Lucjusz,Rzymianin, był synem Porfiriusza.Pontyfikat Lucjusza przypada na poważne prześladowania chrześcijan. Wkrótce po wyborze został wygnany przez cesarzaTreboniana Galla[2]. Dopiero po śmierci cesarza, mógł bezpiecznie powrócić do Rzymu, gdzie czekał entuzjastyczny list odbiskupa Cypriana, który gratulował papieżowi wytrwałości[2].
Popierał łagodniejszą praktykę pokuty. Był wyrozumiały wobec ludzi "upadłych", za co krytykowali go tzw.nowacjanie, zwolennicyantypapieża Nowacjana (251 – ok.258)[2].