 Logotyp Luftwaffe | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Siły zbrojne | |||
| Data utworzenia | 1935 | ||
| Znak rozpoznawczy |
| ||
| |||
Luftwaffe – oficjalna nazwasił powietrznychIII Rzeszy iRepubliki Federalnej Niemiec.
Jej zadaniem jest prowadzeniewalki powietrznej,bombardowanie sił nieprzyjaciela oraz prowadzeniedesantu powietrznego irozpoznania lotniczego.
W czasie II wojny światowej w skład Luftwaffe wchodziły także: lądowa obrona przeciwlotnicza, tzw. dywizje polowe (Luftfelddivisionen), czyli oddziały lądowe, jak również naziemne służby wsparcia (łączność, obsługa techniczna, służba zdrowia, kwatermistrzostwo).
Osobny artykuł:Luftstreitkräfte.Poprzedniczką Luftwaffe byłyFliegertruppen (Fliegertruppen des deutschen Kaiserreiches) utworzone 1 października 1913 roku, późniejLuftstreitkräfte. Po zakończeniuI wojny światowej zostały rozwiązane na mocy postanowień punktów 198-202traktatu wersalskiego. ZabronionoNiemcom posiadania lotnictwa wojskowego, a cały posiadany sprzęt miał zostać przekazany aliantom. Punkt 202 traktatu wersalskiego wymienia następujące rodzaje sprzętu:
Na mocy punktu 201traktatu wersalskiego w okresie 6 miesięcy po jego podpisaniu zakazano na terenie całychNiemiec produkcji lub importu samolotów, elementów samolotów, silników lotniczych oraz ich podzespołów. Ten punkt spowodował praktycznie kompletną likwidację lotnictwa niemieckiego, tak cywilnego, jak wojskowego.
Choć postanowieniatraktatu wersalskiego zabraniały posiadania lotnictwa wojskowego,Reichswehra nie miała zamiaru ich przestrzegać. Władze wojskowe postanowiły zachować doświadczonych pilotów i wykorzystywać ich wiedzę do szkolenia kolejnych grup pilotów. Wykorzystywano do tego cywilne szkoły latania, jednak ta metoda miała podstawową wadę – pozwalała tylko na szkolenie na lekkich samolotach.
W styczniu 1923 oddziały belgijskie i francuskie zajęły resztęNadrenii jako formę represji za niewypełnianie zobowiązań wynikających z traktatu wersalskiego. Akcja ta stanowiła dla Reichswehry impuls do rozwoju lotnictwa wojskowego oraz przemysłu lotniczego. Niemieckie zakłady lotnicze otrzymały polecenie rozwijania konstrukcji wojskowych w zagranicznych filiach swoich zakładów. W holenderskich zakładachFokkera zamówiono 100 samolotów, w tym 50 nowych Fokkerów D.XIII. W tym samym czasie postanowiono rozwinąć szkolenie pilotów w bazach zagranicznych.
PonieważRepublika Weimarska była izolowana na arenie międzynarodowej, nawiązała kontakt z innym izolowanym państwem –Rosją Radziecką. Po podpisaniuukładu w Rapallo w 1922 uzyskano możliwość szkolenia lotników w bazach radzieckich oraz produkcji i testowania nowych typów samolotów. Od stycznia 1923 wFili podMoskwą działała filia zakładów Junkersa, w której budowano i doskonalono samoloty wojskowe.
Współpraca między oboma krajami układała się dobrze i wiosną 1924 rozpoczęto rozmowy na temat stworzenia niemieckiej szkoły lotniczej i centrum badawczego na terenie ZSRR. W czerwcu 1924 pułkownik w stanie spoczynku Hermann von der Lieth-Thomsen otworzył w Moskwie stałe przedstawicielstwo Reichswehry, zwaneZentral Moskau (Z.Mo.). W tym samym czasie do sił powietrznych ZSRR przybyła również „Grupa Fiebig”, składająca się z siedmiu instruktorów i doradców wojskowych.
Na potrzeby centrum badawczo-szkoleniowego wybrano nowe lotnisko wLipiecku i 15 kwietnia 1925 podpisano porozumienie między naczelnikiem sił powietrznychZSRR P.I. Baranowem, a przedstawicielemSondergruppe R (komórki w Ministerstwie Reichswehry zajmującej się ZSRR), Hermannem von der Lieth-Thomsenem. Funkcjonowanie szkoły rozpoczęło się od jej rozbudowania. W ciągu trzech miesięcy zbudowano pomieszczenia szkoleniowe oraz warsztaty remontowe, a także postawiono dwa niedużehangary. Szkoła została otwarta 15 lipca 1925.
