 Lawrence Doherty (z prawej) | ||||||||||||||||
| Państwo | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 8 października 1875 | |||||||||||||||
| Data i miejsce śmierci | 21 sierpnia 1919 | |||||||||||||||
| Wzrost | 178 cm | |||||||||||||||
| Gra | praworęczna, jednoręczny backhand | |||||||||||||||
| Zakończenie kariery | 1906 | |||||||||||||||
| Gra pojedyncza | ||||||||||||||||
| Wimbledon | W (1902–1906) | |||||||||||||||
| US Open | W (1903) | |||||||||||||||
| Gra podwójna | ||||||||||||||||
| Wimbledon | W (1897–1901, 1903–1905) | |||||||||||||||
| US Open | W (1902, 1903) | |||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Hugh Lawrence Doherty, Laurie Doherty, „Little Do”[1] (ur.8 października1875 wLondynie, zm.21 sierpnia1919 wBroadstairs) –brytyjskitenisista, zwycięzcaWimbledonu iUS Open w grze pojedynczej i podwójnej, zdobywcaPucharu Davisa, mistrz olimpijski.
Doherty był młodszym bratemReginalda Doherty’ego, razem z którym dominował na kortach Wimbledonu na przełomie XIX i XX wieku. W latach 1897–1906 nie było finału gry pojedynczej, w którym nie grałby co najmniej jeden z braci, a w 1898 roku w finale spotkali się obydwaj (wygrał starszy). W tym samym czasie nieprzerwanie także grali w finałach debla[1].
Nauczył się grał w tenisa dzięki starszemu bratu. Studiował wTrinity Hall naUniwersytecie Cambridge i reprezentował uczelnię w meczach zOxfordem w latach 1896–1899. W 1898 roku wygrał wimbledoński turniej pretendentów (All Comers) i po raz pierwszy walczył o tytuł mistrzowski, ulegając bratu w pięciu setach. W 1902 roku odniósł pierwsze wimbledońskie zwycięstwo. Pozostał niepokonany w czterech kolejnych edycjach, a właściwie finałach, gdyż jako zwycięzca miał zagwarantowany udział od razu w finale (challenge round). W 1903 i 1904 roku pokonałFranka Riseleya, w 1905 rokuNormana Brookesa, w 1906 roku ponownie Riseleya. W 1907 roku nie przystąpił do obrony tytułu i mistrzem został Brookes, pierwszy zwycięzca spoza Wysp Brytyjskich[1].
Dwukrotnie startował w międzynarodowych mistrzostwach USA (obecneUS Open). W 1903 roku Doherty pokonał 6:3, 6:2, 6:3Williama Clothiera w finale turnieju pretendentów, by następnie wygrać także z broniącym mistrzostwaWilliamem Larnedem. Stał się w ten sposób pierwszym zagranicznym triumfatorem gry pojedynczej w mistrzostwach USA. W 1902 i 1903 roku bracia Doherty wygrywali grę podwójną na tym turnieju[1].
W pierwszym finale deblowym na Wimbledonie, w 1897 roku bracia Doherty spotkali się z inną parą braterską, bliźniakamiWilfredem iHerbertem Baddeleyami. W kolejnych edycjach jedyne porażki ponieśli w finałach w 1902 i 1906 roku, a ich pogromcami byliSidney Smith iFrank Riseley[1]. Bracia triumfowali wspólnie także pięć razy na mistrzostwach Irlandii (1898–1902). Lawrence Doherty zdobył tytuł mistrza Irlandii w grze pojedynczej w 1902 roku (po trzech kolejnych zwycięstwach starszego brata), a w 1901 i 1902 roku wygrywał na tym turnieju grę mieszaną.
W latach 1902–1906 Lawrence Doherty wystąpił w pięciu edycjach Pucharu Davisa, pozostając w tych rozgrywkach niepokonany. W 1902 roku zdobył z bratem punkt deblowy przeciwkoStanom Zjednoczonym, jednak to tenisiści z USA zdobyli trofeum. W latach 1903–1906 puchar wygrywali Brytyjczycy, już regularnie z Lawrence’em Dohertym w składzie[1].
Lawrence Doherty zdobył także trzy medale igrzysk olimpijskich zParyża, w tym dwoma złotymi – w grze pojedynczej i podwójnej z bratem Reginaldem. Brązowy medal wywalczył w grze mieszanej, partnerując AmerykanceMarion Jones.
Lawrence Doherty jest uważany za jednego z najwybitniejszych tenisistów w okresie poprzedzającymI wojnę światową – jego styl jest określany jako jeden z bardziej widowiskowych, ofensywnych i zarazem skutecznych wśród graczy brytyjskich. Jego specjalnymi zagraniami byłysmecz iwolej. Był tenisistą bardzo szybkim i ruchliwym, aczkolwiek nie nadawał on piłkom rotacji[1].
