| Kardynał prezbiter | |||
 Luigi Poggi (1985) | |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 25 listopada 1917 | ||
| Data i miejsce śmierci | 4 maja 2010 | ||
| Archiwista i Bibliotekarz Świętego Kościoła Rzymskiego | |||
| Okres sprawowania | 1992–1998 | ||
| Nuncjusz apostolski we Włoszech | |||
| Okres sprawowania | 1986–1992 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat | 28 lipca 1940 | ||
| Nominacja biskupia | 3 kwietnia 1965 | ||
| Sakra biskupia | 9 maja 1965 | ||
| Kreacja kardynalska | 26 listopada 1994 | ||
| Kościół tytularny | |||
| |||
| Data konsekracji | 9 maja 1965 | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | Watykan | ||||||||||||
| Miejsce | |||||||||||||
| Konsekrator | |||||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Luigi Poggi (ur.25 listopada1917 wPiacenzy, zm.4 maja2010 wRzymie) –włoskiduchownyrzymskokatolicki,doktor obojga praw,delegat apostolski w Republice Środkowoafrykańskiej w latach 1965–1969,pronuncjusz apostolski w Kamerunie w latach 1966–1969,pronuncjusz apostolski w Gabonie w latach 1967–1969,nuncjusz apostolski w Peru w latach 1969–1973,nuncjusz apostolski w Polsce w latach 1975–1986,nuncjusz apostolski we Włoszech w latach 1986–1992,Archiwista iBibliotekarz Świętego Kościoła Rzymskiego w latach 1992–1998,kardynał diakon w latach 1994–2005,protodiakonKolegium Kardynalskiego w latach 2002–2005,kardynał prezbiter od 2005.
Studiował w Kolegium Alberoni w Piacenzy oraz na uczelniachrzymskich – w PapieskimAthenaeum S. Apollinare obronił doktorat obojga praw, a w Papieskiej Akademii Duchownej uzyskał przygotowanie dyplomatyczne. Przyjąłświęceniaprezbiteratu 28 lipca 1940. W latach 1940–1942 pracował jako duszpasterz w rodzinnej diecezji Piacenza, następnie wyjechał do Rzymu na dalsze studia. Niezależnie od edukacji prowadził w Rzymie działalność duszpasterską, a w1945 podjął pracę w watykańskim Sekretariacie Stanu w sekcji do spraw relacji z państwami. Został obdarzony tytułami nadzwyczajnego tajnego szambelana papieskiego (15 czerwca 1949) oraz prałata domowego (14 kwietnia 1960). W latach 1963–1964 przebywał wTunezji, gdzie zajmował się wypracowaniem wzajemnych stosunków prawnych między rządem tego kraju a Kościołem katolickim. Umowa między obu państwami została podpisana w 1964.
3 kwietnia 1965 został mianowanyarcybiskupem tytularnym Forontoniana oraz delegatem apostolskim w Afryce Środkowej; jego misja obejmowałaKamerun,Czad,Kongo (Brazaville),Gabon iRepublikę Środkowoafrykańską. Otrzymałświęcenia biskupie9 maja 1965 w Rzymie z rąk kardynałaAmleto Cicognaniego, sekretarza stanu. Wraz z rozwojem stosunków dyplomatycznych Watykanu z państwami afrykańskimi obejmował kolejno funkcje pronuncjusza w Kamerunie (październik 1966), pronuncjusza w Gabonie (październik 1967) i pronuncjusza w Republice Środkowoafrykańskiej (listopad 1967). W maju 1969 został mianowany nuncjuszem wPeru. Od sierpnia 1973 był wysłannikiem z nadzwyczajnymi pełnomocnictwami do przywrócenia relacji z państwami socjalistycznymi – Polską, Węgrami, Czechosłowacją, Rumunią i Bułgarią, a od lutego 1975 szefem delegacji Watykanu do stałych kontaktów roboczych z Polską. Mimo że kierowanym przez niego watykańskim służbom nie udało się wykryć przygotowań do zamachu na papieża w roku 1981, Jan Paweł II nie stracił zaufania do biskupa Poggi. Dymisję przyjął dopiero w roku 1992, po upadku komunizmu w Europie[1]. W latach 1986–1992 był nuncjuszem we Włoszech.
W kwietniu 1992 przeszedł do pracy w Kurii Rzymskiej. Zastąpił kardynałaAntonio Javierre Ortasa na stanowiskuproarchiwariusza iprobibliotekarza św. Kościoła Rzymskiego. W listopadzie 1994Jan Paweł II wyniósł go do godnościkardynalskiej, nadając diakonię S. Maria in Domnica. Po nominacji kardynalskiej Poggi został pełnoprawnym Archiwariuszem i Bibliotekarzem św. Kościoła Rzymskiego (prefektem Biblioteki Watykańskiej iTajnych Archiwów Watykańskich); przeszedł na emeryturę w marcu 1998. Kilka miesięcy wcześniej ukończył 80 lat i utracił prawo udziału wkonklawe. W lutym 2005 został promowany do rangi kardynała prezbitera, otrzymał tytuł prezbiterski S. Lorenzo in Lucina. Został pochowany 8 maja 2010 roku w bazylice San Antonino w Piacenza[2]. Wśród żałobników obecnych na pogrzebie Luigiego Poggiego byli też przedstawiciele służb wywiadowczych z innych krajów. W tym pracownicy takich instytucji jakCIA iMosad[1].
|
|