Podstawowym typem samolotu szkoleniowego było 50 egzemplarzy myśliwcówFokker D.XIII, zakupionych w związku z zajęciem Zagłębia Ruhry przez Francuzów i Belgów. Maszyny te dostarczono ze Szczecina do Leningradu już 28 lipca 1925 drogą morską, na pokładzie parowcaEdmund Hugo Stinnes 4. Oprócz tego na wyposażenie trafiło kilka samolotów rozpoznawczychJunkers Ju 21 (znanych również pod oznaczeniami T 21 oraz H 21), produkowanych od sierpnia 1923 w zakładach Junkersa w Fili pod Moskwą. Od 1926 roku zostały one zastąpione siedmioma samolotamiHeinkel HD 17, mającymi lepsze osiągi. Heinkle z kolei zastąpiono kolejnymi wersjami samolotów Albatros:L 76 Aeolus (od 1927 roku),L.77v (4 egzemplarze używane od 1928 do grudnia 1929) iL.78 (13 maszyn używanych od 1929).
Instruktorzy byli obecni wLipiecku w turach trwających 5-6 miesięcy. W okresie letnim personel szkoły liczył ponad 200 osób, z czego około 140 stanowili Niemcy. Zimą liczba ta zmniejszała się, Niemców było około 40 osób.
Początkowy budżet centrum wynosił 2 milionyreichsmarek, w 1929 osiągnął najwyższy poziom blisko 4 milionów RM. W 1932 centrum osiągnęło największe rozmiary, jego personel liczył 303 osoby. Niemieccy i radzieccy uczniowie to odpowiednio 43 i 26 osób, kolejne 234 to technicy i robotnicy. Podczas całego okresu istnienia w Lipiecku wyszkolono około 120 niemieckich pilotów myśliwskich i 100obserwatorów plus sporą liczbę członków personelu technicznego. Oprócz tego wyszkolono liczną grupę radzieckich pilotów i mechaników lotniczych.
Oprócz działalności szkoleniowej centrum prowadziło również działalność badawczo-rozwojową. Analizowano tam sprzęt i urządzenia potajemnie zakupione za granicą i w tajemnicy przetransportowane do Lipiecka. Piloci testowali karabiny maszynowe i działka, celowniki bombowe czy lusterka wsteczne dla myśliwców. Opracowywano także rozwiązania taktyczne, mające pomóc w prowadzeniu działań powietrznych.
Na początku lat trzydziestych rola centrum zaczęła maleć. Zmieniająca się sytuacja geopolityczna zmniejszyła izolację międzynarodową Republiki Weimarskiej, a coraz mniejszy nadzór państw zachodnich pozwalał na zwiększenie działalności lotniczej na terenie Niemiec. Z kolei strona radziecka nie była zadowolona z faktu, że w centrum używane są konstrukcje z końca lat dwudziestych, co ograniczało ZSRR dostęp do najnowszych technologii lotniczych. Dojście do władzy Hitlera w styczniu 1933 oznaczało odrzucenie jakiejkolwiek współpracy z ideologicznym wrogiem. Było to jednoznaczne z koniecznością zamknięcia wszystkich niemieckich centrów badawczo-szkoleniowych w ZSRR.
Działalność centrum zakończono 15 września 1933, przekazując budynki i większość sprzętu stronie radzieckiej. Personel z Lipiecka kontynuował szkolenie lotnicze w Reichswehrze, a po 1935 stał się podstawą kadry instruktorskiej Luftwaffe.
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Siły zbrojne | |||
| Data utworzenia | 26 lutego 1935 | ||
| Data likwidacji | 1945 | ||
| Znak rozpoznawczy |
| ||
| |||
Kiedy w roku 1933 władzę w Niemczech przejąłHitler, zaczął łamać postanowienia traktatu pokojowego. 26 lutego 1935 kanclerz Rzeszy wydał rozkaz powołujący Luftwaffe do życia, a jej dowódcą zostałnazistowski działacz oraz były pilotHermann Göring.