Zakończył karierę dość wcześnie, na prośbę matki obawiającej się o jego zdrowie (podobnie jak Reginald był dość chorowity)[1]. Bracia zostali szczególnie uhonorowani na obiekcieAll England Lawn Tennis and Croquet Club, gdzie jedną z bram nazwano „The Doherty Gates”. W 1980 roku obaj zostali wpisani doMiędzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 1898 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta |  Reginald Doherty | 3:6, 3:6, 6:2, 7:5, 1:6 |
| Zwycięzca | 1. | 1902 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Arthur Gore | 6:4, 6:3, 3:6, 6:0 |
| Zwycięzca | 2. | 1903 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Frank Riseley | 7:5, 6:3, 6:0 |
| Zwycięzca | 3. | 1903 | U.S. National Championships, Newport | Trawiasta |  William Larned | 6:0, 6:3, 10:8 |
| Zwycięzca | 4. | 1904 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Frank Riseley | 6:1, 7:5, 8:6 |
| Zwycięzca | 5. | 1905 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta |  Norman Brookes | 8:6, 6:2, 6:4 |
| Zwycięzca | 6. | 1906 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Frank Riseley | 6:4, 4:6, 6:2, 6:3 |
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 1897 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Reginald Doherty | Herbert BaddeleyWilfred Baddeley | 6:4, 4:6, 8:6, 6:4 |
| Zwycięzca | 2. | 1898 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Reginald Doherty | Harold NisbetClarence Hobart | 6:4, 6:4, 6:2 |
| Zwycięzca | 3. | 1899 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Reginald Doherty | Harold Nisbet Clarence Hobart | 7:5, 6:0, 6:2 |
| Zwycięzca | 4. | 1900 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Reginald Doherty | Harold NisbetHerbert Roper-Barrett | 9:7, 7:5, 4:6, 3:6, 6:3 |
| Zwycięzca | 5. | 1901 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Reginald Doherty | Dwight DavisHolcombe Ward | 4:6, 6:2, 6:3, 9:7 |
| Finalista | 1. | 1902 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Reginald Doherty | Sydney Howard SmithFrank Riseley | 6:4, 6:8, 3:6, 6:4, 9:11 |
| Zwycięzca | 6. | 1902 | U.S. National Championships, Newport | Trawiasta | Reginald Doherty | Dwight Davis Holcombe Ward | 11:9, 12:10, 6:4 |
| Zwycięzca | 7. | 1903 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Reginald Doherty | Sydney Howard Smith Frank Riseley | 6:4, 6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 8. | 1903 | U.S. National Championships, Newport | Trawiasta | Reginald Doherty | Kreigh CollinsL. Harry Waidner | 7:5, 6:3, 6:3 |
| Zwycięzca | 9. | 1904 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Reginald Doherty | Sydney Howard Smith Frank Riseley | 6:1, 6:2, 6:4 |
| Zwycięzca | 10. | 1905 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Reginald Doherty | Sydney Howard Smith Frank Riseley | 6:2, 6:4, 6:8, 6:3 |
| Finalista | 2. | 1906 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Reginald Doherty | Sydney Howard Smith Frank Riseley | 8:6, 4:6, 7:5, 3:6, 3:6 |
| Złoci medaliści | |
|---|---|
| Srebrni medaliści | |
| Brązowi medaliści |
|
| Złoci medaliści | |
|---|---|
| Srebrni medaliści | |
| Brązowi medaliści |
| 1901–1910 | |
|---|---|
| 1911–1920 | |
| 1921–1930 | |
| 1931–1940 | |
| 1941–1950 | |
| 1951–1960 | |
| 1961–1970 | |
| 1971–1980 | |
| 1981–1990 | |
| 1991–2000 |
| 1901–1910 | |
|---|---|
| 1911–1920 |
|
| 1921–1930 | |
| 1931–1939 | |
| 1940–1950 |
|
| 1951–1960 | |
| 1961–1970 | |
| 1971–1980 | |
| 1981–1990 | |
| 1991–2000 |
| 1884–1890 | |
|---|---|
| 1891–1900 |
| 1901–1910 | |
|---|---|
| 1911–1920 | |
| 1921–1930 | |
| 1931–1940 | |
| 1941–1950 | |
| 1951–1960 | |
| 1961–1970 | |
| 1971–1980 | |
| 1981–1990 | |
| 1991–2000 |
| 1901–1910 | |
|---|---|
| 1911–1920 | |
| 1921–1930 | |
| 1931–1939 | |
| 1940–1950 | |
| 1951–1960 | |
| 1961–1970 | |
| 1971–1980 | |
| 1981–1990 | |
| 1991–2000 |
