Leonard Michał Boguszewski

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	16 września 1936 Brody
Data i miejsce śmierci	17 maja 2016 Wrocław
Przebieg służby
Lata służby	1955–1996
Siły zbrojne	Siły Zbrojne PRL Siły Zbrojne RP
Odznaczenia

Leonard Michał Boguszewski (ur.16 września1936 wBrodach, zm.17 maja2016 weWrocławiu) – polski dowódca wojskowy,generał brygadyWojska Polskiego, docent dr nauk wojskowych.

W 1954 roku ukończył technikum mechaniczne w Żarnowie kołoStrzegomia i przez rok pracował jako technik normowania w Zakładach Chemicznych Żarnów (wydział mechaniczny).

W 1955 roku wstąpił do wojska i rozpoczął naukę wOficerskiej Szkole Inżynieryjnej we Wrocławiu. Rok później w wyniku redukcji sił zbrojnych, jego rocznik został rozwiązany, a Boguszewski został powołany do służby jako podoficer zawodowy, pozostając w szkole na stanowisku instruktora w batalionie zabezpieczenia. W 1957 roku został powołany do batalionu podchorążych. W 1959 roku po ukończeniu szkoły z I lokatą mianowanypodporucznikiem w korpusie oficerów wojsk inżynieryjnych. Skierowany został do służby w18 Batalionie Saperów wNysie (2 Dywizja Zmechanizowana w Nysie). Służył jako dowódca plutonu pływającego transporterów gąsienicowych. W 1964 roku został dowódcą kompanii desantowo-przeprawowej w tym batalionie, a następnie starszym pomocnikiem szefa sztabu batalionu ds. operacyjno-mobilizacyjnych. Za udział w ratowaniu ludzi podczas akcji przeciwpowodziowej został odznaczonySrebrnym Krzyżem Zasługi. W latach 1967–1970 studiował na kierunku dowódczo-sztabowym wAkademii Sztabu Generalnego WP w Warszawie. Po ukończeniu studiów został dowódcą batalionu pontonowego w6 Pułku Pontonowym wGłogowie. W 1972 roku awansowany na stopieńmajora i w tym samym roku objął funkcję szefa sztabu – zastępcy dowódcy 6. Pułku Pontonowego. W drodze wyróżnienia w 1974 roku został awansowany napodpułkownika.

W 1974 został przeniesiony doWyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Inżynieryjnych im. gen. J. Jasińskiego we Wrocławiu. Pozostawał w uczelni do 1980 roku na stanowisku starszego wykładowcy. W tym czasie pełnił funkcję zastępcy kierownika cyklu taktyki, a następnie kierownika cyklu (szef Katedry Taktyki Rodzajów Wojsk). W 1978 roku awansował na stopieńpułkownika. W tym samym roku uzyskał stopieńdoktora nauk wojskowych wAkademii Sztabu Generalnego WP w Warszawie. W latach 1979–1980 zastępca komendanta WSOWInż. ds. szkolenia. W 1980 roku na własną prośbę powrócił do służby liniowej. Został wówczas mianowany dowódcą2. Warszawskiej Brygady Saperów im. gen. J. Bordziłowskiego wKazuniu. Będąc dowódcą brygady przyczynił się do budowy 14 mostów o łącznej długości 1200 m. 28 kwietnia 1983 roku został komendantem Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Inżynieryjnych im. gen. J. Jasińskiego. Pozostawał na tym stanowisku do 18 września 1990 roku (w tym czasie nastąpiła zmiana nazwy szkoły po reorganizacji na Wyższą Szkołę Inżynierii Wojskowej). W czasie jego komendantury szkoła ta 3 razy zdobyła miano najlepszej Wojskowej Szkoły Oficerskiej w Wojsku Polskim, a w październiku 1990 zdobyła medal „Za wybitne osiągnięcia w służbie wojskowej”.

Będąc komendantem szkoły ukończył kurs operacyjno-strategiczny wWojskowej Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. K. Woroszyłowa w Moskwie. Na mocy uchwałyRady Państwa PRL nr 69/87 z 17 września 1987 roku mianowanygenerałem brygady. Nominację wręczył mu 9 października 1987 wBelwederze przewodniczący Rady Państwa gen. armiiWojciech Jaruzelski. W 1988 roku wybrany został doWojewódzkiej Rady Narodowej Wrocławia.