Dzięki zaangażowaniu dużych zasobów niemieckiej gospodarki, siły powietrzne zostały bardzo szybko odbudowane. Taktycy wojskowości opracowali nowe strategie walki powietrznej. Luftwaffe stało się pierwszą armią powietrzną zdolną do wspierania w walce oddziałów lądowych. Było to możliwe dzięki wykorzystaniulotnictwa szturmowego. Dodatkowo generałowie niemieccy uznali, że siły powietrzne doskonale nadają się do zastraszania wroga poprzez przenoszenie ciężaru walk na dalekie zaplecze przemysłowe wroga (poprzez bombardowanie jego fabryk, węzłów komunikacyjnych, a także zastraszanie ludności cywilnej poprzez możliwość wykonywania nalotów na miasta).
Podczas wojny domowej w Hiszpanii nacjonalista gen.Franco uzyskał poparcie Hitlera. Niemcy wysłali sojusznikom do pomocyLegion Kondor. Od sierpnia 1936 roku rozpoczęto przerzucanie wojsk. W Hiszpanii służyło ponad 100 samolotów oraz 5000 żołnierzy, pod dowództwem Hugo Sperrle. Pierwszy raz wykorzystanoMesserschmitta Bf 109 orazHeinkel He 111. Niemcy doskonalili techniki wojny powietrznej.
26 kwietnia 1937 niemieckie bombowce dokonały zmasowanego nalotu nabaskijskie miastoGuernica. Ogłoszono, że zginęło ponad 1000 osób, a 60% miasta legło w gruzach. Bombardowanie to wywołało oburzenie na świecie. Hiszpański malarzPablo Picasso uwiecznił cierpienia ludności Guerniki w znanym obrazie o tym samym tytule.
Na wielką skalę Luftwaffe zaangażowana została dopiero podczasagresji na Polskę w 1939. W dniach 1–10 września w walkach uczestniczyły1 i4 Flota Powietrzna, mające do dyspozycji 2093 samoloty. Flotami tymi dowodzili gen.Albert Kesselring i gen.Alexander Löhr. Gdy dowództwo niemieckie zorientowało się o braku zagrożenia od strony Francji do działań bojowych przeciw Polsce skierowało jeszcze część sił2 i3 Floty Powietrznej[1]. W tym czasie, Luftwaffe osiągnęła przewagę nadlotnictwem polskim 5:1, natomiast wlotnictwie myśliwskim 3:1. Niemiecki plan zakładał, m.in. zniszczenie lotnictwa polskiego, uniemożlowienie mobilizacji oraz koncentracjiwojsk polskich. Luftwaffe miała też za zadanie wspierać działaniaWehrmachtu w tymwojsk pancernych izmotoryzowanych[2]. Piloci niemieccy niszczyli zgrupowania wojsk polskich. Do tego ataki lotnicze na węzły komunikacyjne utrudniały przerzucanie żołnierzy oraz pełną mobilizację. Ważnym elementem techniki wojennej Luftwaffe, jako części tzw. „wojny totalnej”, było atakowanie ludności cywilnej oraz niszczenie miast. Operacją zapowiadającą późniejsze bombardowania celów cywilnych byłozbombardowanie Wielunia[3][4].
Mimo dużej przewagi ilościowej i technologicznej podczas kampanii wrześniowej Luftwaffe poniosło ciężkie straty sięgające blisko jednej czwartej swoich sił zaangażowanych w operację przeciwko Polsce. Wbrew obiegowym, opartym o propagandę III Rzeszy opiniom, sprzętowe straty Luftwaffe były wyższe niż straty polskiego lotnictwa w okresie operacji wrześniowej[5][6][7].
W czasieniemieckiego ataku na Norwegię, zakończonego całkowitym powodzeniem, Luftwaffe pomimo osiągnięcia pełnego panowania w powietrzu straciła aż 242 samoloty przy zniszczeniu tylko 50alianckich[8].
Swoją siłę Luftwaffe wykazała podczasagresji na Francję w roku 1940. Samoloty szturmowe stanowiły znaczne wsparcie dla oddziałówpancernych. Koordynacja pomiędzy różnymi rodzajami wojsk była bezprecedensowa w historii sztuki wojennej, dzięki czemu możliwe stało się pokonanie Francji w krótkim czasie.
Do obrony planowano zorganizować z Polaków 4dywizjony lotnictwa myśliwskiego, 1 dywizjon lotnictwa bombowego i 2 dywizjony lotnictwa rozpoznawczego. Jednak w walkach przeciw Luftwaffe wzięło udział tylko lotnictwo myśliwskie, ponieważ inne jednostki nie uzyskały gotowości bojowej[9]. W sumie polscy piloci wyposażeni w samoloty należące do drugiej klasy bojowej (Morane-Saulnier MS.406 znacznie ustępowałMesserschmitt Bf 109) zestrzelili 52 samoloty niemieckie. W obronie Francji poległo 11 polskich pilotów[10].
