| Pełne imię i nazwisko | Lucas Andrés Pusineri Bignone | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 16 lipca 1976 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost | 179 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Informacje klubowe | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Klub | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Lucas Andrés Pusineri Bignone (ur.16 lipca1976 wBuenos Aires) –argentyńskipiłkarz pochodzeniawłoskiego występujący na pozycji prawegopomocnika,trener piłkarski, od 2025 roku prowadziAtlético Tucumán.
Pusineri pochodzi ze stołecznegoBuenos Aires. Wychowywał się w rodzinie o tradycjach sportowych – ojciec był trenerem piłkarskim na szczeblu regionalnym, zaś matka siatkarką[1]. Rodzina mieszkała kolejno w dzielnicach Recoleta, Florida i Munro, a następnie w mieścieVicente López w aglomeracji stolicy. Treningi piłkarskie rozpoczynał w swojej szkole Colegio La Salle, skąd następnie przeniósł się do juniorskiego zespołu Club Banco Nación[2]. W wieku dwunastu lat dołączył do akademii klubuCA Platense mającego siedzibę w Vicente López, któremu kibicował wraz z rodziną[3]. Tam występował początkowo jako napastnik, a potem został przesunięty na prawą pomoc, gdzie spędził już resztę kariery[2]. Jako siedemnastolatek zrezygnował jednak z regularnego trenowania futbolu – w ciągu kolejnych czterech lat ukończył liceum i przygotowywał się w Cámara de Comercio do zawodu agenta celnego[1]. W piłkę grał wówczas jedynie amatorsko z kolegami[4].
W 1997 roku Pusineri udał się na testy do piątoligowegoFerrocarril Urquiza, gdzie został zauważony przezAlberto Pascuttiego – trenera drugoligowej drużynyClub Almagro, który ściągnął go do swojej drużyny[2]. W barwach Almagro przez dwa lata był gwiazdą zespołu i wyróżniającym się piłkarzem rozgrywek drugoligowych[4]. Za sprawą udanych występów przeniósł się następnie do czołowego klubu w kraju – stołecznegoCA San Lorenzo de Almagro. Początkowo miał tam występować w rezerwach, jednak już po miesiącu został włączony do pierwszej drużyny[5]. Wargentyńskiej Primera División zadebiutował 10 września 1999 w wygranym 3:1 spotkaniu zChacarita Juniors, zaś premierowego gola strzelił 1 października tego samego roku w wygranej 2:0 konfrontacji zInstituto. Szybko został podstawowym zawodnikiem San Lorenzo, imponując walecznością, kreatywnością i dynamiką[6]. Z ekipą prowadzoną przezManuela Pellegriniego wywalczył mistrzostwo Argentyny (Clausura 2001) oraz triumfował w kontynentalnych rozgrywkachCopa Merconorte (2001)[5]. Ogółem w San Lorenzo grał trzy lata.
W lipcu 2002 Pusineri przeszedł do innego czołowego, stołecznego klubu –CA Independiente, sponsorowanego wówczas przez biznesmena Daniela Grinbanka (który został właścicielem karty zawodniczej piłkarza)[1]. Już w jesiennym sezonieApertura 2002 jako filar ekipy prowadzonej przezAmérico Gallego zdobył tytuł mistrza Argentyny. Jego słynny gol strzelony 24 listopada w końcówce meczu z bezpośrednim rywalem do mistrzostwaBoca Juniors (1:1) w przedostatniej kolejce w praktyce zapewnił Independiente tytuł[7]. Bramka zdobyta przez Pusineriego jest uznawana przez kibiców Independiente za jedną z najważniejszych w historii klubu[3]. W sierpniu 2003 wraz z kilkunastoma innymi argentyńskimi graczami został zgłoszony do rozgrywek przez hiszpańskiego drugoligowcaCD Leganés, przejętego wówczas przez Grinbanka[8]. Sam zawodnik, nie chcąc występować jednak w drugiej lidze, zdecydował się podpisać umowę z rosyjskimSaturnem Ramienskoje[9]. W podmoskiewskiej drużynie występował z pięcioma swoimi rodakami (byli toDaniel Montenegro,Pablo Guiñazú,Nicolás Pavlovich,Adrián Bastía iAntonio Barijho)[10].
