Leicester jest jednym z najstarszych miast w Anglii, zostało założone przezRzymian. Nazwa zakończona na-cester pochodzi od łac.castra – „obóz”[3]. W mieście znajduje się wiele zabytków z różnych epok.
Burmistrzem miasta jest sirPeter Alfred Soulsby (ur. 27 grudnia 1948) brytyjski polityk Partii Pracy[4].
20 czerwca 2013 r. miasto zostało czwartym ośrodkiem kulturalnym w Wielkiej Brytanii[5].
Historia miasta sięga 40 roku n.e. Istniała osadaCeltów zdobyta przezRzymian. Zachowały się ruiny rzymskiej łaźni Jewry Wall, której fundamenty znajdują się kilka metrów poniżej poziomu obecnych ulic. W IX w. miasto zostało ważnym ośrodkiemwikingów, których ślady można zobaczyć w nazwach ulic. W późniejszym okresieśredniowiecza miasto stało się ważnym ośrodkiem przemysłowym produkującym wełnę i przerabiającym skóry zwierzęce. Raz w roku organizowano targ, gdzie przybywali kupcy z Midlands. Handel lokalny opierał się na cechach rzemieślniczych. Siedzibą rzemieślników oraz władz miasta był ratusz miejski Guildhall.Od XV wieku miastem Leicester rządził burmistrz. Ludność miasta w XVI wieku liczyła ponad trzy tysiące mieszkańców. W latach 1564, 1579, 1583, 1593 oraz w pierwszej połowie XVII wieku w mieście panowała epidemiaczarnej ospy, podczas której masowo umierali mieszkańcy. W 1642 r. wybuchła wojna domowa pomiędzy zwolennikami parlamentu i monarchii. W 1645 nastąpił atak królewskiej armii liczącej 5000 żołnierzy. Obrony miasta podjęło się dwa tysiące osób. Miasto było trudne do zdobycia ze względu na mury obronne. W czasie oblężenia zginęło wielu mieszkańców miasta. Zabudowa miasta w XVII wieku była w większości drewniana. W 1681 roku zakupiono pierwszy wóz strażacki. Na początku XVIII wieku ludność miasta zwiększyła się do 17 tys. mieszkańców. W XVIII wieku zaczął intensywnie rozwijać się przemysł. Na rzeceSoar zakończono w 1794 r. budowę kanału, którym były transportowane surowce mineralne: węgiel i rudy żelaza. Od 1796 roku rozpoczęła się intensywna produkcja włókiennicza. W następnych latach Leicester rozwijało się na bazie przemysłu, handlu i usług.
Trumna ze szczątkami Króla Ryszarda IIISarkofag Ryszarda III
Leicester w połowie XIX wieku liczyło około 50 tysięcy mieszkańców. W 1821 roku założono pierwsze gazowe oświetlenie uliczne, a w 1830 wybrukowano większość miejscowych chodników. W 1832 uruchomiono linie kolejową, od 1857 oferującą bezpośrednie połączenie zLondynem. W 1836 r. powstała miejskapolicja. W roku 1853 powstał miejski system wodociągowy, dwa lata później system kanalizacyjny. W mieście powstały placówki publiczne: szkoły, szpitale i biblioteki. W 1876 roku oddano do użytku ratusz miejski. W 1881 uruchomiono linię telefoniczną, a w 1894 roku część ulic miejskich podłączono do nowego systemu sieci elektrycznej.
Powstawały linie tramwajowe ułatwiające komunikację, obecnie nieistniejące. Leicester odzyskało prawa miejskie w 1919 roku. W 1926 r. powołano biskupa Leicesteru.
PodczasII wojny światowej miasto nie uległo zniszczeniom. Po wojnie miasto przyjmowało emigrantów, m.in. Żydów, Polaków, Łotyszów, Ukraińców, Włochów, Niemców. W latach pięćdziesiątych do miasta tłumnie przybywali emigranci zAzji, m.in.:Hindusi,Pakistańczycy oraz ludność zAfryki orazAmeryki Łacińskiej.
