NadZatoką Meksykańską rozpościerają się obszary nizinne. W części południowo-wschodniej duży obszar zajmujedeltaMissisipi. Na wybrzeżu występują liczne jeziora i bagna.
Mapa zakupu Luizjany w 1803 r.Mapa Luizjany z 1814 r.
Przed przybyciem Europejczyków terytorium Luizjany było zamieszkane przez liczne plemionaIndian i do dzisiaj wiele miejscowości ma nazwy pochodzące od nazw indiańskich. Rejony dzisiejszej Luizjany były odwiedzane przez hiszpańskich poszukiwaczyEl Dorado w pierwszej połowie XVI wieku, niedługo po odkryciu Ameryki przezKrzysztofa Kolumba. Po daremnych poszukiwaniach bogactw i rozwiniętych państw indiańskich, Hiszpania nie założyła stałych kolonii w rejonie. Po podboju dużo bogatszych terytoriów wMeksyku zagospodarowanych przez stosunkowo wysoko rozwiniętą cywilizacjęAzteków, Hiszpanie nie widzieli potrzeby osiedlenia się na dziewiczym terytorium nad północnymi wybrzeżamiZatoki Meksykańskiej.
Rejon pozostawał w dziewiczym stanie przez następne 200 lat, aż do końca XVII wieku, kiedy zainteresowała się nim Francja. W 1682Robert de La Salle dotarł od północy do ujścia rzekiMissisipi i prawem odkrywcy objął ogromne tereny przylegające do niej we władanie Francji. Pierwszą stałą francuską kolonię założył w 1699Pierre Le Moyne d’Iberville. Otrzymała ona nazwęLuizjana na cześć króla FrancjiLudwika XIV (fr.Louis). Swoim zasięgiem obejmowała o wiele większy obszar niż terytorium dzisiejszego stanu, choć jej granice długo nie były jasno zdefiniowane, teoretycznie obejmując wszystkie ziemie leżące przy rzece Missisipi.
W Luizjanie w latach 1717–1720 przymusowo osadzano tzw. „fałszywych solarzy”, osoby bezrobotne i bez stałego miejsca zamieszkania, kobiety lekkich obyczajów i „młodych libertynów”[3].
W 1718 niedaleko ujścia Missisipi założone zostało miastoNowy Orlean, dokąd w 1722 przeniesiono stolicę kolonii.
Francuzi liczyli, że kolonia będzie rozwijać się szybko i w stosunkowo krótkim czasie zacznie przynosić znaczne korzyści dla Francji. Z wielu względów tak się jednak nie stało i rozwój kolonii był bardzo powolny. Niewielu Francuzów miało ochotę przenieść się do Luizjany i pracować w tamtejszym klimacie, tak więc francuscy właściciele plantacji zaczęli sprowadzać do kolonii niewolników z Afryki.
Po klęskach poniesionych z rąk Anglików podczaswojny siedmioletniej, w wyniku manewrów dyplomatycznych pod koniec wojny, Francja oddała Luizjanę pod panowanie Hiszpanii w 1763. Minęło jednak kilka lat zanim do kolonii dotarli hiszpańscy zarządcy, i przez ten czas rządy sprawowali tam starzy administratorzy francuscy. Nawet po przybyciu władzy hiszpańskiej język i kultura francuska dominowały w kolonii. Liczba ludności wzrosła w wyniku osiedlenia się w Luizjanie wielu Francuzów, którzy zostali wygnani zAkadii, czyli dzisiejszej atlantyckiej części Kanady (Nowa Szkocja i okolice).
Do końca XVIII wieku była ważnym centrum handlowym kontynentu, dzięki wykorzystaniu do transportu drogi wodnej Missisipi i Zatoki Meksykańskiej. Za Luizjanę w tym czasie uznawano 1/3 środkowej części dzisiejszego USA oraz część Kanady. Po rewolucjachamerykańskiej i francuskiej niewolnicy murzyńscy z wyspyHaiti (dzisiejsze państwaHaiti iDominikana) zbuntowali się, obalając władzę białych właścicieli niewolników.Napoleon utracił tym samym ważną bazę na kontynencie i stojąc przed wizją utraty całej Luizjany (której fizycznie nie był w stanie bronić) zdecydował się sprzedać ją Stanom Zjednoczonym za 15 milionów dolarów (czyli 80 milionów franków). Środki na ten cel pożyczył Amerykanom (z 6% oprocentowaniem) angielskiBarings Bank, pomimo tego, żeWielka Brytania znajdowała się wówczas w stanie wojny zFrancją. Kupno terenów otworzyło drogę do podboju zachodnich terenów dzisiejszych Stanów Zjednoczonych (Dziki Zachód).
1762 – tereny położone na zachód od rzeki Missisipi Francja przekazała Hiszpanii.
1800 – tereny dzisiejszego stanu Luizjana powróciły pod zwierzchnictwo Francji.
30 kwietnia 1803 –zakup Luizjany przez Stany Zjednoczone.
20 grudnia 1803 – po zakupieniu obszaru Luizjany od Francji została ona przyłączona do Stanów Zjednoczonych.
30 kwietnia 1812 – przyjęcie Luizjany do Unii (18. stan).
1815 – zwycięska bitwa wojsk amerykańskich pod dowództwem generałaAndrew Jacksona z wojskami brytyjskiego korpusu inwazyjnego.