Planowaną niemiecką inwazję na Wielką Brytanię poprzedziła tzw. bitwa o Anglię mająca za zadanie m.in. zniszczyć lotnictwo brytyjskie (operacja Adler[11]) i zapewnić Luftwaffe panowanie w powietrzu. Do wsparcia wojsk niemieckich w czasieoperacji Lew Morski wyznaczone zostały trzy floty powietrzne Luftwaffe: 2 dowodzona przez Kesselringa, 3 dowodzona przezSperrlego i 5 dowodzona przezStumpffa[12]. Razem trzy wspomniane floty liczyły około 2000 samolotów[13].Wśród niemieckich samolotów użytych przez Luftwaffe w bitwie o Anglię były: MesserschmittyMe-109 E iMe-110 C, JunkersyJu-87 B iJu-88 A-4, DornieryDo-17 Z iDo-215 B orazHeinkle He-111 H-3[14].
Jednakbitwa o Anglię zakończyła pasmo sukcesów Luftwaffe. Niemieckie siły lotnicze nie posiadały ciężkichbombowców dalekiego zasięgu, aby wygrać zBrytyjczykami. W Luftwaffe służyły głównie bombowce taktyczne –Junkers Ju 88,Heinkel He 111 orazDornier Do 17, które nie nadawały się do strategicznych bombardowań. Dodatkowo czynniki polityczne doprowadziły do niewłaściwego określenia celów. Przypadek sprawił, że niemieckie samoloty zbombardowałyLondyn. Odwet brytyjski nadBerlinem sprawił, że Luftwaffe, zamiast niszczyć brytyjskielotniska i fabryki samolotów, zaczęła mordować ludność cywilną podczas ogromnychnalotów dywanowych. Szacuje się, że na skutek nalotów Luftwaffe tylko na Londyn zginęło 35 tys. osób (50 tys. było rannych). W czasie tych nalotów, fabryki oraz lotniska brytyjskie dostały cenny czas na odbudowę. SiłyRAF uzupełniły swój stan liczbowy i odparły ataki niemieckie. Mimo iż piloci Luftwaffe, tacy jakWerner Mölders osiągali bardzo wysokie liczby potwierdzonych zwycięstw, nie byli w stanie zwalczyć RAF-u, który mając przewagę nad własnym terytorium przy użyciu naziemnychstacji radarowych koordynował swoje działania. Poza tym myśliwce Luftwaffe miały ograniczony zasięg i nad terenem Wielkiej Brytanii mogły przebywać jedynie około 30 minut. We wrześniu 1940 Niemcy stopniowo wycofali się z przestrzeni powietrznej Wielkiej Brytanii i dalsze zmagania kontynuowali w formie sporadycznych nalotów oraz tzw. „wolnych polowań”.
W okresie od końcabitwy o Anglię do rozpoczęcia działań nad Europą zachodnią przezUSAAF mówimy o tzw. walce o kanał, czyli oKanalkampf. W okresie tym Niemcy odnosili duże sukcesy z racji wprowadzenia nowego typu myśliwca –Focke-Wulf Fw 190, który przewyższał myśliwce RAF pod względem prędkości poziomej, prędkości wznoszenia oraz siły uzbrojenia. Innym samolotem wprowadzonym do akcji przez Luftwaffe w tym okresie byłMesserschmitt Bf 109 w nowej wersji F. W porównaniu z samolotami wersji E, była ona bardziej dopracowanaaerodynamicznie, miała lepiej rozmieszczone uzbrojenie oraz była szybsza i zwrotniejsza.
Luftwaffe w ataku na Grecję i Jugosławię uczestniczyła od 6 kwietnia 1941, a jej działania nawet o 10 min. wyprzedziły przekroczenie granicy Jugosławii i Grecji przezwojska lądoweIII Rzeszy[15]. 4 Flota Powietrzna licząca 1320 samolotów dowodzona przezLöhra już w pierwszym dniu wojny wykonała pirackie naloty na stolicęJugosławiiBelgrad w celu sterroryzowania ludności. W kolejnych dniach naloty powtórzono doprowadzając do pożarów i ciężkich strat wśród ludności[16]. W ataku na Grecję, scenariusz był podobny, zaatakowano lotniska i porty. Zniszczeniu uległo m.in. miastoLarisa i portPireus[17].
