środkowej zdobyła 334 punkty[9], w drugim (2000/2001 – już na ataku) 204 punkty[10], w trzecim sezonie (2001/2002) zgromadziła liczbę aż 490 punktów[11], natomiast w czwartym (2002/2003) 382 punkty[12]. W piątym roku gry we Włoszech (2003/2004) zdobyła 490 punktów, zajmując 3. miejsce w klasyfikacji najlepiej punktujących serie A[13], a w szóstym, ostatnim sezonie (2004/2005) miała dorobek 435 punktów[14]. Przez sześć lat gry (1999–2005) w najlepszej lidze świata zdobyła 2335 punktów[15].
W 2005 roku wZagrzebiu zdobyła wraz z reprezentacją drugie z rzędu mistrzostwo Europy. Wraz zDorotą Świeniewicz były największymi liderkami zespołu. Glinka w 7 meczach zdobyła 138 punktów (najwięcej z pozostałych polskich siatkarek) zajmując 4. miejsce w klasyfikacji najlepiej punktujących zawodniczek turnieju.
Zajęła wraz z drużyną narodową 4. miejsce naPucharze Wielkich Mistrzyń 2005. W 5 meczach zdobyła 75 punktów, zajmując 4. miejsce w rankingu najlepiej punktujących siatkarek[16].
22 listopada 2005 roku została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
W sezonie 2005/2006 była zawodniczką francuskiego zespołuRC Cannes. Zagrała z nim w swoim drugim Final Four Ligi Mistrzyń w karierze, znów zdobywając srebrny medal. Z drużyną wygrała Puchar i MistrzostwoFrancji.
20 maja 2006 roku jako pierwsza kobieta trafiła do Alei Gwiazd Siatkówki w Miliczu.
Glinka po turniejuWorld Grand Prix 2006 została wykluczona przez treneraAndrzeja Niemczyka z kadry przygotowującej się doMistrzostw Świata 2006 w Japonii.
W sezonie 2006/2007 grała w czwartym kraju w swojej karierze –Hiszpanii. Broniła barw zespołuGruppo Murcia 2002 wraz zAgatą Mróz. Drużyna wywalczyła Superpuchar, Puchar Królowej (inaczej: Puchar Hiszpanii) i mistrzostwo Hiszpanii. Klub wygrał też Puchar Top Teams Cup. Było to drugie europejskie trofeum w klubowej karierze Glinki (po Pucharze CEV z 2001 roku).
NaMistrzostwach Europy 2007 wróciła do reprezentacji. Została wybrana na najlepiej atakującą zawodniczkę turnieju. Wystąpiła też naPucharze Świata 2007.
W sezonie 2007/2008 wraz z zespołemGruppo Murcia znów sięgnęła po Superpuchar, Puchar i mistrzostwo Hiszpanii, jednak znów nie udało się wywalczyć zwycięstwa w Lidze Mistrzyń – w swoim trzecim turnieju finałowym w karierze zajęła 4. miejsce.
W 2008 roku w Halle na europejskich kwalifikacjach znów nie udało się polskim siatkarkom awansować na Igrzyska Olimpijskie. Dopiero naŚwiatowym Turnieju Kwalifikacyjnym do Igrzysk Olimpijskich w Pekinie 2008 Glinka wywalczyła z reprezentacją awans na olimpiadę – pierwszą od 40 lat w polskiej, żeńskiej siatkówce. Była jedną z najskuteczniejszych siatkarek zawodów, a najlepszą akcją turnieju była jej obrona nogą w meczu z Tajlandią[17].
PoIgrzyskach Olimpijskich w Pekinie zawiesiła karierę.
Powróciła do siatkówki w 2010 roku po dwuletnim urlopie macierzyńskim. Jej pierwszym turniejem po długiej przerwie byłMemoriał Agaty Mróz-Olszewskiej 2010, na którym zdobyła tytuł MVP. Wraz z reprezentacją Polski wystąpiła naMistrzostwach Świata 2010, gdzie była liderką drużyny[18]. Mecz o 9. miejsce przeciwko Chinkom, wygrany przez Polskę 3:0, był ostatnim meczem Małgorzaty Glinki-Mogentale w reprezentacji Polski, gdyż „Maggie” ogłosiła zakończenie reprezentacyjnej kariery. Przez 14 lat występów (1996–2010) rozegrała w kadrze 283 spotkania.