W rosyjskiejPriemjer-Lidze zadebiutował 13 września 2003 w zremisowanej 2:2 konfrontacji zAłanią Władykaukaz, strzelając wówczas gola. Mimo podpisania czteroletniej umowy z Saturnem i udanych występów nie potrafił jednak zaaklimatyzować się do życia w Rosji[11]. Ponadto popadł w konflikt prawny z właścicielem swojej karty zawodniczej Danielem Grinbankiem, który pozwał go ze względu na jego zdaniem bezprawne odejście z Leganés do Saturna (sam Pusineri utrzymywał, iż był wówczas wolnym zawodnikiem). W konsekwencji piłkarz nie otrzymał wynagrodzenia za grę w Saturnie, gdyż zostało ono zatrzymane przez sąd[12]. Po odejściu z Saturna powrócił doCA Independiente, lecz i ten transfer został uznany przez Grinbanka za nieważny, co poskutkowało kolejnymi zawiłościami proceduralnymi i niemożnością uprawnienia gracza do rozgrywek ligi argentyńskiej[13]. Ostatecznie w listopadzie 2004 władze Independiente wykupiły od Grinbanka 75% praw do karty zawodniczej Pusineriego za sumę dwóch milionów dolarów[14]. Przez kolejny rok był podstawowym piłkarzem drużyny, lecz przez konflikt z nowym trenerem (Césara Luisa Menottiego zastąpiłJulio César Falcioni) opuścił klub[1].
W styczniu 2006 Pusineri udał się na roczne wypożyczenie do potentataCA River Plate[15]. Tam zanotował fatalny pobyt, będąc jedynie rezerwowym i notując słabe występy[1]. Następnie powrócił do Independiente, gdzie występował jeszcze przez trzy lata głównie w roli podstawowego pomocnika, lecz nie był w stanie włączyć się z drużyną do walki o czołowe lokaty w lidze. Pod koniec swojego pobytu w tym klubie doświadczony Pusineri został relegowany do roli rezerwowego przez treneraAmérico Gallego, który nie widział dla niego miejsca w zespole[16]. Fiaskiem zakończyły się również rozmowy prowadzone z zarządem Independiente na temat przedłużenia kontraktu[3] (zawodnikowi zależało na zakończeniu kariery w barwach tego klubu[1]). Łącznie w barwach Independiente spędził pięć i pół roku – jest uznawany za klubową legendę[17]. Pół roku pozostawał na bezrobociu, po czym powrócił do swojego macierzystego, wówczas już trzecioligowegoCA Platense[16]. Tam w wieku 35 lat zakończył piłkarską karierę[18].
W styczniu 2003 Pusineri został powołany przez selekcjoneraMarcelo Bielsę do krajowego składureprezentacji Argentyny na mecze towarzyskie zHondurasem (3:1),Meksykiem (1:0) iUSA (1:0)[19]. Nie wystąpił jednak w żadnym z tych spotkań.
Jeszcze w czasach swojej kariery piłkarskiej Pusineri ukończył kurs trenerski[20]. Był asystentemClaudio Borghiego – swojego byłego trenera z Independiente – w drużynieArgentinos Juniors (2014)[21]. Pierwszą samodzielną pracę trenerską podjął w styczniu 2018, obejmując drugoligowy kolumbijskiCúcuta Deportivo, mający aspiracje awansu do najwyższej klasy rozgrywkowej[22]. Na koniec sezonu2018 w świetnym stylu wygrał z Cúcutą rozgrywki drugoligowe i wywalczył promocję do pierwszej ligi – jego podopieczni w 38 meczach zanotowali 27 zwycięstw, dziewięć remisów i tylko dwie porażki[23]. Szkoleniowiec był bardzo chwalony za umiejętności zarządzania zasobami ludzkimi, zaangażowanie i wymagającą postawę wobec piłkarzy oraz stworzenie świetnej atmosfery w drużynie[24].
Bezpośrednio po awansie z Cúcutą, w styczniu 2019 Pusineri został trenerem kolumbijskiego potentata – klubuDeportivo Cali[25]. Drużyna dysponowała wąską i niedoświadczoną kadrą, lecz mimo to Argentyńczyk notował z nią bardzo dobre wyniki, plasując się w ścisłej czołówce ligi (kolejno drugie i trzecie miejsce w tabeli) i zakwalifikował się z nią do kontynentalnych rozgrywekCopa Sudamericana[26]. Doszedł również z Deportivo do finału pucharu Kolumbii –Copa Colombia, a także poprowadził ekipę w rozgrywkachCopa Sudamericana 2019 (druga runda)[27]. W opinii ekspertów i kibiców umiejętnie wprowadzał do zespołu młodych zawodników z akademii juniorskiej[28]. W grudniu zdecydował się jednak nie przedłużać kontraktu z Deportivo, argumentując swoją decyzję różnicą poglądów z zarządem i brakiem wpływu na ruchy transferowe[27].
W styczniu 2020 Pusineri powrócił do ojczyzny, gdzie podpisał umowę z ekipąCA Independiente, w której spędził najlepsze lata swojej piłkarskiej kariery[29].
|
|
|
|