2005 –huragan Katrina nawiedził Luizjanę i zalałNowy Orlean, największe miasto. W wyniku huraganu zginęło ponad 1800 osób, a szkody oszacowano na 108 miliardów dolarów. Była to najdroższa i najbardziej niszczycielska burza w historii USA[4].
Największe miasta w stanie Luizjana, powyżej 30 000 mieszkańców (2021)[5]
Na terenie stanu Luizjana znajdują się 304 miasta (city lubtown) i wsie (village), w tym 4 o liczbie ludności przekraczającej 100 000, 35 powyżej 10 000 mieszkańców, a 156 powyżej 1000 mieszkańców (2021 r.)[5].
Lista miast zamieszkanych przez 4000 lub więcej osób (2021 r.)[5]:
Spis ludności z roku 2020 stwierdza, że stan Luizjana liczy 4 657 757 mieszkańców, co oznacza wzrost o 124 385 (2,7%) w porównaniu z poprzednim spisem z roku 2010[6]. Dzieci poniżej piątego roku życia stanowią 6,5% populacji, 23,4% mieszkańców nie ukończyło jeszcze osiemnastego roku życia, a 15,9% to osoby mające 65 i więcej lat. 51,2% ludności stanu stanowią kobiety[7].
Według danych z 2019 roku, 61,8% mieszkańców stanowi ludność biała (58,2% nie liczącLatynosów), 32,4% to czarnoskórzy Amerykanie lubAfroamerykanie, 2,0% miało rasę mieszaną, 1,8% toAzjaci, 0,6% tordzenna ludność Ameryki, 0,02% toHawajczycy i mieszkańcy innych wyspPacyfiku. Latynosi stanowią 5,4% ludności stanu[9].
Produkt krajowy brutto Luizjany w 2015 roku osiągnął wartość 214,05 mldUSD[12], co uplasowało stan na 24. miejscu w Stanach Zjednoczonych[12]. Roczny wzrost PKB w 2016 roku był ujemy -0,6%, i był to pod tym względem trzeci od końca stan w Stanach Zjednoczonych (średnia dla wszystkich stanów w 2016 roku wyniosła 1,5%)[13]. W przeliczeniu na głowę mieszkańca w 2016 roku PKB wyniósł 43 917 USD co uplasowało stan na 34. miejscu spośród amerykańskich stanów (średnia krajowa w 2016 wyniosła 50 577 USD)[14].
Rafineria ropy na rzece Missisipi, w pobliżu Nowego Orleanu
U ujścia rzeki Missisipi, zarówno na lądzie, jak i na morzu Luizjana posiada bogate zasobyropy naftowej igazu ziemnego. Inne zasoby obejmują niewielkie złożawęgla i znaczne zasobybiomasy z produktów ubocznych rolnictwa, drewna i odpadów drzewnych[15].
Luizjana znajduje się w pierwszej piątce stanów z największym wydobyciem gazu ziemnego. FormacjaHayaleville Shale jest największym wydobywczym regionem położonym w północno-zachodniej części stanu. Luizjana odbiera i dostarcza gaz ziemny za pośrednictwem rozległej sieci rurociągów międzystanowych. 17rafinerii ropy naftowej w Luizjanie stanowi prawie jedną piątą krajowego potencjału rafineryjnego i jest w stanie przetwarzać około 3,3 miliona baryłek ropy naftowej dziennie. Jednak w XXI wieku ilość wydobywanej ropy w stanie znacząco spadła[15].
Podstawowym paliwem wykorzystywanym do wytwarzaniaenergii elektrycznej w Luizjanie jest gaz ziemny, który odpowiada za 70% stanowej produkcji. Od dziesięcioleci drugim wiodącym źródłem wytwarzania energii elektrycznej w Luizjanie był węgiel, ale obecnie napędza jedynie ok. 7% produkcji. Dwieelektrownie jądrowe znajdujące się wzdłuż rzeki Missisipi, w 2019 roku stanowiły około 14% krajowej produkcji. Źródła odnawialne stanowią jedynie 4% w produkcji energii elektrycznej w stanie, w tym w większości z zasobów biomasy[15].
Rolnictwo jest jedną z najważniejszych gałęzi przemysłu Luizjany, plasującą się w pierwszej trójce, obok przemysłu petrochemicznego i turystyki. Stanowe połowy komercyjne wytwarzają 25% wszystkichowoców morza w kraju, stawiając Luizjanę na pierwszym miejscu pod względem połowów raków, krewetek, aligatorów,menhadenu i ostryg[16].
Najwyższe roczne opady deszczu wśród stanów USA, a także bogate gleby tworzą w Luizjanie różnorodną gospodarkę rolną i sprzyjają rozwojowi rolnictwa[15]:
System prawny Luizjany odbiega od systemów prawnych w innych częściach USA. W Luizjanie dominujesystem prawa kontynentalnego, co odróżnia ją od wszystkich pozostałych stanów w których to obowiązuje powszechne w krajach anglosaskichprawo precedensowe. Jest to pozostałość po wpływach francuskich i opiera się w dużej mierze na zasadach skodyfikowanych wkodeksie Napoleona, aczkolwiek z wyraźną różnicą w stosunku dofrancuskiego systemu prawa - w Luizjanie sędziowie wciąż mogą interpretować przepisy prawne w ramach precedensu, co we francuskim prawodawstwie jest wykluczone[17].
Luizjana jest także jednym z dwóch stanów (obokNevady) w którymhazard jest zalegalizowany na obszarze całego stanu.