Miasto obecnie jest jednym z najważniejszych ośrodków przemysłowychWielkiej Brytanii.
26 marca 2015 roku odbyła się ceremonia powtórnego pochówkuKróla Ryszarda III. Szczątki złożono wkatedrze św. Marcina w Leicesterze, w obecności członków rodziny królewskiej, dygnitarzy i przywódców religijnych. Uroczystości pogrzebowe miały charakter ekumeniczny, anglikańsko-katolicki, ponieważ do rozłamu kościoła w Anglii doszło już po śmierci króla. Liturgii przewodniczyli anglikański Arcybiskup Canterbury, Justin Welby i katolicki Prymas Anglii i Walii, kard. Vincent Nichols.
Miasto położone w strefie klimatu morskiego z łagodnymi zimami i chłodnymi latami. Najwyższą temperaturę zanotowano 35,1 °C w sierpniu 1990 r. Najniższą temperaturę –16,1 °C w styczniu 1963 r.[6] Opady deszczu występują dość często, natomiast opady śniegu rzadko.
Miasto położone na skrajuNiziny Angielskiej z lekkimi wzniesieniami od północnej strony miasta[8]. Na obszarze miasta znajduje się kilka wzniesień. Najniżej położonym punktem miasta jest centrum miasta o średniej wysokości 58,3 m n.p.m.
W samym mieście istnieje wiele parków, ogrodów z wieloma gatunkami drzew, krzewów, kwiatów. W parkach żyją różne gatunki zwierząt, płazów, gadów, owadów[9].Jedynym rezerwatem przyrody na terenie miasta jest Aylestone Meadows Local Nature Reserve[10]. Miasto nie jest otoczone lasami. Najbliższym naturalnym lasem jestBradgate Park, Benscliffe Wood, Swithland Wood, Old Wood, Martinshaw Wood.
Liczba ludności miasta wynosi 348 tysięcy mieszkańców. Leicester jest ósmym największym miastem wAnglii i na dziesiątym miejscu w Wielkiej Brytanii[11].
Ludność miasta wzrastała w bardzo szybkim tempie, głównie za sprawą handlu, usług, przemysłu. Poniżej tabela ludności w latach 1901–2016 r.
Miasto dobrze rozwinięte w zakresie gospodarki krajowej. W mieście funkcjonuje wiele prywatnych firm z różnych sektorów: usługi, handel, produkcja, nieruchomości itp. Leicester w 2008 roku uplasował się na 13 miejscu pod względem sprzedaży detalicznej w Anglii.
W mieście istnieją dwa główne centra handlowe:Haymarket Shopping Centre orazHighcross Leicester. Centrum handlowe Haymarket zostało otwarte w 1974 roku i było pierwszym, które zostało wybudowane na terenie miasta, z parkingiem dla 500 samochodów na kilku poziomach. Galeria Handlowa Highcross Leicester otwarta została w 2008 r. kosztem 350 milionów funtów. W mieście funkcjonują mniejsze centra handlowe m.in.:Fenwick, House of Fraser, John Lewis, Dunelm Mill iDebenhams,Galeria Handlowa St Martin’s Square orazLeicester Market, który jest największym krytym rynkiem w Europie.
Miasto posiada wiele dróg głównych, wylotowych oraz obwodowych jedno- i dwupasmowych. Główne ulice miasta to: St. Margaret’s Way, Abbey Line, Melton Road, Humberstone Road, Uppingham Road, Broad Avenue, Wakerley Road, London Road, Welford Road, Aylestone Road,Narborought Road, New Parks Way, King Richards Road, Hinckley Road, Groby Road, Anstey Line.
W mieście funkcjonują prywatne korporacjeTaxi: Club Taxis, Swift Fox Cabs, A2B Leicester Taxis, Highfields Taxis, 1A Cabs, Street Cars, Queens Taxis, Leicester Airport Taxis, Westmister Taxis.