Do ataku na Związek Radziecki Luftwaffe przygotowała 4 floty powietrzne:
Przewagaaliantów w produkcji lotniczej doprowadziła w kolejnych latach do poważnego uszczuplenia sił Luftwaffe. W 1944 roku niemieckie siły lotnicze utraciły panowanie w powietrzu. Mimo iżUSAF tracił każdego miesiąca od 100 do 200 samolotów nad terenami III Rzeszy, alianci byli w stanie odrobić straty. Piloci niemieccy latający nawet kilka razy dziennie byli skrajnie wycieńczeni. Pomimo stale rosnącej produkcji (w samym 1944 roku wyprodukowano około 12.000 samych Messerschmittów Bf 109, oraz kilka tysięcy samolotów innych typów), Niemcy mieli coraz większe problemy z zaopatrzeniem w paliwo oraz nowych pilotów. Doprowadziło to pod koniec wojny do sytuacji, w której doświadczeni piloci wykonywali kilka lub kilkanaście lotów dziennie, a młodzi piloci ginęli w przeciągu kilku pierwszych misji.
Na froncie wschodnim lotnictwo niemieckie było znacznie mniej aktywne, niż w początkowym okresie wojny. Przewagę w powietrzu udawało się utrzymać lokalnie, jak np. nad powstańczą Warszawą. Samoloty radzieckie rozpoczęły patrole powietrzne dopiero w połowie września, więc przez większośćpowstania warszawskiego Luftwaffe mogła bezkarnie wspierać działania oddziałów walczących z oddziałami polskimi.
1 stycznia 1945 roku dowództwo Luftwaffe zdecydowało się na ostatnią, zmasowaną ofensywę lotniczą,operację „Bodenplatte”. Polegała ona na zmasowanym ataku samolotów myśliwskich i szturmowych na alianckie lotniska w Belgii i Holandii. Mimo zniszczenia kilkuset samolotów alianckich, Niemcy poniosły klęskę, tracąc wielu doświadczonych pilotów – na ironię – w dużej mierze poprzez ostrzał własnych jednostek obrony przeciwlotniczej.
Pod koniec wojny Luftwaffe wprowadziła do uzbrojenia wiele nowatorskich typów samolotów. Najbardziej znany jest pierwszy wprowadzony do służbyodrzutowiec,Messerschmitt Me 262. Innymi byłyArado Ar 234,Messerschmitt Me 163 czyHeinkel He 162. Nie były one jednak w stanie odwrócić sytuacji strategicznej Niemiec.
| 1 Flota Powietrzna | 2 Flota Powietrzna | 3 Flota Powietrzna | 4 Flota Powietrzna | 5 Flota Powietrzna | 6 Flota Powietrzna | Luftflotte Reich | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1939 | III Rzesza | III Rzesza | III Rzesza | III Rzesza | |||
| 1942 | Związek Radziecki | Północna Afryka, Włochy, Grecja | Francja, Holandia, Belgia | Związek Radziecki | Norwegia, Finlandia | III Rzesza | |
| 1944 | Bałtyk | Północne Włochy | Francja, Holandia, Belgia | Węgry, Jugosławia, Rumunia, Bułgaria, | Norwegia, Finlandia | Związek Radziecki | III Rzesza |
| 1945 (styczeń) | Litwa | Północne Włochy | III Rzesza, Holandia, | Węgry, Jugosławia, | Norwegia, | Prusy Wschodnie | III Rzesza |
Inaczej niż w większości państw biorących udział w wojnie, Niemcy nie stosowali tytułu asa lotniczego (u aliantów miano asa otrzymywał pilot, który zestrzelił ponad 5 samolotów wroga) używali tytułu „Expert” przysługiwał on każdemu niemieckiemu pilotowi, który zestrzelił 10 samolotów wroga. Najbardziej znani toErich Hartmann – 352 zestrzelenia (najwyższy wynik wszech czasów),Walter Nowotny – 258 zwycięstw (jako pierwszy w historii przekroczył liczbę zestrzeleń 250 samolotów nieprzyjaciela),Hans-Joachim Marseille – 158 zestrzeleń, gen.Adolf Galland – 104 zestrzelenia,Josef Priller – 101 zestrzeleń.
Poziom operacyjny:
Poziom taktyczny:
Podstawową jednostką były okręgi lotniczeLuftgau, obejmujące początkowo terytorium Rzeszy, a potem również krajów okupowanych. Odpowiedzialne były za kwestie administracyjne, szkolenie, zaopatrzenie i obronę naziemną.
