 Ludwig Beck | |||
 generał pułkownik | |||
| Pełne imię i nazwisko | Ludwig August Theodor Beck | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||
| Data i miejsce śmierci | |||
| Przebieg służby | |||
| Siły zbrojne | |||
| Formacja | |||
| Stanowiska | |||
| Główne wojny i bitwy | |||
| Odznaczenia | |||
    [1] | |||
| |||
Ludwig August Theodor Beck (ur.29 czerwca1880 wBiedrich, zm.21 lipca1944 wBerlinie) –niemieckiwojskowy,generał pułkownik, współtwórcaWehrmachtu,szef sztabu generalnego wojsk lądowych (1933–1938) i jeden z przywódcówopozycji antyhitlerowskiej upatrywany na przyszłegoprezydenta Niemiec. Organizatorzamachu 20 lipca, po jego klęsce stracony. UczestnikI wojny światowej.
Był wychowywany w konserwatywnej, pruskiej rodzinie o wojskowych tradycjach. Jego ojciec ukończył studia chemiczne i zarządzał odlewnią żelaza Rheinhütte. Matka natomiast pochodziła z heskiej rodziny Draudt, w której dominowali prawnicy i wojskowi (jej brat był generałem armii heskiej).
W 1898 zdał maturę w Gimnazjum Humanistycznym w Wiesbaden i wstąpił do 15. górnoalzackiego pułku artylerii w Strasburgu, należącego do armii pruskiej. W 1908 wstąpił do Akademii Wojennej[2]. Ukończył ją w 1911 jako oficer Sztabu Generalnego.
PodczasI wojny światowej służył na froncie zachodnim. Służył m.in. w sztabach dywizji i korpusu. W 1916 awansował na majora i oficera do specjalnych poruczeń w sztabie Grupy Armii B dowodzonej przez następcę cesarskiego tronuWilhelma Hohenzollerna. Pod koniec wojny służył w Wielkiej Kwaterze Głównej.
Po zakończeniu wojny pozostał w wojsku i piął się po drabinie wojskowej kariery. Był m.in. szefem sztabu IV Okręgu Wojskowego w Dreźnie i dowódcą 5. pułku artylerii w Fuldzie. Był łagodny wobec oficerów powiązanych z NSDAP, dzięki czemu zwrócił na siebie uwagęAdolfa Hitlera. Jesienią 1933 został szefem Urzędu Wojska (niem.Truppenamt) w randzegenerała. Następnie był szefemOKH.
Należał do oficerów opowiadających się za rewizją traktatu wersalskiego oraz za zbrojeniami i powszechnym obowiązku służby wojskowej. Beck był jednak przeciwny wciąganiuNiemiec wwojnę, uważając, że Niemcy mogą osiągnąć swoje cele dzięki polityce, a do konfliktu zbrojnego nie są jeszcze przygotowane. Szczególnie uważał, że należy unikać wojny z Wielką Brytanią. Już jako szef OKH próbował odwieśćHitlera od pomysłu odebraniaCzechosłowacjiKraju Sudetów. WódzRzeszy był jednak przekonany, żeWielka Brytania iFrancja po tym, jak pozwoliły naaneksjęAustrii (tzw.Anschluss), zgodzą się na wszystko, byleby tylko utrzymać pokój. Beck wiedział, żeWehrmacht jest zbyt słaby, by prowadzić wojnę zWielką Brytanią i – jako że cieszył się wielkim szacunkiem wśród oficerów sztabu – próbował ich przekonać, by odwiedli Hitlera od jego militarystycznych planów. Rozważał nawet przeprowadzenie zamachu stanu i przejęcie władzy w kraju przez Wehrmacht. Gdy zobaczył, że niewielu się z nim zgadza, zrezygnował z funkcji szefa sztabu i został zastąpiony na tym stanowisku przezFranza Haldera[3]. Po przeniesieniu w stan spoczynku mieszkał w Berlinie. Twierdził, że Hitler jestpsychopatą do szpiku kości, a podległe mu elity wojskowe składają się z imbecylów, miernot i przestępców[4].
Był niechętny Hitlerowi i skłaniał się ku powrotowi monarchii. Kiedy jego przewidywania o przebiegu wojny zaczęły się sprawdzać, zaczęli przy nim grupować się oficerowie i politycy podzielający jego poglądy. Wraz zUlrichem von Hassellem iCarlem Goerdelerem doprowadził do powstania antyhitlerowskiej opozycji w łonieWehrmachtu. Konspiratorzy wierzyli, że siła Hitlera nie jest tak wielka, jak wielu się wydawało. Sądzili, że zagrożenie ze strony Wielkiej Brytanii pozwoli im pozbawić Hitlera (jako podżegacza wojennego) władzy, gdyby zdecydował się zaatakowaćCzechosłowację. Ku ich przerażeniu, we wrześniu 1938premierzy:brytyjskiNeville Chamberlain ifrancuskiÉdouard Daladier pozwolili, byKraj Sudetów został włączony doIII Rzeszy.
Beck był jednym z głównych organizatorów nieudanegozamachu 20 lipca 1944 w kwaterze Hitlera wWilczym Szańcu (wśród spiskowców byli również m.in.Carl Goerdeler iClaus von Stauffenberg). Po przejęciu władzy był przewidziany do objęcia urzędu prezydenta Rzeszy. Jako jeden z przywódców spisku został aresztowany[3]. Został zastrzelony 21 lipca 1944 po próbie samobójczej[5].
W 1916 zawarł związek małżeński, ale żona zmarła już w 1917, zostawiając go z nowonarodzoną córką[2].
| Heer Generaloberst | |
|---|---|
| Luftwaffe Generaloberst | |
| Kriegsmarine Generaladmiral | |
| Schutzstaffel Oberstgruppenführer | |
| Ordnungspolizei Generaloberst der Polizei |
|
| NSFK Ehrenführer |
|
| Reichsluftschutzbund RLB-Präsident |
|
| Reichsarbeitsdienst Generaloberstfeldmeister |
|
| Organizacja Todta Amtschef OT |
|
| Hitlerjugend Stabsführer | |
| NSDAP Gauleiter |
|
.svg)