Po zakończeniu kierowania Wyższą Szkołą Inżynierii Wojskowej, został szefemWojewódzkiego Sztabu Wojskowego we Wrocławiu. Funkcję pełnił do 20 października 1992 roku. W tym czasie ukończył: kurs dla szefów Wojewódzkich Sztabów Wojskowych oraz kurs pionu obrony terytorialnej wAkademii Obrony Narodowej w Warszawie.

3 listopada 1992 roku został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcyŚląskiego Okręgu Wojskowego – szefa Obrony Terytorialnej. W latach 1992–1996 był dowódcą garnizonu wojskowego Wrocław, a w latach 1992–1995 był prezesemWojskowego Klubu Sportowego Śląsk Wrocław.

Służbę wojskową zakończył z dniem 30 kwietnia 1996 roku. Z tej okazji został pożegnany przez ministra obrony narodowejStanisława Dobrzańskiego, dowódcęŚląskiego Okręgu Wojskowego gen. dyw.Janusza Ornatowskiego oraz zastępcę szefaSztabu Generalnego WP gen. dyw. pil.Jerzego Gotowałę. Później pracował w Instytucie Wojskowym jako sekretarz naukowy. Był autorem 63 artykułów w różnych periodykach i czasopismach wojskowych (stan na 2010 rok), a także opracowań metodycznych, instrukcji i podręcznika dla oficerów wojsk inżynieryjnych.

Pochowany naCmentarzu Osobowickim we Wrocławiu^[1].

• podporucznik – 1959
• porucznik – 1962
• kapitan – 1966
• major – 1972
• podpułkownik – 1974
• pułkownik – 1978
• generał brygady – 1987

Syn Mikołaja, oficera formacji kolejowych Armii Rosyjskiej w latach 1917–1919, a w II RP urzędnika kolejnictwa. Pradziadek generała, Jan był generałem-majorem Armii Rosyjskiej. Mieszkał we Wrocławiu. Żonaty, żona Bernardyna. Małżeństwo miało dwie córki^[2].

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1987)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1979)
• Złoty Krzyż Zasługi (1972)
• Srebrny Krzyż Zasługi (1963)
• ZłotyMedal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1977)
• ZłotyMedal „Za zasługi dla obronności kraju” (1981)
• Medal Komisji Edukacji Narodowej (1980)
• ZłotaOdznaka „Za zasługi w zwalczaniu powodzi” (1975)
• ZłotyMedal „Opiekun Miejsc Pamięci Narodowej” (1988)
• ZłotaOdznaka „Zasłużony dla Energetyki” (1986)
• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (1988)
• ZłotaOdznaka „Przodujący Drogowiec”
• Odznaki za zasługi dla województw:radmoskiego,legnickiego iwrocławskiego oraz dla miastaWrocławia

• Mariusz Jędrzejko i inni,Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej 1989–2002, Wydawnictwo von Borowiecky, Warszawa 2002,ISBN 83-87689-46-7, s. 140–141.
• J. Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990, T. I: A-H, Toruń 2010, s. 170–172.
• Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 3, Warszawa 1993, s. 63.

• Absolwenci Akademii Sztabu Generalnego
• Generałowie brygady ludowego Wojska Polskiego
• Generałowie brygady Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej
• Odznaczeni Brązowym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”
• Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
• Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
• Odznaczeni Medalem Komisji Edukacji Narodowej
• Odznaczeni Medalem „Opiekun Miejsc Pamięci Narodowej”
• Odznaczeni odznaką „Przodujący Drogowiec”
• Odznaczeni odznaką „Za zasługi w zwalczaniu powodzi”
• Odznaczeni odznaką honorową „Zasłużony dla Energetyki”
• Odznaczeni odznaką „Zasłużony Działacz Kultury”
• Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)
• Odznaczeni Srebrnym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Odznaczeni Srebrnym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”
• Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)
• Odznaczeni Złotym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Odznaczeni Złotym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”
• Wykładowcy Akademii Sztabu Generalnego
• Oficerowie Wojsk Inżynieryjnych ludowego Wojska Polskiego
• Urodzeni w 1936
• Wykładowcy Akademii Wojsk Lądowych im. gen. Tadeusza Kościuszki we Wrocławiu
• Zmarli w 2016
• Komendanci Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Inżynieryjnych

• Szablony cytowania – problemy – cytuj – strona główna