Lekkie myśliwce
Ciężkie myśliwce
Bombowce nurkujące i samoloty szturmowe
Średnie bombowce
Ciężkie bombowce
Samoloty transportowe
Szybowce
Wodnosamoloty
Łodzie latające
Samoloty bojowe
Wiatrakowce
Początkowo okupowane Niemcy używały samolotów do transportu rannych. Oficjalnie Luftwaffe rozwiązano ze względu na demilitaryzację. Przed odtworzeniem Luftwaffe funkcję niemieckich sił powietrznych pełniły dywizjony lotnictwa państw okupujących. Po wojnie wNRD iRFN utworzono nowe siły powietrzne. Ich rozwój był głównie podporządkowanyzimnej wojnie. Zachodnie siły powietrzne zostały powołane do życia w roku 1955. Niemcy z obu stronMuru Berlińskiego wykorzystywali samoloty zaprojektowane przez obie strony zimnej wojny. W 1989 roku Luftwaffe składało się z 12 skrzydeł myśliwsko-bombowych (JBG) z 9 eskadrami Tornado, 4 eskadrami F-4F i 6 eskadrami Alpha Jetów, dwóch skrzydeł myśliwskich (JG) z 4 eskadrami F-4F oraz dwóch skrzydeł rozpoznawczych (AG) z 4 eskadrami RF-4E. Oprócz nich w barwach dwóch skrzydełBundesmarine latały cztery eskadry Tornado. Chociaż F-104 Starfighters przestały pełnić służbę w 1987, ostatnie egzemplarze latały w celu uzyskania nalotów w okresie przejściowym. Do 1989 roku zdemobilizowano dwie jednostki uzbrojone uprzednio w pociski balistyczneMGM-31A Pershing I[20]. W latach 1991–1996 110 ze 175 samolotów F-4F Phantom II przeszło modernizacjęImproved Combat Efficency (ICE), skupiającą się na wymianie awioniki, montażu radaru Hughes AN/APG-65 i integracji z pociskamiAIM-120 AMRAAM, ostatnie Phantomy pożegnano 29 czerwca 2013[21]. W 2011 Luftwaffe posiadały około 24 baterii przeciwlotniczych systemuMIM-104 Patriot. W 2012 i 2013 wycofano dwa z trzech batalionów, które eksploatowały ten system, pozostawiając 14 baterii.
W 2004 Luftwaffe odstąpiła Polsce 23 samolotyMiG-29 za symboliczne 1 € (za sztukę). Fizycznie przekazano tylko 22 sztuki, jedną pozostawiono w RFN jako pomnik. Były to ostatnie z samolotów tego typu, które zachowały się do tego czasu po armii byłejNRD.
W 2004 roku wprowadzony do służby został samolotEurofighter Typhoon. Zamówiono ogółem 180 sztuk z czego pierwsze 44 otrzymano do 2006 roku, a kolejne 65 do 2010 i 2015. Ich zadaniem było zastąpienie samolotów F-4 Phantom II[22].
| div | Baza (Fliegerhorst) | Jednostka | Sprzęt | KodICAO | Rok | Miasto | Land |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Berlin-Tegel | Flugbereitschaft BMVg | A340, A319CJ, Global 5000, AS-532 | EDDT | 1948 | Berlin |  Berlin |
| 1 | Kolonia/Bonn | Flugbereitschaft BMVg | A310 MRTT | EDDK | 1938 | Kolonia |  Nadrenia Północna-Westfalia |
| 2 | Büchel | Jagdbombergeschwader 33 (JaboG 33) | Tornado IDS | ETSB | 1955 | Büchel |  Nadrenia-Palatynat |
| Erding | Waffensystemunterstützungszentrum 1 | ETSE | 1935 | Erding |  Bawaria | ||
| 4 | Hohn* | Lufttransportgeschwader 63 (LTG 63) | C-160 | ETNH | Hohn |  Szlezwik-Holsztyn | |
| 2 | Holzdorf | Hubschraubergeschwader 64 (HSG 64) | CH-53 | ETSH | 1974 | Jessen |  Saksonia-Anhalt |
| Jever* | Objektschutz | ETNJ | 1936 | Schortens |  Dolna Saksonia | ||
| 1 | Penzing | Lufttransportgeschwader 61 (LTG 61) | C-160 | ETSA | 1935 | Landsberg | Bawaria |
| 1 | Lechfeld | Jagdbombergeschwader 32 (JaboG 32) | Tornado IDS/ECR | ETSL | 1912 | Klosterlechfeld | Bawaria |
| 1 | Neuburg | Jagdgeschwader 74 (JG 74) | Eurofighter | ETSN | 1960 | Neuburg an der Donau | Bawaria |
| 2 | Nörvenich | Jagdbombergeschwader 31 (JaboG 31) | Eurofighter | ETNN | 1954 | Nörvenich | Nadrenia Północna-Westfalia |
| 2 | Rostock-Laage | Jagdgeschwader 73 (JG 73) | Eurofighter | ETNL | 1984 | Laage |  Meklemburgia-Pomorze Przednie |
| 4 | Schleswig | Aufklärungsgeschwader 51 (AG 51) | Tornado RECCE, Heron | ETNS | 1958 | Szlezwik | Szlezwik-Holsztyn |
| 4 | Wittmundhafen | Jagdgeschwader 71 (JG 71) | Eurofighter | ETNT | 1951 | Wittmund | Dolna Saksonia |
| 1 | Wunstorf | Lufttransportgeschwader 62 (LTG 62) | C-160, A400M | ETNW | 1936 | Wunstorf | Dolna Saksonia |
| 4 | Leck Husum | Flugabwehrraketengeschwader 1 (FlaRakG 1) | MIM-104 | 1959 | Leck Husum | Szlezwik-Holsztyn |
* – Bazy przeznaczone do likwidacji.
