Lew Michajłowicz Sibiriakow,ros. Лев Михайлович Сибиряков (ur. w1869 lub1870 r. wPołonnem, zm. w1938 r. wWarszawie) – rosyjski, a następnie emigracyjny śpiewak, pedagog wokalny.
Urodził się w żydowskiej rodzinie jako Lejb Moijsiejewicz Spiwak. W okresie dziecięcym śpiewał w chórze wsynagogach w Połonnem iŁucku. Po przeniesieniu się doOdessy rozpoczął naukę u prof. Fiorini. Następnie rozpoczął sceniczną karierę wokalną. W latach 90. XIX wieku wyjechał doWłoch, gdzie kontynuował naukę śpiewu. Od1895 r. występował jako Leopoldo Spivaccini na scenach teatru „San Karlo” wNeapolu i „La Scala” wMediolanie. Pod koniec lat 90. powrócił doRosji, występując w teatrach wielu miast. Odbywał też podróże zagraniczne. W tym czasie przyjął chrzest, przyjmując nazwisko żony Sibiriakow. W1902 r. debiutował jako „basso cantante”. W1912 r. dokonał nagrań swoich arii operowych dla firmy fonograficznej. Ostatnią sceną teatralną, na której występował jako solista, był Teatr Maryjski wPiotrogradzie. Na pocz. lat 20. zamieszkał wPolsce, kontynuując karierę sceniczną. Występował też na scenachEuropy i obuAmeryk. W latach 30. został wykładowcą w Konserwatorium Muzycznym wWarszawie. Według większości źródeł zmarł tam w 1938 r., ale niektóre źródła mówią o1942 r. wAntwerpii.