 | |||||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko | Luis Suárez Miramontes | ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce śmierci | |||||||||||||||||||||||||
| Wzrost | 175 cm | ||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Luis Suárez Miramontes (ur.2 maja1935 wA Coruñi, zm.9 lipca2023 wMediolanie[1]) –hiszpańskipiłkarz występujący na pozycjipomocnika lubnapastnika, oraztrener piłkarski. Był jednym z najskuteczniejszych zawodników w historii futbolu hiszpańskiego. W drugiej połowielat 50. był lideremFC Barcelona, z którą zdobył dwa tytuły mistrza kraju oraz dwukrotnie wygrałPuchar Miast Targowych. Od1961 do1970 roku grał wInterze Mediolan, który w tamtym okresie osiągnął największe sukcesy w swojej historii; drużyna prowadzona przezHelenio Herrerę trzy razy była najlepsza wSerie A, a dwa razy – wPucharze Mistrzów. Zreprezentacją Hiszpanii, w której barwach rozegrał 32 mecze, zdobył w1964 roku mistrzostwoEuropy oraz brał udział wmundialach 1962 i1966. Piłkarską karierę zakończył w1972 roku w barwachSampdorii. Jako szkoleniowiec pracował w klubachwłoskich ihiszpańskich, ale bez większych sukcesów. Od1988 do1991 był selekcjoneremreprezentacji Hiszpanii; wystąpił z nią wMundialu 1990. Wlatach 90. związał się zInterem Mediolan, gdzie pełnił różne funkcje administracyjne. Zmarł 9 lipca 2023 wmediolańskim szpitalu Ospedale Niguarda, gdzie przez kilka dni był hospitalizowany[2][3].
Był jednym z najlepszych hiszpańskich piłkarzy w historii, jednym z dwóch którzy otrzymaliZłotą Piłkę magazynuFrance Football (drugim byłAlfredo Di Stéfano).
Jako czternastolatek zapisał się do szkółki piłkarskiejDeportivo La Coruña. Cztery lata później w barwach tego klubu zadebiutował wPrimera División w przegranym 1:6 spotkaniu zFC Barcelona.
W 1954 roku przeniósł się właśnie do Barcelony (przez jeden sezon występował w jej filiiLa Espana Industrial), gdzie od 1955 do 1961 roku zdobył dwa tytuły mistrza Hiszpanii oraz dwukrotniePuchar Miast Targowych. W 1960 roku został uznany przezFrance Football za najlepszego piłkarza, grającego w ligachEuropy. Dla Barcelony rozegrał blisko 200 meczów, w których strzelił ponad 100 bramek.
Był najdroższym piłkarzem świata, kiedy w1961 rokuKatalończycy sprzedali go doInteru Mediolan za 142 tysiącefuntów. Na jego transfer nalegał nowy trener InteruHelenio Herrera, z którym Suárez współpracował w Barcelonie. Piłkarz zGalicji był jednym z najważniejszych ogniw drużyny, która w pierwszej połowielat 60. nie miała sobie równych ani wSerie A, ani wPucharze Mistrzów. Piłkarze grający w Interze Herrery nazywani sągeneracjącatenaccia, gdyż właśnie oni po raz pierwszy zaprezentowali światu udoskonaloną przezargentyńskiego szkoleniowca metodę gry. Suárez od 1961 do 1970 roku rozegrał w Interze 328 meczów, w których strzelił 55 goli.
Sportową karierę zakończył w wieku 38 lat wSampdorii.
Luis Suárez w latach 1957–1972 rozegrał wreprezentacji Hiszpanii 32 mecze i strzelił 14 goli. Zdobył w jej barwach tytułmistrza Europy naEuro 1964 oraz dwukrotnie występował namistrzostwach świata:1962 (runda grupowa) i1966 (runda grupowa).
Przez cztery lata prowadził pięć różnych klubówwłoskich, bez większych sukcesów. W1978 roku powrócił doHiszpanii, doDeportivo La Coruña, ale został zwolniony już po kilku miesiącach pracy. Później pomagałJosé Emilio Santamaríi przyreprezentacji Hiszpanii.
Niespodziewanie w1988 roku został selekcjonerem drużyny narodowej. Awansował z nią domundialu 1990, gdzie w drugiej rundzie Hiszpanie przegrali 1:2 zJugosławią. Zrezygnował z posady w maju1991 roku po trzech przegranych z rzędu (zFrancją w meczu eliminacji doEuro 1992 oraz zWęgrami iRumunią w spotkaniach towarzyskich). Jego bilans: 27 meczów, 15 zwycięstw – 4 remisy – 8 porażek.
Wlatach 90. związał się na stałe zInterem Mediolan, w którym najczęściej pełnił różne funkcje administracyjne. Dwukrotnie – w1992 i1996 roku – był tymczasowym szkoleniowcem drużyny, a od2001 roku osobistym doradcą prezesa klubuMassimo Morattiego.
|
|
|
|
|
|