| Zdjęcie | Samolot | Producent | Typ | Wersja | Liczba sztuk[23] | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Samoloty myśliwskie | ||||||
 | Eurofighter Typhoon |  Wielka Brytania Niemcy Włochy Hiszpania | Myśliwiec wielozadaniowy | EF-2000 EF-2000T | 101 24 | |
 | Panavia Tornado | Wielka Brytania Niemcy Włochy | Myśliwiec szturmowy Walka elektroniczna/SEAD Treningowy | IDS ECR IDS | 57 29 7 | |
| 218 | ||||||
| Samoloty transportowe iPowietrzne tankowce | ||||||
%2c_14%252B03%2c_Bombardier_Global_Express_5000_(17171150745).jpg) | Bombardier Global Express |  Kanada | Transport VIP | Global Express 5000 | 4 | |
.JPG) | Airbus A319 | Niemcy | Transport VIP | Airbus A319-115CJ | 2 | |
| Airbus A321 | Niemcy | Transport VIP | 0 | Zamówiono jeden. | ||
 | Airbus A340 |  Francja | Transport VIP | A340-313X VIP | 2 | |
 | Airbus A310 MRTT | Francja | Transportowy/MEDEVAC Transportowy/Tankowiec | A310-304 PAX A310-304 MRTT | 1 4 | |
%2c_54%252B01%2c_Airbus_A400M_(22550413067).jpg) | Airbus A400M | Hiszpania | Transportowy | A400M | 14 | |
 | Transall C-160 | Niemcy | Transportowy | C-160D | 34 | |
| 58 | ||||||
| Samoloty szkolno-treningowe | ||||||
| Beechcraft T-6 Texan II |  Stany Zjednoczone | szkolenie podstawowe | T-6A | 69 | ||
 | Northrop T-38 Talon | Stany Zjednoczone | szkolenie zaawansowane | T-38A | 35 | |
| Grob G-120A | Niemcy | szkolenie wstępne | G-120A | 6 | ||
| 110 | ||||||
| Śmigłowce | ||||||
 | Sikorsky CH-53 Sea Stallion | Stany Zjednoczone Niemcy | Ciężki śmigłowiec transportowy/CSAR | CH-53G CH-53GS/GE CH-53GA | 38 25 1 | |
_AS532_4843260970.jpg) | Eurocopter Cougar | Francja | Śmigłowiec VIP | AS532U2 | 3 | |
| 67 | ||||||
| Inne | ||||||
 | RQ-4 Global Hawk | Stany Zjednoczone Niemcy | Strategiczny BSL | RQ-4B Block 20 EuroHawk | 1 | |
 | IAI Heron |  Izrael | Taktyczny BSL | 3 | ||
| 4 | ||||||
| Suma | ||||||
| 447 | ||||||
.jpg)
Myśliwce/Myśliwsko-bombowe
Republic F-84F Thunderstreak – 450 w latach 1956–1967Canadair CL-13A Sabre Mk.5/Mk.6 – 75/225 w latach 1958–1964 (ostatnie do 1983)Fiat F-86K Sabre – 88 w latach 1959–1966Fiat G.91R/3 Gina – 294 w latach 1960–1982
Lockheed F-104G Starfighter – 586 w latach 1961–1991 (także w Marine)Fiat G.91R/4 Gina – 50 w latach 1964–1966McDonnell Douglas F-4F Phantom II – 175 w latach 1973–2013Panavia Tornado – 324 IDS i 35 ECR od 1980 (do 2005 także w Marine)
MikojanMiG-29G/GT – 24 w latach 1990–2004Myśliwce rozpoznawcze
Republic RF-84F Thunderflash – 108 w latach 1958–1966Lockheed RF-104G Starfighter – 163 w latach 1963–1986McDonnell Douglas RF-4E Phantom II – 88 w latach 1971–1994Myśliwce treningowe
