Ten artykuł dotyczy archeologa. Zobacz też:Charles Woolley. Leonard Woolley w trakcie wykopalisk wKarkemisz (wiosna 1913) | |||
| Data i miejsce urodzenia | 17 kwietnia 1880 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 20 lutego 1960 | ||
| Zawód, zajęcie | archeolog | ||
| |||
Charles Leonard Woolley (ur. 17 kwietnia 1880 wLondynie, zm. 20 lutego 1960 tamże) – brytyjskiarcheolog i badaczstarożytnego Bliskiego Wschodu, odkrywcaGrobów Królewskich z Ur.
Urodził się w 1880 roku wLondynie. Po ukończeniuNew College w Oksfordzie rozpoczął w 1905 pracę jako asystentArthura Evansa w Departamencie StarożytnościAshmolean Museum. W latach 1907–1912 prowadził wykopaliska wNubii, badając m.in.meroickie stanowiska. Następnie wybrany został kierownikiem prowadzonych z ramieniaBritish Museum prac wykopaliskowych wKarkemisz w północnejSyrii, gdzie jego współpracownikiem byłThomas Edward Lawrence (słynny Lawrence z Arabii). Prace te przerwał wybuchI wojny światowej. W jej trakcie Woolley służył jako oficer wywiadu naBliskim Wschodzie. W 1916 dostał się do niewoli tureckiej i do 1918 przebywał wTurcji jako jeniec wojenny.
Po wojnie w 1919 wznowił prace wykopaliskowe w Karkemisz. W latach 1921–1922 prowadził wykopaliska wTell el-Amarna wEgipcie z ramienia Egypt Exploration Society. Następnie zaproszony został do poprowadzenia łączonej ekspedycji archeologicznej British Museum i University of Pennsylvania Museum do prac badawczych na stanowisku Tall al-Mukajjar (starożytneUr) w południowej Mezopotamii. Najbardziej znany jest właśnie z prowadzonych w latach 1922–1934 wykopalisk w Ur, w trakcie których odkrył słynnegrobowce królewskie zokresu starosumeryjskiego (ok. 2900–2350 p.n.e.)[1].
W 1935 otrzymał honorowy tytuł szlachecki za wkład w dziedzinę archeologii. Rok później rozpoczął wykopaliska w Tell Atchana w północnej Syrii, stanowisku kryjącym pozostałości starożytnego miastaAlalach. Ponownie jego prace przerwała wojna. W latach 1943–1946 służył w stopniu podpułkownika (lieutenant-colonel) jako doradca ds. archeologicznych przy Civil Affairs Directorate. Za radą Woolleya Naczelny Dowódca Alianckich Ekspedycyjnych Sił Zbrojnych,Dwight D. Eisenhower, wydał rozkaz zakazujący plądrowania i niszczenia budowli o ważnym znaczeniu historycznym i kulturowym na wyzwalanych obszarach. Po wojnie Woolley podjął przerwane prace w Alalach odkrywając pałace i archiwa glinianych tabliczek z II tysiąclecia p.n.e. Dodatkowo prowadził również wykopaliska na pobliskim stanowisku nadmorskim al-Mina, gdzie odkrył ślady wczesnogreckiego osiedla. Miał niemal siedemdziesiąt lat kiedy zakończył w 1949 prace wykopaliskowe w Alalach. Do śmierci w 1960 pozostał ważną postacią w świecie archeologii.
(wydane pośmiertnie)