W latach 2010–2013 występowała wtureckimVakıfbank Güneş Sigorta Stambuł[19]. Jej trenerem byłGiovanni Guidetti. W 2011 roku wygrała z tym zespołemLigę Mistrzyń, zdobywając nagrodę MVP turnieju finałowego i będąc drugą poDorocie Świeniewicz polską siatkarką, która zdobyła wszystkie trzy europejskie puchary. Było to czwarte Final Four w karierze Glinki w czwartym kraju (poza Polską). W 2011 roku zdobyła klubowe wicemistrzostwo świata, dwukrotnie zdobywała srebrny medal ligi tureckiej (w 2011 i 2012 roku).W sezonie 2012/2013 wraz z pozostałymi zawodniczkamiVakıfBanku Stambuł osiągnęła rekordowy wyczyn w klubowej siatkówce. Turecki zespół w przeciągu całego sezonu rozegrał 47 meczów i wygrał wszystkie, nie mając żadnej przegranej. Triumfował we wszystkich trzech rozgrywkach w których uczestniczył – w Pucharze Turcji, Mistrzostwach Turcji i w Lidze Mistrzyń (rekordowe w polskiej siatkówce, piąte Final Four w karierze Glinki oraz drugi triumf w tych rozgrywkach)[20].
28 czerwca 2013 roku na gali w Wiedniu otrzymała nagrodę CEV za całokształt kariery siatkarskiej[21].
10 sierpnia 2013 roku podpisała kontrakt zChemikiem Police[22][23][24], tym samym wracając do polskiej ligi po 14 latach gry za granicą[25].
27 listopada 2013 roku ogłosiła, że zamierza wrócić do reprezentacji Polski[26], celem pomocy zespołowi weliminacjach do mistrzostw świata 2014. 28 grudnia 2013 roku trener reprezentacji Polski siatkarekPiotr Makowski ogłosił, że Małgorzata Glinka-Mogentale została nowym kapitanem kadry[27]. Polskim siatkarkom nie udało się jednak wywalczyć awansu na Mistrzostwa Świata. Po dwóch wygranych meczach przegrały trzeci, decydujący o występie na mundialu – z Belgią. Był to jednorazowy powrót Glinki do reprezentacji i jej ostatni występ w biało-czerwonych barwach.
W sezonie 2013/2014 z Chemikiem Police zdobyła Puchar oraz mistrzostwo Polski. W całym sezonie zespół przegrał tylko dwa spotkania. Glinka była najlepiej punktującą zawodniczką Chemika (345 punktów w 26 meczach)[28].
W sezonie 2014/2015 Małgorzata Glinka zdobyła Superpuchar i mistrzostwo Polski oraz zagrała w szóstym turnieju finałowym Ligi Mistrzyń w swojej karierze.
W sierpniu 2015 zakończyła karierę[29].
Glinka jest zawodniczką praworęczną i cechuje się nietypowym atakiem, gdyż wysuwa prawą nogę do przodu (tak robią zawodnicy leworęczni)[31]. Pomimo tego, jej atak był uważany za jeden z najszybszych i najsilniejszych na świecie. Jest pierwszą polską siatkarką, która zagrywała z wyskoku.
Glinka jest znana z twardego i ambitnego charakteru. Przez całą swoją karierę była liderką reprezentacji i klubów.Andrzej Niemczyk za jej największą zaletę uważa umiejętność zdobywania punktów w najważniejszych momentach meczu[32]. Tego nauczył ją legendarny trenerHubert Jerzy Wagner, który pracował z „Maggie” w Polsce. Powiedział o Glince:Ona wszystko to, co robi nieprawidłowo, robi dobrze. Obala wszystkie moje teorie[33].
W 2009 roku Glinka została ambasadorem kampanii „Daj szansę swojemu dziecku. Nie daj szansy AIDS” propagującej badania kobiet w ciąży na obecność wirusa HIV[34].
W 2014 roku siatkarzePaweł Zagumny i Małgorzata Glinka-Mogentale zostali ambasadorami akcji walki przeciw białaczce i wspomagają Fundację DKMS w powiększeniu bazy dawców komórek macierzystych[35].
| Lata gry | Klub |
|---|---|
| 1993-1996 | |
| 1996-1998 | |
| 1998-1999 | |
| 1999-2003 | |
| 2003-2005 | |
| 2005-2006 | |
| 2006-2008 | |
| 2010-2013 | |
| 2013-2015 |
| Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews pt.ME: Małgorzata Glinka wyróżniona |
|
|
|