 | |||
| Imię i nazwisko | Luc Charles Olivier Merenda | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 3 września 1943 | ||
| Zawód | aktor, model | ||
| Współmałżonek | Rita Agostini | ||
| Lata aktywności | 1970-2007 | ||
| |||
Luc Charles Olivier Merenda[1] (ur.3 września1943 wNogent-le-Roi) – francuski aktor pochodzeniawłoskiego, którego popularność przypada nalata siedemdziesiąte, grał przez wiele lat w produkcjachwłoskim, znany głównie z ról bohaterów w filmach policyjnych z tego okresu[2].
Urodzony wNogent-le-Roi, wRegionie Centralnym, w departamencieEure-et-Loir, w pobliżuParyża, ze względu na pracę jego rodziców dzieciństwo spędził wMaroku. Mając trzynaście lat wrócił do Paryża, gdzie uczęszczał do szkoły średniej. Doskonalił umiejętnościsztuki walki, w szczególności francuskiboks.
W wieku 24 lat wyjechał doNowego Jorku, choć jego rodzice się na to nie zgadzali. Jego życie w USA okazało się bardzo trudne, a w międzyczasie znalazł pracę na zmywaku do naczyń. Wkrótce poprosił przyjaciela o wykonanie zdjęć, które zostały wysłane do agencji fotomodeli. Udało się jemu skontaktować przez agencję i trafił do reklamy różnych amerykańskich produktów. Jego reputacja w tej dziedzinie wzrosła, tak że jego nazwisko stało się sławne w rodzinnej Francji. W 1970 powrócił do ojczyzny[3].
Karierę aktorską zapoczątkował udziałem we francusko-brazylijskim dramaciePałac aniołów (O Palácio dos Anjos, 1970) i filmie sensacyjnymOSS 117 bierze wakacje (OSS 117 prend des vacances, 1970) jako Hubert Bonisseur de La Bath,tajny agent OSS 117[4]. W 1971, podczas wakacji wRzymie, pracował jako fotomodel i pojawił się w filmieJak dziewczyna dżipów (La Ragazza fuoristrada, 1971) z udziałemGiacomo Rossi-Stuarta oraz dramacie kryminalnymPolicja chce sprawiedliwości (Milano trema – la polizia vuole giustizia, 1973) w roliporucznika Giorgio Caneparo[5].
W 1972 ożenił się z Ritą Agostini, ale dziesięć lat później ich związek rozpadł się.
Wiele pochwał krytyków zdobyły kolejne filmy –Jak organy ślady gwałtu (I Corpi presentano tracce di violenza carnale, 1973),Miasto gier losowych (La città gioca d’azzardo, 1974) oraz obraz poruszający kwestię skierowaną do tajnych służb i korupcji politycznejTajne służby oskarżone (La polizia accusa: il servizio segreto uccide, 1975)[6]. Merenda grał nie tylko rolę dobregopolicjanta, ale był także częścią mrocznego obrazu policji, podkreślając pewne negatywne aspekty egzekwowania prawa we Włoszech, a jego ekranowa kariera w tym gatunku w dalszym ciągu się rozwijała[7].
Pod koniec lat osiemdziesiątych, po powrocie do Paryża, wraz ze swoim kolegą Annie Minet, otworzył sklep z chińskimi i japońskimi meblami antycznymi na Marché Biron.
