Laetare (łac.raduj się) – nazwa IVNiedzieliwielkiego postu wroku liturgicznym. W tym dniukapłan może przybraćornat koloru różowego. Nazwa pochodzi od pierwszych słów antyfony na wejście (dawniej zwanejintroitem) tejże mszy:Laetare, Ierusalem... (Wesel się, Jeruzalem...). Kolor różowy to fiolet zmieszany z bielą, oznacza radość pośród pokuty, chwilę wytchnienia podczas utrapienia.
Lætáre, Ierúsalem, et convéntum fácite omnes qui dilígitis eam: gaudéte cum lætítia, qui in tristítia fuístis: ut exsultétis et satiémini ab ubéribus consolatiónis vestræ.
Lætátus sum in his quæ dicta sunt mihi: in domum Dómini íbimus.
Wesel się, Jeruzalem! A wszyscy, którzy ją miłujecie, śpieszcie tu gromadnie. Cieszcie się i weselcie, którzyście się smucili, radujcie się i nasyćcie się z piersi pociechy waszej.
Uradowałem się, gdy mi powiedziano: Pójdziemy do domu Pańskiego.
Raduj się, Jerozolimo, zbierzcie się wszyscy, którzy ją kochacie. Cieszcie się, wy, którzy byliście smutni, weselcie się i nasycajcie u źródła waszej pociechy.
4. Niedziela Postu (Pasyjna) nosi nazwę Laetare również w liturgiiluterańskiej. Hasłem tygodnia jest werset wyjęty zEwangelii św. Jana:
Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, jeśli ziarnko pszeniczne, które wpadło do ziemi, nie obumrze, pojedynczym ziarnem zostaje; lecz jeśli obumrze, obfity owoc wydaje.
Obowiązuje barwa liturgiczna fioletowa lub różowa. Psalmem tygodnia jest Psalm 84,6-13. Introitem są fragmenty wersetów Iz 66,10, Ps 84,6 i Ps 84,12.Graduale stanowi werset 19. Psalmu 94,antyfonę natomiast werset 11. Psalmu 84[1].
| Chrześcijaństwo zachodnie | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Chrześcijaństwo wschodnie |
| ||||||||||||
| Postacie folklorystyczne | |||||||||||||
| Zwyczaje polskie |
| ||||||||||||
| Zwyczaje międzynarodowe |
| ||||||||||||
| Atrybuty |