Urodzony w Newtonbrook wOntario jako syn pastora, rozpoczął w 1914 studia naUniwersytecie Toronto. Studia przerwał w 1916, zgłaszając się na ochotnika do armii, by wziąć udział w walkachI wojny światowej. Po zakończeniu wojny wrócił na uniwersytet. Uzyskał tytułbakałarza w 1919, by kontynuować studia na wydziale historiiOxford University, zakończone w 1923. W czasie studiów Pearson pokazał się jako zdolny sportowiec, grając whokeja irugby. W 1925 poślubił Maryon Moody, z którą miał troje dzieci – córkę i dwóch synów.
W 1924 rozpoczął karierę naukową, wykładając historię na Uniwersytecie wToronto. Z czasem zaangażował się w politykę, zostając prominentnym członkiem Partii Liberalnej. W 1948 objął stanowisko ministra spraw zagranicznych w rządzieWilliama Kinga, które sprawował również w gabinecieLouisa St. Laurenta. Za swój udział w rozwiązaniukryzysu sueskiego i wkład w powołanieSił pokojowych ONZ otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla w 1957.
W 1958 został liderem Partii Liberalnej, a w 1963 po wygranych wyborach – premieremKanady. Mimo że nie posiadał większości parlamentarnej, zdolny był do prowadzenia efektywnej polityki. Pearson wprowadził w Kanadzie istotne programy socjalne, między innymi powszechny fundusz emerytalny, oraz zreformował system ubezpieczeń medycznych, znacznie poszerzając ich zasięg. Wprowadził takżeflagę Kanady z czerwonym liściem klonowym na białym tle.
Przeszedł na emeryturę w 1968 i zmarł cztery lata później w Ottawie. Został pochowany na MacLaren Cemetery wWakefield.