Lockheed F-104F Starfighter – 30 w latach 1960–1971Fiat G.91T/3 – 66 w latach 1961–1982Lockheed TF-104G Starfighter – 137 w latach 1963–1989McDonnell Douglas F-4E Phantom II – 10 w latach 1977–1999Transportowe/użytkowe
Nord Aviation N.2501/2501D Noratlas – 186 w latach 1956–1971Douglas C-47D Skytrain – 20 w latach 1957–1976 Hunting Percival P-66 Pembroke C Mk.54 – 33 w latach 1957–1975Dornier Do 27A – 322 w latach 1957–1980 (także w Heer i Marine) De Havilland DH.114 Heron 2D – 2 w latach 1957–1963 (VIP) Convair CV 340/CV 440 Metropolitan – 6(1/5) w latach 1959–1974Dornier Do 28A/B – 121 w latach 1961–1976 (także w Marine)Douglas DC-6B Liftmaster – 4 w latach 1962–1969 Lockheed C-140 Jetstar – 4 w latach 1962–1986 (VIP)Transall C-160D – 110 od 1968Boeing 707-307C – 4 w latach 1968–1999 (VIP)HFB 320 Hansa – 8 w latach 1976–1988 (VIP) Fokker VFW 614 – 3 w latach 1977–1998 (VIP)Canadair CL-601 Challenger – 7 w latach 1986–2011 (VIP)Airbus A310-304 VIP/PAX – 2 w latach 1991–2011 (VIP)Szkolne
Piper PA-18 Super Cub – 40 w latach 1956–1965CCF Harvard MkmIV (T-6 Texan) – 135 w latach 1956–1966Lockheed T-33A Shooting Star – 192 w latach 1956–1976Dornier Do 27B – 106 w latach 1957–1980 (także w Heer i Marine)Piaggio P.149D/Focke-Wulf FWP.149D – 266 w latach 1957–1990 (także w Marine)Fouga CM.170 Magister – 250 w latach 1957–1969 Pützer Elster B – 24 w latach 1960–1978Cessna T-37 Tweet – 47 w latach 1967–2009 (malowanie USAF)Northrop T-38 Talon – 46 od 1968 (malowanie USAF)North American Rockwell OV-10B/BZ Bronco – 18 od 1970 (do holowania celów)HFB 320 Hansa ECM – 8 w latach 1977–1994 (VIP)Dassault/Dornier Alpha Jet – 175 w latach 1979–1997Śmigłowce
AgustaBell 47 G-2 – 45 w latach 1957–1974 (także w Heer) Bristol 171 Sycamore Mk.52 – 50 w latach 1957–1969 (także w Marine)Boeing Vertol H-21C Workhorse – 32 w latach 1957–1971 (także w Heer)Sikorsky H-34 Choctaw – 191 w latach 1957–1971 (także w Heer i Marine)Sikorsky S-64 Skycrane – 2 w latach 1963–1968 (także w Heer)Bell UH-1D Iroquois – 352 w latach 1967–2013 (także w Heer)NHI NH90 – 4 w latach 2010[24]–2012 (do Heer)Myśliwce/Myśliwsko-bombowe
Treningowe
Aero L-39 Albatros – 52 Zlín Z-43 – 12Transportowe/użytkowe
An-2 – 18An-26 – 12 (w Luftwaffe do 1994)Ił-62 – 3 (w Luftwaffe do 1993)Tu-134 – 3 (w Luftwaffe do 1992)Tu-154 – 2 (w Luftwaffe do 1997)Let L-410 Turbolet – 12 (w Luftwaffe do 2000)Śmigłowce
 | Zobacz hasłoLuftwaffe w Wikisłowniku |
| Podstawy | |
|---|---|
| Władza | |
| Historia | |
| Partie polityczne | |
| Postacie | |
| Policja i wojsko | |
| Zrzeszenia społeczne | |
| Ideologia i rasizm |
|
| Powiązania |