Głównym dworcem autobusowym w Leicesterze jestSt Margaret’s Bus Station orazHaymarket Bus Station. Leicester ma dogodne połączenia autobusowe do wielu miastWielkiej Brytanii, obsługiwane przezNational Express oraz przez kilku innych przewoźników. Miasto obsługiwane jest przez kilka miejskich i podmiejskich linii autobusowych: Arriva, Centrebus, First Leicester, Hinckley Bus (Part of Arriva Midlands), Kinchbus, Leicester Bus, Roberts Coaches and Stagecoach Midlands.
Z dworca istnieją bezpośrednie połączenia z miastami Polski: Warszawą, Krakowem, Łodzią, Wrocławiem, Poznaniem, Białymstokiem, Częstochową, Zieloną Górą, Katowicami, Rzeszowem, Lublinem, Olsztynem, Gdańskiem.
W mieście funkcjonuje kilku miejskich przewoźników autobusowych: Arriva, Centrebus, First Leicester, Hinckley Bus (Part of Arriva Midlands), Kinchbus, Leicester Bus, Roberts Coaches and Stagecoach Midlands.
W latach 70., 80., 90. kursowały autobusy już nieistniejących w Leicesterze firm m.in. Midlandfox, City Busses, City Bus, Fox Cub, Leicester City Bus.
Urząd miasta (ang. City Council Leicester) znajduje się przy ul. 91 Granby Street. Wcześniej główna administracja miasta usytuowana była przy ul. Welford Place,budynek urzędu został wyburzony 22 lutego 2015 r.[14]
W mieście znajduje się dwanaście budynków przekraczających wysokość powyżej 50 metrów.Najwyższym budynkiem jest biurowiec Cardinal Telephone Exchange o wysokości 84 m.
Miasto znane jest w całej Wielkiej Brytanii z ogromnej różnorodności etnicznej. Stanowi ono największe skupisko ludności hinduskiej, pakistańskiej oraz kurdyjskiej. Jako ważny ośrodek przemysłowy Leicester przyciąga ludność z całego świata, obecnie stało się drugim poLondynie skupiskiem Polaków w Anglii.[potrzebny przypis]W Leicesterze odbywają się hinduskie obchodyDiwali, największe pozaIndiami[21].
Polski sklep przy ul. Fosse Road NorthTudor Road (ulica zamieszkała przez znaczną ilość Polonii)
W mieście Leicester znajduje się największe skupiskoPolonii poLondynie. W mieście znajdują się liczne sklepy polskie, restauracja, puby, kluby. w Leicesterze funkcjonujepolski kościół katolicki[22]. W mieście istnieją dwie polskie szkoły – Edu Owls i Polska Szkoła im. Jana Pawła II.
W mieście działa Federacja Polskich Stowarzyszeń Studenckich w Wielkiej Brytanii.
Głównymi dzielnicami zamieszkałymi przez Polonię są Westcotes, Braunstone, Glenfield, Evington. Najwięcej polskich sklepów znajduje się przy Narborough Road, Hinckley Road, Fosse Road, Tudor Road.
W mieście kulturakulinarna prezentuje bardzo szeroki przekrój kuchni z różnych stron świata, inspirowana wpływami imigrantów. Można tu odwiedzić restauracje włoskie, irlandzkie, hinduskie, pakistańskie, irańskie, chińskie, tureckie, tajskie, afrykańskie[24].
kościół św. Mikołaja w LeicesterzeAll Saints Church – widok od południowej stronyKościół św. KrzyżaKościół św. PiotraLeicester Central Mosque ((meczet muzułmański)
W mieście znajduje się wiele cmentarzy zabytkowych, często spotykanych przy kościołach.Obecnie znajduje się kilka czynnych cmentarzy wielowyznaniowych.
Leicester posiada kluby sportowe profesjonalne i półprofesjonalne znane w Wielkiej Brytanii, jak i w Europie. W mieście jest dobrze rozwinięta struktura ośrodków rekreacyjnych
↑Strona główna [online], leicesterpolonia.co.uk [dostęp 2024-04-24] [zarchiwizowane zadresu 2014-03-20](pol.).
↑„The Diversity of Leicester May 2008, A Demographic Profile”. Leicester City Council. Archived from the original on 8 January 2009. Retrieved 16 November 2008.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
