Stefania Klotylda (ur. 1864, zm. 1945), żona arcyksięciaRudolfa, następcy tronu austriackiego, a po jego samobójczej śmierci w 1889 żona węgierskiego hrabiego Eleméra Lónyay;
Leopold II był także ojcem dwóch synów, Lucjana (1906–1984) i Filipa (1907–1914), z pozamałżeńskiego związku z prostytutką,Blanche Delacroix, z którą wziął ślub 12 grudnia 1909, pięć dni przed swoją śmiercią.
Po śmierci Leopolda II królem Belgów został jego bratanek,Albert I.
Tron belgijski objął po swoim ojcu Leopoldzie I. W 1885 został władcąWolnego Państwa Konga, kolonii w środkowejAfryce (obecnieDemokratyczna Republika Konga). Przez wiele lat była to jego prywatna własność, w której panowałoniewolnictwo[a]. Prowadzona była rabunkowa gospodarka, pozyskiwany byłkauczuk ikość słoniowa. Przyczyniła się ona do śmierci od kilku do kilkunastu milionów ludzi[4]. W 1908 po ujawnieniu przez dziennikarza i politykaEdmunda Dene Morela skali eksploatacji Konga, wybuchła afera, która doprowadziła do tego, że kontrolę nad terytorium, odtąd znanym jakoKongo Belgijskie, odkupiło od króla państwo belgijskie.
W oparciu o kwerendę w belgijskich Archiwach Królewskich flamandzki historyk Kris Clerckx stwierdził, że Leopold II w 1854, jeszcze przed wstąpieniem na tron, planował błyskawiczną wojnę zHolandią celem zjednoczenia Niderlandów pod swoją władzą, a przede wszystkim przejęcia holenderskich kolonii. Przygotowania weszły w zaawansowaną fazę, ale do wojny nie doszło, zapewne ze względu na brak zgody ze strony Francji[5].
Ze względu na zbrodnie popełnione wWolnym Państwie Kongo pomniki króla stojące w Belgii często padały ofiarami wandalizmu. W 2020 roku, po protestach i dewastacji wielu pomników, władze niektórych belgijskich miast zdecydowały się usunąć pomniki Leopolda[6].
↑Pomimo że Leopold II byłsygnatariuszem (i jako król Belgów i jakosuweren Kongo) Aktu Końcowego z Brukseli (2 lipca 1890) zabraniającego niewolnictwa (handel czarnymi niewolnikami).
↑Asafa Jalata. Colonial Terrorism, Global Capitalism and African Underdevelopment: 500 Years of Crimes Against African Peoples. „Journal of Pan African Studies”. 5 (9), s. 25, marzec 2013. ISSN0888-6601. (ang.).
Maciej Serwański, Józef Dobosz: Słownik władców Europy nowożytnej i najnowszej. Wyd. 1. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie sp. z o.o., 1998.ISBN 83-86138-35-1.
.svg)
